Białoruski reżim zablokował niezależne strony internetowe

Cenzura w sieci stała się faktem. Dekretem Łukaszenki na Białorusi zablokowano w piątek dostęp do niezależnych stron internetowych. Wśród nich, popularny portal informacyjny charter97.org, „Biełaruskij Partyzan” a nawet strona internetowa Centrum Obrony Praw Człowieka „Wiasna”.

Tysiące czytelników z Białorusi, którzy weszli dziś na ulubione strony internetowe przeczytało jedynie komunikat, że portal „Karta-97” zablokowany została na podstawie dekretu Łukaszenki z 1 lutego 2010 roku. Pięć lat temu, (na kilka miesięcy przed wyborami prezydenckimi) ten niezależny portal znalazł się na „czarnej liście” stron, których przeglądanie zakazane jest w instytucjach publicznych, teraz blokada obowiązuje na terytorium całego kraju – pisze Natalia Radzina – redaktor naczelna „Karty”.

Kto decyduje o tym, co można, a czego nie wolno czytać Białorusinom? Centrum operacyjno- analityczne przy administracji Łukaszenki, KGB, MSW, Prokuratura Generalna, Ministerstwo Informacji – podmioty bezpośrednio odpowiedzialne za represje wobec opozycji, zamykanie niezależnych mediów, torturowania więźniów politycznych w więzieniach.

Najbardziej obrzydliwe jest to, że natężenie represji zbiega się z tzw. dialogiem między Zachodem a Łukaszenką. Do Mińska przyjeżdżają przywódcy Unii Europejskiej oraz przedstawiciele Departamentu Stanu USA. To co się odbywa, to bezmyślna próba uczynienia  z marionetki Kremla rozjemcą i partnerem Zachodu.

Nawet dziś, gdy ruszyła blokada stron, w mińskim hotelu „President”  rozpoczęła się konferencja pt: „Unia Europejska, Rosja i Europa Wschodnia: jak pokonać różnice”. W konferencji uczestniczy minister spraw zagranicznych Władimir Makiej, w 2010 roku był szefem administracji Łukaszenki i osobiście odpowiedzialny za represje polityczne.

W imprezie udział bierze też  szefowa przedstawicielstwa Komisji Europejskiej, obywatelka Łotwy Maira Mora. Czy przedstawiciel UE zamierza zadać niewygodna pytanie panu ministrowi Makiejowi o powody blokowania stron opozycyjnych?

Sądząc po tym, że prezydent Łotwy Andris Berzins wyraził chęć spotkania się z białoruskim dyktatorem na szczycie krajów „Partnerstwa Wschodniego” w Rydze, raczej nie należy spodziewać się reakcji.

Ale wszystkie te przepychanki zachodnich biurokratów zawsze kończyły się tak samo. Rozczarowaniem Europejczyków i zabójstwami Białorusinów. Tak było w 1999 roku, kiedy UE postanowiła wychować sobie „początkującego” dyktatora. Podczas tak zwanej „odwilży”, zostali zabici liderzy opozycji; Wiktor Gonczar, Anatolij Krasowskij, Zacharenko, dziennikarz Dmitrij Zawadzki. Tak samo było w przededniu wyborów prezydenckich 2010 roku, kiedy rządzącemu 20 lat uzurpatorowi, przywódcy UE postanowili „dać szansę”.

W rezultacie, w przededniu wyborów został zamordowany założyciel portalu „Karta-97” Oleg Bebenin, a po wyborach aresztowano ponad 700 osób.

Miesiąc temu został zastrzelony w Moskwie Borys Niemcow. Rosyjski przywódca opozycji wielokrotnie ostrzegał, że Putin buduje w Rosji model władzy za przykładem swojego kolegi Łukaszenki.

„Tak więc, kiedy widzisz, że niektórzy przywódcy UE chcą widzieć Łukaszence swojego  sojusznika, zdajesz sobie sprawę, do jakich absurdów dochodzi w obecnej rzeczywistości politycznej” – powiedział niedawno podczas konferencji w sejmie były minister spraw zagranicznych Audronius Ažubalis.

Nie będziemy siedzieć bezczynnie – pisze Radzina. –  Jeśli nie chca nas usłyszeć politycy, będziemy zwracać się do obrońców praw człowieka, do przyjaciół dziennikarzy, blogerów, i razem z nimi będziemy żądać sankcji wobec dyktatora i wroga Internet Aleksandra Łukaszenki.

Kresy24.pl/charter97.org