„Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (XVII) Leon Dąbrowiecki

Zaświadczenie kapituły Krzyża Obrony Lwowa
Fot. Centralne Archiwum Wojskowe (Warszawa)

Leon Dąbrowiecki urodził się 23 maja 1880 roku w Brzozowie jako syn Antoniego i Antoniny z domu Błażewskiej.

Ukończył szkołę ludową, a następnie uczęszczał do seminarium nauczycielskiego w Krośnie; jako seminarzysta uczestniczył w działalności samokształceniowej. Po ukończeniu 2 kursów przerwał naukę. W 1900 roku został powołany do obowiązkowej służby w armii austriackiej i wcielony do 10 pułku piechoty.

Po odbyciu służby wstąpił w październiku 1902 roku do żandarmerii austriackiej i służył w niej do rozpadu Austro-Węgier, kończąc w tym czasie dwa kursy zawodowe. W końcowej fazie I wojny światowej był w stopniu wachmistrza komendantem posterunku w Brzuchowicach pod Lwowem.

1 listopada 1918 roku został przez Komendę Obrony Lwowa mianowany dowódcą lotnego oddziału żandarmerii polowej i w tej roli uczestniczył w walkach o Lwów (VIII Odcinek – „Rzęsna Polska”). Po odsunięciu frontu spod Lwowa ukończył kurs oficerów rachunkowych (wiosną 1919), po czym został mianowany oficerem kasowym Powiatowego Dowództwa Żandarmerii w Stryju w stopniu st. wachmistrza.

W wyniku unifikacji formacji policyjnych przeszedł automatycznie 1 grudnia 1919 roku do Policji Państwowej w stopniu aspiranta. Początkowo nadal służył w Komendzie Powiatowej w Stryju, a w kwietniu 1920 roku mianowano go kierownikiem Komisariatu w Stryju. Wiosną 1922 roku przeniesiony został na równorzędne stanowisko do Komisariatu w Kołomyi.

Już jesienią tego roku otrzymał nominację na kierownika pokuckiej ekspozytury Oddziału Informacyjnego z jednoczesnym przydziałem do służby śledczej. Na tym stanowisku został w 1924 roku awansowany do stopnia podkomisarza.

W listopadzie 1925 roku przeniesiono go z powrotem do służby mundurowej z jednoczesną nominacją na kierownika Komisariatu Granicznego Śniatyń-Załucze. Od października 1926 roku  był p.o. komendanta powiatowego w Żydaczowie, a w grudniu 1927 roku otrzymał formalną nominację na to stanowisko.

Przeniesiony w październiku 1931 roku w stan nieczynny, a w kwietniu 1932 roku w stan spoczynku. Wkrótce po przejściu na emeryturę został wybrany na burmistrza Żydaczowa. Aresztowany przez NKWD w 1939, więziony był Stanisławowie. Zamordowany wiosną 1940 roku w Bykowni.

Odznaczony m.in.: Medalem 10-lecia Odzyskania Niepodległości, Medalem za Wojnę 1918-1921, Odznaką Honorową „Orlęta”.

RTR

Podziel się tym z innymi. Udostępnij na:

Powiązane wiadomości:

„Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (XVI) Władysław Batorczak „Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (XIV) Stanisław Smereka „Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (XI) Walerian Wiczyński „Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (X) Władysław Jędrzejewski „Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (IX) Stanisław Wiszniewski