Sejm ustanowił 12 lipca Dniem Walki i Męczeństwa Polskiej Wsi

12 lipca, dzień pierwszej pacyfikacji świętokrzyskiej wsi Michniów, uznanej za symbol niemieckich zbrodni na polskiej wsi, oraz apogeum mordów OUN-UPA na Kresach Wschodnich, będzie Dniem Walki i Męczeństwa Wsi Polskiej – zdecydował w piątek 15 września Sejm, przyjmując ustawę w tej sprawie. 

„Dla ocalenia od zapomnienia i upamiętnienia zasług polskiej wsi w walce z okupantami, jej patriotycznej postawy i okrutnych cierpień w czasie II wojny światowej powinien zostać ustanowiony Dzień Walki i Męczeństwa Polskiej Wsi. W sposób symboliczny powinien nim być 12 lipca – dzień pierwszej pacyfikacji Michniowa i apogeum mordów na Kresach Wschodnich” – uzanli posłowie.

W uzasadnieniu projektu ustawy podkreślono m.in., że podczas trwania działań zbrojnych mieszkańcy terenów wiejskich odegrali trudną do przecenienia rolę w udzielaniu pomocy polskim żołnierzom i uchodźcom wojennym.

„Wieś polska mimo grożących represji i prześladowań wykazywała się patriotyczną postawą przez cały okres wojny. Jej mieszkańcy wchodzili w skład wielu ugrupowań konspiracyjnych. Wieś żywiła mieszkańców miast i oddziały partyzanckie, udzieliła schronienia Polakom wysiedlonym ze swoich siedzib przez okupanta, przechowywała ukrywających się Żydów. Za tą patriotyczną postawę zapłaciła ogromną cenę” – napisano w uzasadnieniu.

Ludność wiejska padła ofiarą masowych powojennych wysiedleń z terenów wcielonych do III Rzeszy, a jej majątki przejmowali Niemcy. Pod koniec 1942 r. taki los, mimo wybuchu Powstania Zamojskiego, spotkał ponad 110 tys. mieszkańców tego regionu; 30 tys. z nich stanowiły dzieci, które odbierano rodzicom i kierowano do obozów koncentracyjnych, do pracy w fabrykach, albo do domów dziecka i rodzin niemieckich, gdzie poddawano je procesowi germanizacji. Z kolei rolników na terenach Generalnego Gubernatorstwa obciążono kontyngentami obejmującymi niemal wszystkie produkty rolne, a za niewywiązywanie się z nich groziły surowe kary, łącznie ze śmiercią. Na terenach zajętych w 1939 r. przez ZSRR upaństwowiono wielką własność ziemską, a następnie rozpoczęto proces kolektywizacji wsi – napisano w uzasadnieniu projektu.

W uzasadnieniu projektu podano także, że mieszkańcy 817 spacyfikowanych wsi zostali rozstrzelani lub wywiezieni do obozów koncentracyjnych i na przymusowe roboty do III Rzeszy, a ich gospodarstwa spalono i zniszczono.

Zaznaczono również, że krwawo w historii polskiej wsi zapisał się rok 1943 na Kresach Wschodnich – w lipcu w ramach Rzezi Wołyńskiej nacjonaliści ukraińscy z UON i UPA w bestialski sposób wymordowali kilkadziesiąt tysięcy mieszkańców polskich wsi.

Ustawę, której projekt złożyli posłowie Polskiego Stronnictwa Ludowego, Sejm przyjął jednogłośnie.

Kresy24.pl/sejm.gov.pl (HHG)

Podziel się tym z innymi. Udostępnij na: