„Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (XIV) Stanisław Smereka

Dyplom Krzyża Obrony Lwowa
Fot. Centralne Archiwum Wojskowe (Warszawa)

Stanisław Wincenty Smereka urodził się 19 VI 1894 roku we Lwowie jako syn Wojciecha, nauczyciela i kierownika szkoły, oraz Zofii z domu Kleczeńskiej.

Uczęszczał do IV Gimnazjum we Lwowie, gdzie w 1912 roku uzyskał maturę. Następnie do wybuchu I wojny światowej studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego. W tym okresie był członkiem zarządu Koła Towarzystwa Szkoły Ludowej im. Borelowskiego

Od wiosny 1914 roku należał do I Polskiej Drużyny Strzeleckiej we Lwowie. Wraz z częścią drużyny 25 VIII 1914 roku wstąpił do Legionu Wschodniego. Po jego rozwiązaniu w Mszanie Dolnej (24 IX 1914) usiłował przedostać się do Legionu Zachodniego w Krakowie, ale w Nowym Sączu został zatrzymany przez austriacką żandarmerię i wcielony jako jednoroczny ochotnik do batalionu zapasowego 20 pułku piechoty.

W styczniu 1915 roku przeniesiony do batalionu zapasowego 30 pułku piechoty, skąd wysłany do szkoły oficerów rezerwy w Nagyvarad, po której ukończeniu został mianowany kapralem, do końca roku był instruktorem w batalionie zapasowym 30 pułku. W styczniu 1916 roku został mianowany kadetem-aspirantem i jednocześnie wysłany do macierzystego pułku na front włoski, gdzie dowodził plutonem, awansując do stopnia chorążego. Od 1918 roku był instruktorem w ośrodku wyszkolenia formacji bojowych w Meranie, skąd w sierpnia tego roku przydzielono go do 47 pułku piechoty, walczącego w Tyrolu. W październiku 1918 roku otrzymał urlop na semestr studiów i powrócił do Lwowa.

Od 1 listopada 1918 roku uczestniczył w walkach o Lwów w rejonie Szkoły im. Sienkiewicza (dyrektorem tej szkoły był jego ojciec, a jego mieszkanie znajdowało się w budynku szkolnym). Początkowo był komendantem budynku szkoły, a następnie wszedł w skład oddziału porucznika Wilhelma Starcka i w jego szeregach uczestniczył w działaniach III Odcinka Obrony Lwowa.

Po dotarciu odsieczy i reorganizacji oddziałów lwowskich przydzielony został do 2 pułku strzelców lwowskich w charakterze oficera rachunkowego i funkcję tę sprawował do końca działań wojennych.

W styczniu 1921 roku został bezterminowo urlopowany i ponownie studiował prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie w 1924 roku uzyskał dyplom.

Po odbyciu aplikacji sędziowskiej został w 1930 roku mianowany sędzią Sądu Grodzkiego w Potoku Złotym, a w 1932 roku powierzono mu kierownictwo tego sądu. W 1934 roku został przeniesiony na sędziego w Sądzie Grodzkim w Czortkowie i jeszcze w tym samym roku mianowany kierownikiem Sądu Grodzkiego w Samborze. Od 1938 był sędzią w Sądzie Grodzkim w Przemyślu i na tym stanowisku pozostawał do wojny.

Należał do Związku Obrońców Lwowa. Aresztowany jesienią 1939 roku. Zamordowany wiosną 1940 roku w Bykowni.

Odznaczony m.in.: Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Krzyżem Obrony Lwowa.

RTR

Podziel się tym z innymi. Udostępnij na:

Powiązane wiadomości:

„Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (XIII) Witold Wolański „Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (XII) Zygmunt Zajączkowski „Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (XI) Walerian Wiczyński „Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (X) Władysław Jędrzejewski „Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (IX) Stanisław Wiszniewski