Redakcja portalu Kresy24.pl we współpracy z Wydawnictwem Poznańskim i Domem Wydawniczym Rebis zaprasza do udziału w konkursie, poświęconym książkom poznańskiego historyka Marka Rezlerza „Polska niepodległość 1918” i „Powstanie Wielkopolskie”.
Polska niepodległość 1918
Marek Rezler
Polska niepodległość – wysiłek narodu czy… szczęśliwy przypadek?
Swój niepodległy byt Polska rozpoczynała zniszczona, zubożona, bez ustalonych granic, bez wojska, za to z koniecznością scalenia trzech różnych organizmów. Proces integracji musiał odbywać się sprawnie, szczególnie w obliczu niechęci sąsiadów i niejednoznacznej postawy rządów mocarstw koalicyjnych. Jednak dzięki niezwykłemu wysiłkowi całego pokolenia Polaków i sprzyjającej koniunkturze międzynarodowej udało się niepodległość obronić i zachować.
Setna rocznica odzyskania niepodległości to doskonała okazja do zmierzenia się z mitem założycielskim współczesnej Polski. W dotychczasowych ocenach tej rocznicy dominował patos, a o przywódcach niepodległościowych powielano stereotypowe opinie.
Marek Rezler, ceniony historyk i publicysta, rozprawia się z szeregiem mitów, które na stałe weszły do kanonu narodowej megalomanii: o dokonaniach powstań narodowych i męczeństwie narodu pod zaborami, o rzekomej mocarstwowości młodego państwa i późniejszej tzw. zdradzie zachodnich sojuszników, o nieliczeniu się z twardą realpolitik na przestrzeni całego XX wieku.
Świetnie prowadzona narracja i dynamiczny styl to dodatkowy atut tej książki, a śmiałe, ale uzasadnione oceny wnoszą powiew świeżości do narodowego dialogu.
Powstanie Wielkopolskie
Marek Rezler
Rozszerzone i poprawione wydanie, uwzględniające najnowsze ustalenia dotyczące Powstania Wielkopolskiego! Opracowanie przygotowane z okazji 100 rocznicy wybuchu Powstania Wielkopolskiego. Wydarzenia z lat 1918–1919 ukazane są jako fragment zaangażowania Wielkopolan w polskie walki narodowowyzwoleńcze od 1794 do 1921 roku.
Książka ukazuje prawdziwy obraz wydarzeń, które obrosły legendą, m.in. szturmu na gmach Prezydium Policji czy rzekomej niechęci marszałka Piłsudskiego do wielkopolskiego zrywu powstańczego. Oprócz szeroko zarysowanego tła politycznego zaprezentowano działania militarne, wraz z mało znanymi epizodami (np. walkami Poznańskiego Batalionu Śmierci). Szczegółowo omówiono niedoceniany, ogromny wkład wielkopolskich żołnierzy w powstrzymanie bolszewickiej inwazji.
Marek Rezler to historyk zajmujący się m.in. dziejami Wielkopolski. Opublikował m.in. biografie Emilii Sczanieckiej i Hipolita Cegielskiego, monografię militarnych dziejów wielkopolskiej Wiosny Ludów 1848 roku oraz – wspólnie z Jerzym Bogdanowskim – zbiór felietonów Poznań. Miasto niepoznane (REBIS, 2006). Należał do zespołu organizującego Ogólnopolskie Seminaria Historyków Powstania Wielkopolskiego 1918–1919, jest też laureatem nagrody „Dobosz Powstania Wielkopolskiego 1918–1919”.
Pytania konkursowe dla Polska niepodległość 1918:
Kto zainicjował walki o Cieszyn?
Pytania konkursowe dla Powstanie Wielkopolskie:
Jakie siły lotnicze mogli przeciwstawić powstańcom Niemcy?
Prosimy o oryginalne odpowiedzi zawierające pełne zdania i aby nie stanowiły przeklejonego e-maila kolegi/koleżanki lub informacji z Wikipedii!!!
Na odpowiedzi oczekujemy pod e-mailem:
ko*****@kr*****.pl
do 26 listopada 2018 r. (z tytułem Polska niepodległość 1918 lub Powstanie Wielkopolskie). Prosimy o zamieszczanie adresu korespondencyjnego z odpowiedziami. Przypominamy że nagrodami w konkursie jest po pięć egzemplarzy obu książek.
Prosimy o zamieszczenie w e-mailu niniejszego sformułowania: „Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych w celach konkursowych oraz ogłoszenia zwycięzcy konkursu”
Po kliknięciu w nazwę znajdą Państwo nowości książkowe Wydawnictwa Poznańskiego i Domu Wydawniczego Rebis.
Link do regulaminu konkursów:
1 komentarz
Feliks Koperski
27 listopada 2018 o 11:49Szanowni czytelnicy portalu Kresy24.pl
Ogłaszamy wyniku konkursu w której do wygrania były po trzy egzemplarze książek „Polska niepodległość 1918” oraz „Powstanie Wielkopolskie”.
Pytania konkursowe dla Polska niepodległość 1918:
Kto zainicjował walki o Cieszyn?
