Przedwojenne Wilno
Fot. zbiory autora
W środę, 6 września 2023 roku, rozpoczęły się obchody 80-lecia likwidacji wileńskiego getta.
Przed II wojną światową Wilno było jednym z najważniejszych centrów ówczesnej kultury żydowskiej. Żydzi stanowili około jednej trzeciej mieszkańców miasta.
Oficjalnie wileńskie getto powstało 6 września 1941 r. Tak zwane małe getto zajmowało teren skupiony wokół ulic Szklanej, Gaona, Klaczki, Antokolskiego i Żydowskiej w Wilnie. Duże getto objęło rejony ulic Rudnickiej, Jatkowej, Oszmiańskiej, Żmudzkiej, Szpitalnej, Dziśnieńskiej i Szawelskiej.
Ostateczna likwidacja getta nastąpiła w dniach 23–24 września 1943 r.
Z 57 000 Żydów w Wilnie pod koniec wojny przy życiu pozostało jedynie około dwóch tysięcy.
Żydzi ginęli w Ponarach. Niemcy deportowali też Żydów z getta w Wilnie do obozów zagłady w Sobiborze i na Majdanku oraz do obozów pracy na terenie Łotwy i Estonii.
Podczas II wojny światowej las w Ponarach pod Wilnem był miejscem masowych mordów dokonywanych przez oddziały SS, policji niemieckiej i kolaborującej z Niemcami policji litewskiej. Niemcy, wspomagani przez ochotnicze oddziały litewskie, wymordowali tu około 100 tysięcy ludzi, w tym około 60–70 tysięcy Żydów. Mordowali też Polaków, Litwinów, Romów, Rosjan.
O godz. 18:30 na dziedzińcu dawnej Rady Żydowskiej odbyło się otwarcie wystawy okolicznościowej z udziałem premier Litwy Ingridy Šimonytė i Felixa Kleina, komisarza rządu niemieckiego ds. antysemityzmu. Następnie w wileńskim teatrze Lėlė odbył się koncert pieśni getta.
We wtorek, 12 września, o godz. 18:00, w Muzeum Historii Żydów im. Gaona Wileńskiego – Muzeum Samuela Baka (ul. Naugarduko 10) zostanie otwarta wystawa „Miasto żywych/Miasto umarłych” opowiadająca o warszawskim getcie.
RES na podst. BNS, lrt.lt
Dodaj komentarz
Uwaga! Nie będą publikowane komentarze zawierające treści obraźliwe, niecenzuralne, nawołujące do przemocy czy podżegające do nienawiści!