(brutalizacja wojny niemiecko – sowieckiej latem 1941 r.)
Profesor USB w Wilnie Marian Zdziechowski napisał kiedyś, że sąsiedzi Polski stosują w stosunku do Polaków politykę divide et impera, i wykorzystują w tym celu mniejszości narodowe.
Do przemyślenia tego nawiązał prof. Bogdan Musiał, który napisał, że w latach XX – lecia międzywojennego na Polskich Kresach „sieć konfliktów była tak duża, że stanowiła swego rodzaju puszkę Pandorry”.
Hiobowe wieści Pana Profesora Mariana Zdziechowskiego spełniły się w latach II wojny światowej. Po 17 września 1939 r., Polskie Kresy – 201 tys., km2 (51.1 %), znalazły się pod okupacją sowiecką.
Za PRL-u prawie nie pisano o sytuacji ludności polskiej w latach 1939/41 w województwach: nowogródzkim, wileńskim, wołyńskim, poleskim, tarnopolskim, stanisławowskim, lwowskim.
Terror okupanta sowieckiego nie był wcale mniejszy od terroru okupanta niemieckiego. Na Sybir deportowano ok. 381 tys., (60 % stanowili Polacy). O ogromnej skali represji świadczy fakt permanentnej likwidacji polskiej konspiracji zbrojnej.
Swego rodzaju meritum książki prof. Bogdana Musiała jest agresja Niemiec na ZSRR w czerwcu 1941 r., i sytuacja wrogów władzy sowieckiej w ok. 50 więzieniach NKWD.
W dniu 24 czerwca 1941 r., komisarz ludowy MSW ZSRR Ławrientij Beria, przesłał do regionalnych ośrodków tajny telegram by rozstrzelać wszystkich oskarżonych o działalność antysocjalistyczną.
Wkraczający na Kresy Wehrmacht, spotkał się z faktami sowieckich mordów na więźniach w więzieniach NKWD. Skala była ogromna, np.: Lwów – 3500 zabitych, Łuck – 550, Drohobycz – 1200, Czortków – 890, Złoczów – 700, Tarnopol – 1000. Wielu zginęło w tzw. marszach śmierci, np. w Mińska Białoruskiego – ok. 18.000 czy z Wołożyna ok. 100.
Zbrodnie sowieckie były „prezentem dla NS (narodowych – socjalistów). Propaganda niemiecka natychmiast obudziła odwet, i et consortes zastosowała go wobec wszystkich którzy współpracowali z Sowietami. Pogromy ludności żydowskiej miały tło antysowieckie.
Z książki dowiemy się co to było powojenne niemieckie Betroffencheit i Schadenfreude, którego „żądała od mniejszości władza sowiecka”. Na pewno poznamy mechanizm antyżydowskich pogromów, i że fakty te mają związek z wcześniejszym terrorem sowieckim.
W książce znajdziemy odpowiedź na pytanie sowieckiej powojennej reakcji na fakty swoich zbrodni na Polskich Kresach.
Reasumując, należy stwierdzić, że zarówno dla jednego jak i drugiego okupanta Polska była swego rodzaju poligonem doświadczalnym zbrodniczych ideologii, który doprowadził do zagłady miliony obywateli polskich.
Autor wykorzystał w książce – studium, liczne naukowe opracowania, artykuły, relacje, gazety, wywiady, manuskrypty oraz źródła archiwalne – Archiwum Wschodnie, Archiwum Ringenbluma itp.
Wydawca: Stowarzyszenie Kulturalne Fronda – przy pomocy finansowej ROPWiM. Warszawa 2001 r.
Stanisław Karlik
Dodaj komentarz