10 sierpnia to początek akcji likwidacyjnej. Do 23 sierpnia do obozu zagłady w Bełżcu Niemcy wywieźli ze Lwowa 50 tys. Żydów.
Lwów, który od 22 września 1939 był w rękach sowieckich – został zdobyty przez Niemców 30 czerwca 1941. W chwili zajmowania miasta przez wojska niemieckie przebywało w nim ponad 160 tys. Żydów.
Niemcy Żydów bili i mordowali, rabowali ich majątek, palili synagogi i demolowali należące do nich sklepy.
22 lipca 1941 r. utworzyli lwowski Judenrat. Trzy dni później wybuchły w mieście krwawe zamieszki antyżydowskie, które przeszły do historii pod nazwą „Dni Petlury” (od nazwiska Symona Petlury, prezydenta Ukraińskiej Republiki Ludowej w latach 1919-1926). Przez kilka dni wymordowano ponad 2 tys. Żydów.
10 sierpnia rozpoczęła się wielka akcja likwidacyjna getta.
Przez cały czas gestapo prowadziło akcję propagandową zachęcającą mieszkańców miasta do denuncjowania ukrywających się Żydów. Mimo że za pomoc w ich ukrywaniu groziła śmierć, wielu lwowiaków narażało życie, aby ich ratować.
W czerwcu 1943 r. Niemcy przeprowadzili ostatnią akcję wysiedleńczą w getcie. Natrafiła na niespodziewany opór. Podczas jego tłumienia Niemcy zamordowali lub wywieźli do obozów pracy przeszło 20 tys. Żydów. Około 3 tys. z nich popełniło samobójstwo.
Po likwidacji getta Lwów został ogłoszony miastem „wolnym od Żydów”.
Kresy24.pl
Dodaj komentarz