(Wojna polsko – bolszewicka 1919 – 1920), przekład Andrzej Pawelec. Znak, Kraków 2006)
W dniu 22 listopada 2011 r. w godzinach wieczornych, na kanale TV Discovery Historia pokazano film pt. „Keiserreich und Weimar”. Rosyjscy historycy m.in. Sdanowitsch, Achtansjan i inni, odsłonili opinii publicznej prawdziwe fakty tajnej wojny wywiadów carskiej Rosji Romanowych, wilhelmińskich Niemiec Hohenzollernów oraz bolszewików i faszystów. Odsłonili kulisy rewolucji w Rosji oraz rolę niemieckiego Sztabu Generalnego, który de facto był jej spirytus movens. Po latach prawda się przebiła.
Niestety, nie zdemaskowano mechanizmu upadku eksportu rewolucji do Niemiec i do Europy Zachodniej. Nie powiedziano ani jednego słowa o wojnie polsko – sowieckiej 1920 r. ! Za to profesjonalnie zrobił to historyk angielski Norman Davies, który ekspressis verbis zdemaskował prawdziwe zamiary bolszewików i właściwie „ustawił fakty historyczne”.
Ta wojna to nie była polską „ekspansja na Wschód”, jak uważają historycy marksistowscy, ale de facto obroną polskiej suwerenności po 123 latach zaborów. Z opracowania Pana Profesora dowiemy się jakie znaczenie miał Traktat Brzeski z marca 1918 r., czym była data 14 lutego 1919 r. w Berezie Kartuskiej, czym był sowiecki plan „Cel Wisła” z 12 stycznia 1919 r. itp.
Wojna 1920 r., „postawiła tamę wysokiej fali internacjonalizmu w sowieckiej praktyce politycznej. Zmierzch Kominternu, Trockiego i bolszewickich intelektualistów. Bezsprzecznie spowodowała kryzys komunizmu wojennego, wprowadziła w Rosji NEP, którego dalszym ciągiem był Traktat w Rapallo 1922 r., ( sojusze z chłopami i niemiecką burżuazją były pożyteczne ) ale w tym przypadku historycy rosyjscy nie „obwijają faktów w bawełnę”. Wojna z Polską wpłynęła na ewolucję partii bolszewickiej i Armii Czerwonej. Bolszewicy po raz pierwszy zwrócili uwagę na nieadekwatność programu rewolucyjnego. Efektem takiego działania były czystki lat 1937/38. Czy hańba sowieckiej klęski w wojnie z Polską nie była przyczyną Katynia w kwietniu 1940 r.?
Pan Profesor raz na zawsze rozprawił się z przepychankami intelektualnymi, kto de facto był personalnym zwycięzcą, i komu należy oddać prawdę i honor ! Kategorycznie stwierdza, że Wódz Naczelny Józef Piłsudski był autorem śmiałych planów obrony, kontrataku i słynnego rozkazu z 6 sierpnia 1920 r.. o przegrupowaniu wojska, a tym samym to On był twórcą „Cudu nad Wisłą”. Niestety „ w historii mniej ważne od tego, co rzeczywiście się zdarzyło, jest to w co ludzie wierzą, że się zdarzyło”!
Miałem to szczęście, że poznałem żołnierza wojny 1920 r. ( zob. artykuł pt. Błażej Niedziela – Archiwum… ), poznał go i zapamiętał także mój syn, i w ten sposób bardzo ważny fakt historyczny ożywiony „autopsją” jest prawdziwy i na pewno nigdy nie ulegnie propagandowej manipulacji!
Opracowanie Pana Profesora jest obiektywne, a najlepszym tego potwierdzeniem jest zdemaskowanie roli podczas wojny 1920 r., angielskiego premiera Lloyda George’a, który zapatrzony w interesy ekonomiczne, bagatelizował Polaków, a kiedy szala się przechyliła na korzyść Polski zaakceptował ten fakt i wykorzystał dla swojego imageau.
Na końcu należy stwierdzić, że niemówienie o wojnie 1920 r. przez historyków rosyjskich ( wg lorda d Abernona, „Cud nad Wisłą” to 18 Bitwa w Dziejach Świata ! ), dziwnie koreluje z twierdzeniami niektórych historyków angielskich – E.H. Carr, A.J.P. Taylor, którzy początek wojny datowali na kwiecień 1920 r. – „Wyprawa Kijowska” . Otrzymali jednak ripostę od swojego kolegi, i to jest optymistyczne i daje Nadzieję, że historia nie lubi pustki, a „kłamstwo ma krótkie nogi”!
Stanisław Karlik
Dodaj komentarz