Żołnierza AK, uczestnika operacji „Ostra Brama”, prezesa Klubu Weteranów Armii Krajowej na Wileńszczyźnie Wacława Pacyno Wilno pożegnało we wtorek, 18 listopada podczas Mszy św. w kościele pw. Niepokalanego Poczęcia NMP na Zwierzyńcu. Pogrzeb odbył się w środę, 19 listopada na cmentarzu przy ul. Žirnių.
Wacław Pacyno urodził się we wrześniu 1927 r. na terenie obecnej Białorusi, w Ćwirbutach w powiecie lidzkim. Ukończył 4 klasy szkoły powszechnej w rodzinnej wsi. Po wkroczeniu Sowietów we wrześniu 1939 r. przez dwa lata kontynuował naukę w sowieckiej szkole. W czasie okupacji niemieckiej przez pół roku uczył się u księdza w sąsiednim Kurhanie.
Wiosną 1943 r. został zaprzysiężony do Armii Krajowej i otrzymał pseudonim „Organista”. Jego działalność konspiracyjna polegała między innymi na zdobywaniu informacji na temat wojska niemieckiego stacjonującego w okolicach Lidy. Brał udział w operacji „Ostra Brama”. Po wojnie pracował w rodzinnym gospodarstwie rolnym, a następnie w kołchozie. W 1949 r. wyjechał z Ćwirbut do Lidy, gdzie podjął pracę ślusarza.
W 1951 r. wraz z całą rodziną aresztowany za przynależność do AK. Po 7-miesięcznym śledztwie w Grodnie, skazany na 10 lat łagró: w latach 1952-53 w Salechardzie (Nieniecka Republika) nad rzeką Ob, gdzie pracował przy załadunku drzew, w 1953 wraz z bratem przewieziony do łagru w okolicy Ufy (Baszkiria) – pracował na budowie rafinerii naftowej. W 1955 warunkowo zwolniony z łagru. Po powrocie do Lidy ponownie zatrudniony jako ślusarz. W 1979 przeprowadził się do Wilna. W latach 90. XX wieku zaangażował się w działalność kombatancką. Pełnił funkcję prezesa wileńskiego Koła Kombatantów Armii Krajowej.
Wacław Pacyno był jednym z inicjatorów historycznego pojednania żołnierzy AK i Litewskiego Korpusu Posiłkowego pod dowództwem gen. Plechavičiusa, którzy podczas II wojny światowej walczyli po różnych stronach barykady.
W 2004 r. w Urzędzie Prezydenta Litwy kombatanci podpisali Deklarację Pojednania. W czerwcu 2005 r. w Glinciszkach przy grobach 38 Polaków, mieszkańców tej wsi, zamordowanych 20 czerwca 1944 r. przez żołnierzy litewskiego oddziału, Antanas Paulavičius, przewodniczący Litewskiego Związku Żołnierzy Formacji Lokalnej powiedział: „Przepraszamy i prosimy o wybaczenie”. „Przepraszamy i prosimy o wybaczenie” – powiedział też Wacław Pacyno, prezes Klubu Weteranów Armii Krajowej przy grobach 27 mieszkańców miasteczka Dubinki, odległego od Glinciszek o 30 km, którzy zginęli z rąk AK w akcji odwetowej za Glinciszki 23 czerwca 1944 roku.
Kresy24,pl za: Wilnoteka.lt/ polacynawschodzie.pl; wideo: Archiwum Wilnoteki
Dodaj komentarz