Demagog Wiatrowycz: Mówienie o ludobójstwie UPA na Wołyniu to działanie na rzecz Moskwy

Wymordowanie ogromnej ilości cywili przez inną grypę cywili w celu pozbycia się się fizycznego tejże grupy jest ludobójstwem . Było to ludobójstwo o podłożu etnicznym bo przecież ani państwa ani narodu ukraińskiego nie było.

Napiszę inaczej, bo w pierwszej chwili źle przedmówcę zrozumiałem. Rzeczywiście wymordowanie w celu pozbycia się jakiegoś narodu w całości lub w części jest ludobójstwem w sensie lemkinowskim. Problem w tym, że bardzo trudno udowodnić występowanie takiego zamiaru. Informacje o tzw. „rozkazie zaostrzającym” mamy tylko za pośrednictwem sowietów. W niektórych miejscach zdarzenia mają bardzo wyraźne cechy ludobójstwa: Wola Ostrowiecka, a po drugiej stronie np. Wierzchowiny, chociaż i tam mówi się o innych przyczynach / pretekstach zbrodni.

W innych miejscach działania mają charakter odwetowy, jak np. Lipniki. W jeszcze innych miejscach mamy do czynienia z czystką etniczną, ale bez zamiaru wymordowania mieszkańców, jak np. Huta Stepańska, gdzie mieszkańcy mogli opuścić miejscowość.

Bardzo trudno odróżnić ludobójstwo od zbrodni wojennej, bo konieczne jest rozpoznanie zamiaru.

Panie Bohadanowicz już kiedyś zauważyłem, że liczne pana wypowiedzi na tym forum dają możliwość szybkiego zebrania kolekcji całkowicie nietrafnych wypowiedzi zawierających niedomówienia, czy nietrafne definicje, gdyby ktoś był zainteresowany. To co pan pisze na temat ludobójstwa jest kolejnym tego dowodem. Ludobójstwo w żadnym razie nie jest, podkreślam nie jest zależne od INTENCJI SPRAWCÓW i nie istnieje w tym zakresie ŻADNA DOWOLNOŚĆ. Bierze się pod uwagę TO, CZY JEST WINA UMYŚLA sprawców, tj. czy dane działanie było podejmowane w celu zniszczenia grupy etnicznej, wyznaniowej. Słowem przypadkowy wybuch cysterny w mieście zabijający 50 tys. np. Polaków podczas działań wojennych Niemców nie będzie ludobójstwem, ale mordowanie przez UPA ludności polskiej na Wołyniu i Małopolsce Wschodnie jest ludobójstwem. Zapewniam pana, że zbrodnia ludobójstwa nie ma nic wspólnego z intencjami sprawców i w żadnym wypadku nie oznacza to DOWOLNOŚCI lub trudności ocen w tym zakresie. Pojęcie winy umyślnej jest od dawna sprecyzowane w nauce prawa karnego. Precyzja sformułowań terminu prawnego ludobójstwo odróżnia je od pojęcia zbrodni wojennej. Mówiąc najprościej – inny jest przedmiot ochrony – w przypadku ludobójstwa chroni się grupę etniczną, narodową religijną itp. Co do wypowiedzi pana Motyki, których nie słyszałem, to trzeba stwierdzić, że nie jest to prawnik, a więc osoba kompetentna. Naturalnie źle o nim by świadczyło gdyby wypowiadał się na temat zbrodni nie znając pojęcia ludobójstwo. Rzecz więc nie tylko w proporcjach ilościowych ofiar (liczba ofiar ukraińskich jest rozdmuchiwana przez kłamców i manipulatorów, choć one istniały), ale w tym z zamiarze UPA zamordowania grupy narodowej – Polaków. Odpowiada to w pełni definicji sformułowanej przez Lemkina i ujętej w art. II Konwencji ONZ w sprawie Zapobiegania i Karania Zbrodni Ludobójstwa podpisanej 9 grudnia 1948. Panie Bohdanowicz zasłanianie się definicjami, których pan nie rozumie, czy rozmywanie faktów to metody, do których pan często sięga, aby rozmyć odpowiedzialność zbrodniarzy z UPA. Dziwię się panu! Czy naprawdę pan uważa, że fetowanie zbrodniarza odpowiedzialnego politycznie za ludobójstwo -Bandery czy kierownika zbrodni – Szuchewycza służy dobru Ukraińców?

