Aleksander Lenczner urodził się 5 grudnia 1898 roku w Zniesieniu pod Lwowem jako syn Kazimierza i Marii z domu Bednarz.
Uczęszczał do V Gimnazjum we Lwowie. Jako uczeń zgłosił się ochotniczo 5 listopada 1918 roku do oddziałów obrony Lwowa i brał udział w transporcie broni ze szkoły Konarskiego na III Odcinek. Następnie uczestniczył w walkach w składzie III Odcinka na Zamarstynowie i Kleparowie.
Po wyparciu Ukraińców ze Lwowa wstąpił do 2 pułku strzelców lwowskich (późniejszego 39 pułku piechoty) i w jego szeregach walczył na froncie ukraińskim. Zwolniony z wojska 5 czerwca 1919 roku, wrócił do nauki. W czerwcu 1920 roku wstąpił ponownie ochotniczo do WP i walczył na froncie bolszewickim.
W 1922 roku został bezterminowo urlopowany i wrócił do gimnazjum, gdzie w 1923 roku uzyskał maturę. Następnie studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie w 1930 roku uzyskał stopień magistra praw.
Od 1931 roku odbywał aplikację sędziowską we Lwowie, a po jej ukończeniu został w 1938 roku mianowany sędzią w Sądzie Grodzkim w Borszczowie. Na tym stanowisku pozostał do wkroczenia Armii Czerwonej. Aresztowany przez NKWD 6 października 1939 roku w Borszczowie i osadzony w więzieniu w Czortkowie. Zamordowany wiosna 1940 roku w Bykowni.
Odznaczony: Medalem Niepodległości, Odznaką Honorową „Orlęta”, Krzyżem Obrony Lwowa.
RTR
Dodaj komentarz
Uwaga! Nie będą publikowane komentarze zawierające treści obraźliwe, niecenzuralne, nawołujące do przemocy czy podżegające do nienawiści!