Muzeum Adama Mickiewicza, 2021. Fot: muziejus.vu.lt/
Muzeum Adama Mickiewicza przy Uniwersytecie Wileńskim zostało zamknięte. Ale spokojnie, tylko na czas remontu. Miejsce, w którym polski wieszcz mieszkał i pisał poemat „Grażyna” jest w złym stanie technicznym. Ostatni remont przeprowadzono prawie 50 lat temu.
Muzeum Adama Mickiewicza, 2021. Fot: muziejus.vu.lt/
Założone w 1911 roku Muzeum Adama Mickiewicza przy Uniwersytecie Wileńskim (UW), znajdujące się przy przy zaułku Bernardyńskim 11, zostało zamknięte na czas remontu. Jego ponowne otwarcie planowane jest na koniec 2025 roku. W trakcie remontu zostanie przeorganizowana i unowocześniona infrastruktura pomieszczeń muzealnych, zapewnione zostaną warunki prawidłowego eksponowania walorów muzealnych i obsługi zwiedzających. Do czasu zakończenia remontu muzeum będzie oferować alternatywne zajęcia.
Na zdjęciu: widok ze strony podwórka na początku XX w. „Tygodnik Ilustrowany”, 1911, nr 38, fot. Stanisław Fleury
Część środków na remont przekazało polskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych za pośrednictwem fundacji Pomoc Polakom na Wschodzie im. Jana Olszewskiego.
Założone w 1911 roku, przez znanego wówczas wileńskiego działacza kulturalny i historyka Jana Konrada Obsta Muzeum Adama Mickiewicza, działa w tym samym miejscu w Wilnie, przy ulicy Bernardinų 11.
Muzeum mieści się w mieszkaniu wynajmowanym przez Adama Mickiewicza (od Obsta), w którym pisał swój słynny poemat historyczny „Grażyna”. W domu tym mieszkania wynajmowali również znani przyjaciele Mickiewicza: geolog Ignacy Domeyko, filolog Józef Jeżowski, oraz poeta i tłumacz Antoni Edward Odyniec.
W 1938 roku J. K. Obst „Aktem Darowizny” przekazał cały budynek wraz z założonym muzeum i zgromadzonymi w nim eksponatami Uniwersytetowi Stefana Batorego (obecnie Uniwersytet Wileński). W budynku oprócz muzeum mieściła się Katedra Filologii Klasycznej oraz kilka mieszkań profesorów. W czasie II wojny światowej muzeum stało się zwykłym mieszkaniem, a większość eksponatów zaginęła.
Po wojnie, gdy UNESCO rok 1955 ogłosiło rokiem A. Mickiewicza (100. rocznica śmierci poety), zaczęto myśleć o ponownym otwarciu muzeum. Staraniem Uniwersytetu Wileńskiego powstała nowa ekspozycja. Zawierała autentyczne meble A. Mickiewicza z Kowna (krzesło i stół), 1908 r. podarowane przez Kazimierza Jaworowskiego, lekarza z Kowna, Towarzystwu Przyjaciół Nauk Polskich oraz krzesło z Paryża należące do poety, podarowane w 1929 roku przez Ludwika Goreckiego, wnuka A. Mickiewicza, Związkowi Literatów Zawodowych Polskich (eksponaty te nadal są eksponowane w muzeum).
W 1979 roku, z okazji 400-lecia Uniwersytetu Wileńskiego, dokonano gruntownego remontu budynku. Zniknęła wówczas z fasady tablica wmurowana przez J. K. Obsta w 1919 r., obraz św. Krzysztofa, który zdobił dziedziniec wewnętrzny oraz tablica „Tu pisana GRAŻYNA 1822” z pokoju A. Mickiewicza. Sytuacja jeszcze bardziej się pogorszyła w 1987 roku, gdy w muzeum wybuchł pożar.
Po odzyskaniu przez Litwę niepodległości pojawili się prywatni mecenasi muzeum. Część zebranych pieniędzy i środków prywatnych pozwoliło na rozbudowę muzeum – do jego potrzeb zaadaptowano piwnice, w których powstały dwie sale: Piwnica Literacka oraz sala z ekspozycją „Kobiety w życiu Adama”. Ponadto na parterze otwarto Salę Filomatów, wyremontowano pokoje Adama Mickiewicza oraz dziedziniec wewnętrzny.
Dziś Muzeum Adama Mickiewicza organizuje wycieczki tematyczne, coroczne Środy Literackie, Konkursy Poetyckie i inne imprezy, realizuje najróżniejsze projekty.
Więcej informacji można znaleźć na stronie internetowej Muzeum UW oraz na profilu Facebook.
ba za muziejus.vu.lt
Dodaj komentarz
Uwaga! Nie będą publikowane komentarze zawierające treści obraźliwe, niecenzuralne, nawołujące do przemocy czy podżegające do nienawiści!