W Wilnie odbędzie się bieg pamięci Żołnierzy Wyklętych „Tropem Wilczym 2021”

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Wilnie, młodzież polska oraz stowarzyszenie „Sporto renginiai” organizują 14 sierpnia 2021 roku o godzinie 10.00 tradycyjny bieg „Tropem Wilczym”, poświęcony pamięci Żołnierzy Wyklętych. Po raz siódmy odbędzie się on w stołecznym parku Zakręt (ul. M.K. Čiurlionisa 100, przy estradzie). Biegi te odbywają się w wielu miastach Polski į poza jej granicami 15 sierpnia, ich głównym organizatorem jest Fundacja „Wolność i Demokracja”.

Uczestnicy będą mogli wybrać bieg na dystansie 1963 metrów, 5 i 10 km, w ten sposób oddając cześć tym żołnierzom, dla których wojna nie zakończyła się 8 maja 1945 roku, a swoją wiarę w wolność i sprawiedliwość przypłacili najwyższą ceną — życia.

Co roku w tym biegu bierze udział kilkaset aktywnych osób, wśród których jest wielu uczniów polskich szkół i klas, żołnierze Wojska Litewskiego, wilnianie w różnym wieku, a nawet goście zagraniczni.

Zwycięzcy wszystkich kategorii zostaną nagrodzeni, zaś wszyscy, którzy dobiegną do mety, otrzymają pamiątkowe medale.

Więcej informacji: tropemwilczym.lt, rejestracja pod adresem bieg.tropemwilczym.lt

O Żołnierzach Wyklętych

Sytuacja Polski w 1945 roku była trudna. Postanowienia konferencji w Teheranie, Jałcie i Poczdamie de facto skutkowały podziałem Europy na strefy wpływów. Powoływane od 1944 roku polskie rządy nie pochodziły z wyborów i były zależne od władz Związku Radzieckiego. Przeprowadzone w 1947 roku, zgodnie z ustaleniami konferencji jałtańskiej, wybory parlamentarne zostały sfałszowane, m.in. przy pomocy działań sowieckiej policji politycznej NKWD.

Żołnierze podziemia niepodległościowego decydowali się stawić obcej władzy zbrojny opór. Dziś nazywani są „żołnierzami wyklętymi”, ponieważ do odzyskania przez Polskę pełnej suwerenności w 1989 roku władze PRL uznawały ich działalność za zbrodniczą, jednocześnie milcząc o represjach, jakim byli poddawani przede wszystkim w okresie stalinizmu. Pierwsze struktury zbrojne antykomunistyczne podziemie utworzyło już w 1943 roku, jednak najintensywniejszy zbrojny opór przeciw narzuconej przemocą władzy przypadł na rok 1945. Szacuje się, że w ciągu kolejnych lat aktywności w różnych organizacjach podziemnych w powojennej Polsce działało nawet 200 tys. osób. Działacze podziemia nie godzili się na narzucenie narodowi polskiemu obcej władzy. Ich celem było doprowadzenie do realizacji postanowień jałtańskich w zakresie organizacji w Polsce prawdziwie wolnych i demokratycznych wyborów.

„Żołnierze wyklęci” ginęli nie tylko w walce. Wielu z nich trafiło do więzień, gdzie byli torturowani i mordowani. Wyroki wydawano w sposób odbiegający od demokratycznych norm. Niektórzy zostali wywiezieni do sowieckich łagrów. Często byli skazywani pod fałszywymi zarzutami kolaboracji z Niemcami, nawet jeśli w czasie II wojny światowej aktywnie walczyli z nazistowskim okupantem w strukturach państwa podziemnego.

Większość żołnierzy podziemia antykomunistycznego wyszła z ukrycia w lutym 1947 roku. Wielu z nich musiało ukrywać się pod fałszywymi nazwiskami aż do końca Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Ostatni „Niezłomny” Józef Franczak „Laluś” został zastrzelony w obławie jesienią 1963 roku.