1920 – Bitwa Warszawska: Polacy odparli ofensywę bolszewicką ratując kraj i całą Europę przed nawałą sowiecką. Na cześć Cudu nad Wisłą obchodzimy dziś Święto Wojska Polskiego.
Jest oczywiste, że bitwa stoczona w dniach 13-25 sierpnia 1920 r. na przedpolach Warszawy przesądziła nie tylko o losach Polski, ale także Europy. A kto wie jak potoczyłyby się losy ludzkości, gdyby Polacy swoją bohaterską postawą nie przekreślili planów Lenina o narzuceniu komunizmu całej naszej planecie. Nic więc dziwnego, że przez wielu historyków, również zachodnich, bitwa ta jest zaliczana do przełomowych w historii świata. Polskie zwycięstwo nad Armią Czerwoną miało miejsce w dniu Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, Królowej Korony Polskiej, dlatego też nazywane jest powszechnie Cudem nad Wisłą.
Jednym z symboli Bitwy Warszawskiej jest postać księdza Ignacego Skorupki, kapelana Wojska Polskiego, który poległ 14 sierpnia 1920 r. pod Ossowem, kiedy w stule i z krzyżem w ręku szedł na czele atakujących polskich żołnierzy.
Jako Polacy powinniśmy też pamiętać o pomocy jaką w krytycznej chwili otrzymaliśmy od Węgrów – w czasie kiedy dostawy pomocy dla Polski z Francji były blokowane przez zachodnich komunistów. Węgrzy bezpłatnie dostarczyli nam 48 milionów naboi karabinowych Mausera, 13 milionów naboi Mannlichera, amunicję artyleryjską, 30 tysięcy karabinów Mauser, kilka milionów części zapasowych, 440 kuchni i 80 pieców polowych.
Polskie straty w Bitwie Warszawskiej wyniosły 4,5 tys. poległych, 22 tys. rannych i 10 tys. zaginionych. Starty sowieckie to 25 tys. poległych, rannych lub zaginionych i 65 tys. jeńców. Kontynuacją Bitwy Warszawskiej była zwycięska Bitwa nad Niemnem w dniach 20-26 września 1920 r., która przesądziła o zwycięstwie Polski w wojnie z bolszewickim najeźdźcą
1649 – Powstanie Chmielnickiego: rozpoczęła się bitwa pod Zborowem.
1893 – urodził się Nikodem Sulik – polski generał. W 1918 r. działał w Samoobronie Grodzieńskiej. W latach 1919-22 dowodził kompanią w Białostockim Pułku Strzelców, który wchodził w skład 1. Dywizji Litewsko-Białoruskiej, a po jej reorganizacji – IV Brygady 2 Dywizji Litewsko-Białoruskiej. Wraz z macierzystym pułkiem walczył na wojnie z bolszewikami oraz wziął udział w buncie Żeligowskiego i zajęciu Wilna we wrześniu 1920 r. W czasie Kampanii Wrześniowej brał udział w bitwie pod Kockiem: nie poszedł do niewoli, lecz rozpoczął działalność konspiracyjną. Następnie komendant Okręgu Wilno Związku Walki Zbrojnej. Od 1943 r. w 5 Kresowej Dywizji Piechoty w Armii Polskiej na Wschodzie. Zmarł w 1954 r.
1898 – w Żmerynce na Podolu urodził się Jan Brzechwa – polski poeta, autor bajek dla dzieci, satyrycznych tekstów dla dorosłych, a także tłumacz literatury rosyjskiej. Młodość spędził na Kresach. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Zmarł w 1966 r.
1908 – w miejscowości Tur nad Stryjem urodził się Marian Promiński – polski pisarz, tłumacz. Studiował na Uniwersytecie Jana Kazimierza. Był jednym z założycieli lwowskiego miesięcznika „Sygnały” i jego współpracownikiem, oraz prelegentem w Radiu Lwów. W czasie wojny był administratorem domów we Lwowie. Zmarł w 1971 r.
1914 – we Lwowie urodziła się Janina Ipohorska – polska malarka, dziennikarka. Zmarła w 1981 r.
1920 – urodził się Tadeusz Płużański – polski żołnierz AK, uczestnik kampanii wrześniowej, więzień stalinowski, pisarz, filozof, pedagog. Dzieciństwo spędził w Wilnie, gdzie m.in. wstąpił do harcerstwa. Zmarł w 2002 r.
1929 – w Równem urodziła się Anna Walentynowicz – polska działaczka związkowa, legenda „Solidarności”, dama Orderu Orła Białego. Poległa w Katastrofie Smoleńskiej w 2010 r.
1973 – zmarł Marian Kukiel – polski generał, historyk, minister. Ukończył Uniwersytet Franciszka Józefa we Lwowie. Działacz lwowskiej Organizacji Promienistych i Organizacji Nieprzejednanych. Współzałożyciel Związku Walki Czynnej i współorganizator Związku Strzeleckiego. W wojnie polsko – bolszewickiej dowódca 51 Pułku Ułanów Kresowych. Obrońca Lwowa z 1939 r. Urodzony w 1885 r.
Kresy24.pl / Historyczne Kalendarium Kresowe – 15 sierpnia
3 komentarzy
Stefan Mirski
15 sierpnia 2014 o 07:32Hajda na koń bolszewika goń….
Obserwator
14 sierpnia 2016 o 21:11Dobrze, że przynajmniej w tym przypadku Litwini i Ukraińcy nie mówią, że to ich zwycięstwo 🙂
Litwin z pod Orszy
15 sierpnia 2017 o 09:09Dla tych ukraińczyków, białorusinów które brali udział w Bitwie Warszawskiej 1920, to pewnie było i ich zwycieństwo. Liwtini byli sojusznikami Moskwy w tej wojnie niestety.