Czesi postanowili zaatakować przed przewidzianymi na 26 stycznia wyborami do polskiego Sejmu Ustawodawczego. Dwunastego stycznia 1919 r. ZNV wypowiedział umowę z 5 listopada 1918 r., oświadczając w liście skierowanym do RNKC, że jedyną legalną władzą na obszarze Śląska jest rząd w Pradze. Polskie władze, pochłonięte walkami na froncie wschodnim, nie dostrzegały czeskiego zagrożenia. Ostrzeżenia RNKC o koncentracji jednostek czeskich wzdłuż linii granicznej zostały zignorowane w Warszawie. Co więcej, Ministerstwo Spraw Wojskowych zdecydowało się osłabić polskie siły i wysłało stacjonujący w Cieszynie doborowy 3. batalion Pułku Piechoty Ziemi Cieszyńskiej na front lwowski. Obroną Śląska Cieszyńskiego miał kierować płk Franciszek Ksawery Latinik, dowódca Okręgu Śląskiego i 6. Dywizji Piechoty. Pułkownik, mimo zagrożenia ze strony czeskiej, polecił rozwiązać oddziały milicji, powołane przez patriotycznie nastawionych Polaków. Broń odebrano tylko niektórym milicjantom.
Czesi zaatakowali 23 stycznia 1919 r. Wcześniej powstała samozwańcza „Komisja Międzysojusznicza”, wspierana przez ppłk. Šnejdárka, w skład której weszli: mjr Crossfield (Wielka Brytania), mjr Noseda (Włochy), mjr. Mandhuit i ppłk Gillain (Francja), por. Vosek i por. Karmazin (USA) oraz prof. Koerner. Komisja zażądała ustąpienia wojsk polskich ze Śląska Cieszyńskiego, dając płk. Latinikowi dwie godziny na skontaktowanie się z Naczelnym Dowództwem. Jednak przed upływem tego terminu, o 11.45, wojska czeskie przekroczyły granicę, zdobywając Bogumin. Do niewoli wzięły 300 okrążonych żołnierzy kpt. Władysława Mielnika, podlegających ppłk. Stanisławowi Mroczkowskiemu. Później Czesi ruszyli na Frysztat, który zajęli rankiem 24 stycznia. Wycofującym się polskim żołnierzom dowódcy zasygnalizowali, że w przypadku „wielkiej przemocy cofną się wszystkie wojska na linię Wisły”. Kopalnie Karwińskiego Zagłębia Węglowego były zażarcie bronione przez górników i młodzież szkolną, ale zostali pokonani przez przeważające siły wroga. Po opanowaniu terenu wojska agresora wprowadziły terror, starając się zastraszyć miejscową ludność polską oraz zabezpieczyć spokój na tyłach. Polskim żołnierzom udało się jedynie wyprzeć patrole czeskie, które weszły na Podhale drogą przez Szlachtową. Natomiast polscy górnicy zmusili żołnierzy czeskich, którzy dotarli do Trzyńca, do wycofania się w stronę Jabłonkowa.
Pytania konkursowe dla Powstanie Wielkopolskie:
Jakie siły lotnicze mogli przeciwstawić powstańcom Niemcy?
Na lotnisku nazwanym przez Niemców Die Fliegerstation Posen-Lawitz stacjonował Flieger Ersatz Abteilung Nr 4 (Zapasowy Oddział Lotniczy nr 4) liczący 200 żołnierzy, w tym ok. 40 narodowości polskiej (według innych źródeł 400 osób). Komendant lotniska por. Fischer poddał jednostkę. Zginął jeden powstaniec, a kilku było rannych. Po stronie niemieckiej było dwóch zabitych i kilkunastu rannych. Polacy wzięli do niewoli 110 żołnierzy, zdobyli 26 sprawnych samolotów i 20 karabinów maszynowych. Oprócz tego Polacy zdobyli na lotnisku w Ławicy i Winiarach 6 stycznia 1919 większą ilość sprzętu lotniczego w postaci rozmontowanych i zakonserwowanych samolotów bojowych (Albatros B.II, LVG C.V. i AEG C.IV, a także Rumpler C, DFW C.V, Fokker D i E, Halberstadt C1, Hannover CLII) oraz balonów obserwacyjnych. Ławica była najważniejszym obiektem lotniczym zdobytym przez Polaków. Niemcy zmagazynowali tam duże ilości sprzętu lotniczego oraz części zamiennych. Po opanowaniu Poznania przez powstańców wielkopolskich, niemiecka załoga Ławicy chciała ewakuować samoloty do Frankfurtu nad Odrą. Dzięki szybkiej akcji polskiego oddziału z ppor. A. Kopą na czele udało się temu zapobiec. Zdobyto 70 samolotów, z tego 50 gotowych do startu, w tym gotowe do złożenia samoloty wielozadaniowe LVG CV (Niemcy używali ich na froncie zachodnim do rozpoznania, fotografowania i naprowadzania artylerii na cel). Jak wspominał sierżant Pniewski „Z zapasów tych sformowane zostały cztery eskadry, a jeszcze w początkach stycznia wysłałem do Warszawy kilkadziesiąt samolotów. Czarne krzyże na kadłubach zamalowano biało-czerwoną szachownicą, zgodnie z rozporządzeniem szefa Sztabu Generalnego WP nr 38 z 1 grudnia 1918 r. był znakiem rozpoznawczym polskich sił powietrznych
Laureatami konkursu „Polska niepodległość 1918” zostali:
Janina Ż.
Anna W.
Zofia P.-B.
Laureatami konkursu „Powstanie Wielkopolskie” zostali:
Bogdan D.
Stanisław N.
Otylia T.
Zapraszamy do udziału w kolejnych konkursach.