Dlaczego w wersji ukraińskiej zakończenie brzmi „Слава Україні! Нехай живе Польща” a nie „Слава Україні! Слава Польщі !” jeśli „Слава” ma rzekomo być odpowiednikiem „Niech żyje”.

Najlepiej wpisywać nazwiska ofiar z dopiskiem w uwagach – zamordowany przez UPA.

Rzecz w tym, że Jubus ma rację – bestialstwo ukraińskie dało o sobie znać już w 1918 r., z chwilą rozpoczęcia wojny z Polakami. Jasne, że skala zjawiska o wiele mniejsza, niż ta ćwierć wieku później, tylko okrucieństwo ukraińskie takie samo. A tu nie da się zrzucić winy na „błędy polskiej administracji”, bo państwo polskie dopiero powstawało!

Wołyń 1943, faktycznie nie chodziło mi o to, ale poniekąd to tak. Przecież Ukraińcy zaczeli strzelać do Orląt Lwowskich już w 1918 roku. Powstanie państwa zachodnioukraińskiego stało w sprzeczności z odzyskaniem nie tyle nawet Kresów co Lwowa.
Ukraińcy nienawidzili Polaków w Galicji i to nie wcale dlatego, że Austriacy ich rzekomo podpuszczali. Ukraińcy ze wschodu, z Donbasu czy nawet Ukrainy południowej (Noworosji, ówczesnej), nic do Polaków nie mieli. To Galicja oraz teren wcześniejszych „dzikich pól” (tj. Ukraina właściwa, Kozaczyzna)była i jest zarzewiem konfliktu.
Noworosja i Donbas nic wobec Polski nie mają, mimo wszelkich róznic, to ich trzeba wspierac, a resztą Ukrainy, zwyczajnie, cynicznie olewac.

Co za nietrafna wypowiedź! Proszę podaj przykłady traktowania Ukraińców w II RP jak murzynów na plantacjach? Kolejna głupota – nikt Ukraińcom prawa do samostanowienia nie odbierał, a już z pewnością nie Polacy. Przeciwnie Polacy w osobie Piłsudskiego wsparli powstanie państwowości ukraińskiej tyle, że Ukraińcy nie byli nią zainteresowani. W wojskach Petlury służyło kilka tysięcy żołnierzy, gdy armia polska liczyła ponad 100 tys. To świadczy braku zainteresowania państwem ze strony Ukraińców. Sporna była przynależność ziem, jak słusznie zauważyłeś należących od 500 lat do Polski. Ziemie te nie były zdobyte, podbite itp. Weszły w skład państwa polskiego zgodnie z prawem międzynarodowym – po śmierci ostatniego z książąt ruskich przypadły Kazimierzowi Wielkiemu. Fakt zamieszkiwania tych ziem przez inne narody nie przesądza o przynależności państwowej. Zresztą ziemia lwowska została odebrana Lachom w czasie świetności Rusi Kijowskiej, więc ten etniczny charakter ziem ruskich jest wątpliwy. Polska przez 500 lat zagospodarowała te ziemie, nadając im ramy kulturowe. Co wnieśli Rusini kulturowego na tych ziemiach? Ja uważam, że nic. Pomija pan okres surowej rusyfikacji tych ziem i zwalczania na nich polskości. Wreszcie zakłada pan, że bycie Rusinem wyklucza bycie Polakiem w sensie politycznym, a skąd takie założenie? Sufluje pan świadomie lub nie propagandę rosyjską, wykorzystywaną także przez banderowców, którzy świadomie tworzyli konflikt między Polakami a Rusinami. Według tej propagandy Polacy prześladowali Rusinów, stąd Rusini mają często kuriozalne pretensje pod adresem Polski.

Większość szlachty IRP to byli Rusini ,sami się kolonizowali i uciskali
bo wojska Korony na terenach dzisiejszej Ukrainy to tylko kilka tysięcy ludzi na kilka milionów. Gratuluję wiedzy historycznej ,ciekaw jestem kraju w którym tak uczy się historii tego rejonu świata.

@z3n

Tak, to jest ichnia, ukraińska prymitywna i zakłamana polityka historyczna.

Ale to nie jest problem samej polityki historycznej – problem jest taki, że Ukraińcy jako naród tacy właśnie są. Oni są etnicznie i kulturowo spokrewnieni z Rosjanami i mają takie same (niskie) standardy. Oczywiście dany Ukrainiec, tak samo jak dany Rosjanin, może być ok, ale jako narody jedni i drudzy kochają zakłamanie i prymitywne kłamstwa.