Potyczka z Tatarami, obraz Maksymiliana Gierymskiego z 1867/pl.wikipedia.org/Domena Publiczna
1698 – hetman Feliks Kazimierz Potocki pokonał ponad dwukrotnie liczniejszych Tatarów pod Podhajcami. Była to ostatnia zwycięska bitwa wojska polskiego z Tatarami.
Wiedząc o planowanej wyprawie polskiego króla Augusta II Mocnego na Mołdawię przeciwko Turkom, 14-tysięczna armia tatarska Kapłana-Gireja uderzyła jako pierwsza na Podole, pustosząc kraj i docierając do Podhajec. Hetman Potocki dysponował w tym rejonie tylko 6 tys. żołnierzy. Postanowił więc maksymalnie wykorzystać warunki terenowe, podobnie jak niegdyś zrobił to w tym samym miejscu Jan Sobieski (Potocki również uczestniczył w tamtej pierwszej bitwie pod Podhajcami w 1667 r.). Obronę dodatkowo wzmacniały fortyfikacje miejskie i zamek.
Tatarzy uderzyli 8 września, jednak zostali odparci, a oddział kasztelana kamienieckiego Nikodema Żaboklickiego przebił się przez ich szeregi i dołączył do głównych polskich sił. Na drugi dzień Tatarzy ponownie ruszyli do ataku. Tym razem zostali odparci na skrzydłach, ale części z nich udało się wedrzeć na tyły wojsk koronnych, powodując wielkie zamieszanie. Szala zwycięstwa zaczęła przechylać się na ich stronę.
Tatarów zgubiła jednak chciwość – zamiast kontynuować natarcie zajęli się rabowaniem polskiego obozu oraz mordowaniem czeladzi i przekupniów ciągnących za wojskiem. W tym czasie polskie oddziały zdołały się przegrupować i przeprowadzić kontratak, zmuszając Tatarów do ucieczki. Z powodu braku lekkiej jazdy Polacy nie kontynuowali jednak pościgu, pozwalając wrogowi wycofać się z dużą ilością łupów i jasyrem.
Była to ostatnia w historii polska bitwa z Tatarami, która jednocześnie zakończyła ostatnią wojnę polsko-turecką z lat 1683-99. Przeczytaj także artykuł o bitwie z Tatarami pod Martynowem.
Przy okazji warto dodać kilka słów o zwycięskim hetmanie Feliksie Kazimierzu Potockim. Był synem Stanisława Rewery Potockiego. Walczył pod rozkazami największych polskich wodzów – Stefana Czarnieckiego, Jerzego Lubomirskiego i Jana Sobieskiego. Dowodził pułkiem jazdy w wyprawie cudnowskiej (1660), walczył w kampanii ukraińskiej w czasie wojny polsko-rosyjskiej (1664), w pierwszej bitwie pod Podhajcami (1667), w bitwie pod Chocimiem (1673), w bitwach pod Wiedniem i Parkanami (1683) i wreszcie w opisywanej tu drugiej bitwie pod Podhajcami.
1596 – zmarła Anna Jagiellonka – królowa Polski, żona Stefana Batorego, urodzona w 1523 r. Przeczytaj więcej o dziwnym małżeństwie Anny Jagiellonki z Batorym.
1874 – urodził się Stefan Ossowski – polski inżynier elektryk, polityk, minister przemysłu i handlu. Studiował na Politechnice Lwowskiej. Zmarł w 1936 r.
1919 – oddziały Wojska Polskiego, a wśród nich powstańcy sejneńscy ostatecznie wyparli wojska litewskie z Sejneńszczyzny, obsadzając granicę z Litwą wzdłuż tzw. linii Focha. Przeczytaj więcej o Powstaniu Sejneńskim.
1921 – we Lwowie urodził się Wacław Szybalski – polski naukowiec, genetyk, biotechnolog. W czasie okupacji niemieckiej Lwowa pracował w Instytucie Badań Nad Tyfusem Plamistym i Wirusami prof. Rudolfa Weigla jako kierownik grupy karmicieli wszy.
1928 – zmarł Kazimierz Kamiński – uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich aktorów teatralnych. W latach 1901-1904 występował na scenach lwowskich. Urodzony w 1865 r.
1944 – PKWN zawarł tzw. układy republikańskie z Białoruską SRR i Ukraińską SRR.
Kresy24.pl / Historyczne Kalendarium Kresowe – 9 września
Dodaj komentarz
Uwaga! Nie będą publikowane komentarze zawierające treści obraźliwe, niecenzuralne, nawołujące do przemocy czy podżegające do nienawiści!