Ofiary bez katów. Perfidna manipulacja ukraińskiego IPN ws. pogrzebu Polaków — ofiar UPA w Puźnikach na Ukrainie

Uroczystości pogrzebowe Polaków zamordowanych przez UPA w Puźnikach. Fot: x.com/WID_org

6 września na Ukrainie odbył się ponowny pochówek 42 ofiar ekshumowanych w nieistniejącej już polskiej wsi Puźniki. Uroczystość miała charakter oficjalny – z udziałem przedstawicieli władz Polski i Ukrainy, z podniosłą atmosferą i słowami o wspólnej pamięci, pojednaniu i przyszłości. Jednak w całym przekazie publicznym jednej rzeczy zabrakło. Najważniejszej. Zabrakło PRAWDY! UIPN celowo zignorował kontekst historyczny  — przemilczał kim były ofiary, kto odpowiada za te zbrodnie i dlaczego w ogóle tam leżą.

W komunikacie UIPN napisano jedynie: „42 ofiary ponownie pochowane w Puźnikach (…) osoby te zginęły w 1945 roku” — bez wyjaśnienia!

Odnotowano tylko fakt przeprowadzonej ekshumacji, że prowadziła je ekipa ukraińsko-polska  pod nadzorem strony ukraińskiej. Jest też informacja, że strona polska prowadzi badania genetyczne, ale brak wzmianki, dlaczego w ogóle ekshumacje się odbyły, kogo poszukiwano w dołach śmierci, nie wspomniano o UPA, Petro Chamczuku, czy kontekście rzezi wołyńskiej.

Ukraiński Instytut Pamięci Narodowej w komunikacie na temat pogrzebu, nie wspomniał na swojej stronie internetowej ani słowem o tym, że ofiarami byli Polacy – cywile, kobiety i dzieci – brutalnie zamordowani przez ukraińskich nacjonalistów z UPA.

Nie padło ani jedno nazwisko sprawcy, nie odniesiono się do kontekstu zbrodni ani do historycznej odpowiedzialności. Zamiast tego otrzymaliśmy suchą informację, „pochowano 42 osoby, które zginęły w 1945 roku”. Zginęły. W domyśle – same z siebie?

Przypadek? Nie, to nie jest nieuwaga. To świadoma manipulacja, próba zaciemnienia faktów, rozmycia odpowiedzialności i sprowadzenia rzezi na Polakach do „trudnych kart historii”, o których lepiej nie mówić wprost.

UIPN posługuje się językiem, który pozornie buduje mosty, ale w rzeczywistości unika prawdy. To forma historycznego relatywizmu, który prowadzi do tego, że ofiary i kaci zlewają się w jedno, a pamięć o zbrodni zostaje zakopana wraz ze szczątkami.

Nie sposób nie zauważyć, że kiedy chodzi o zbrodnie sowieckie czy rosyjskie – UIPN mówi bez owijania w bawełnę. Padają nazwiska, przytaczane są dowody, emocje, ale kiedy trzeba stanąć w prawdzie wobec własnej przeszłości – milknie. A przecież wszyscy wiedzą, kim były ofiary z Puźnik. To Polacy, których z zimną krwią zamordowała UPA – sotnia „Szarych Wilków” pod dowództwem Petra Chamczuka. Dzieci, kobiety i starcy – zabici tylko dlatego, że byli Polakami.

Dziś władze Ukrainy i Polski ściskają sobie dłonie nad wspólną mogiłą. To ważny gest. Ale czy szczery, czy  PR-owy spektakl pod pozorem pojednania…

Jak informowaliśmy, w sobotę 6 września na cmentarzu w dawnej wsi Puźniki na Ukrainie odbyła się ceremonia pogrzebowa ofiar rzezi z 12 na 13 lutego 1945 r. Ukraińscy nacjonaliści wymordowali – według różnych źródeł – od 80 do 120 Polaków. Głównym sprawcą tej zbrodni był Petro Chamczuk, który stał na czele kurenia UPA. 13 lutego o godz. 3 złożony z dwóch sotni kureń (odpowiednik polskiego batalionu) Chamczuka zaatakował mieszkańców Puźnik. Przebywało tam zaledwie kilkanaście osób zdolnych do obrony.

Sobotnia uroczystość zgromadziła nie tylko rodzinę i potomków ofiar rzezi. Do Puźnik przybyły oficjalne delegacje z Warszawy i  Kijowa. Był tam również Ołeksandr Alferow, szef UIPN. Oto co powiedział;

 To nie początek nowej, ale innej historii. Historii dwóch narodów, które są sąsiadami od ponad tysiąca lat, dwóch dojrzałych i mądrych narodów. Dziś słuchaliśmy ojców, którzy sprawowali liturgię i udzielili nam komunii. To miejsce jest miejscem pamięci, a nie platformą dla polityki czy historycznych sporów. Tutaj chylimy głowy jako dwa europejskie narody. Trzy miesiące temu służyłem w armii ukraińskiej. Wiem, czym jest wojna i nie ma nic straszniejszego niż zobaczyć ją na własne oczy. Ale dziś nie mówimy o wojnie. Mówimy o pamięci poległych. Mówimy o tym, co pamiętamy, bo pamiętamy. I tę pamięć definiujemy i wspólnie pielęgnujemy” – mówił Alferow.

Organizatorem pogrzebu była warszawska Fundacja Wolność i Demokracja.

Fundacja, która zorganizowała pogrzeb ofiar UPA na Ukrainie składa podziękowania

ba/https://uinp.gov.ua/pres-centr/novyny/u-puzhnykah-perepohovaly-42-zhertvy

Podziel się tym z innymi. Udostępnij na:

Powiązane wiadomości:

W Puźnikach trwają uroczystości pogrzebowe ofiar zbrodni wołyńskiej Ukraina wchodzi do Polski z ekshumacjami członków UPA Przeprosin za Wołyń nie będzie? „Po co negatywne emocje i niepotrzebne spory”. Kijów odpowiada Kosiniakowi-Kamyszowi na ultimatum Nie za ostro panie Kaczka? Szokujące słowa ukraińskiego ministra o polskich rolnikach: „Zaczną zabijać Ukraińców za to, że są Ukraińcami. To nie spekulacja” Nie do wiary! Książka Wiatrowycza o UON—UPA uznana za „najlepszy materiał historyczny” w USA