Rodzina Bolesława Łojko z Naliboków

Relacja Mariusza Łojko:

Bolesław Łojko, ok. 1926 r., uczeń gimnazjum w Stołpcach.

„Mój ojciec Bolesław urodził się w Nalibokach w 1908 r. Mówiono, że jest „podwójnie Łojko”, ponieważ jego matka Urszula z domu Łojko wyszła za mąż za Franciszka Łojko.

Szkoła Powszechna w Nalibokach ok. 1921 r. Bolesław Łojko „pod słowem powszechna”.

Na zdjęciu wyżej, siedzi między paniami prawdopodobnie nauczyciel Syrycki. Fot. rodzinna ze zbiorów Zbigniewa Miszkiewicza.

Po ukończeniu szkoły powszechnej, ojciec uczył się z kolegą Kazimierzem Łukaszewiczem z Naliboków w gimnazjum w Stołpcach.

Dziadkowie Urszula i Franciszek mieszkali przy ul. Nowogródzkiej – mieli czterech synów: Michała, Wacława, Józefa, Bolesława i córkę Józefę. Józefa wyszła za mąż za Wilhelma Klimowicza.

Przed Urzędem Gminy w Nalibokach – ok. 1929 r. Stoją od lewej: przy płocie Farbotko, nn, Bolesław Łojko z prawej strony nn kobiety, nn mężczyzna, tęższej budowy organista Michał Pietraszkiewicz, obok z lewej Bernard Farbotko. Siedzi pierwszy z prawej Michał Łojko.

Inni Łojkowie mieszkali „na Kamionce” i „pod Kromań” w kierunku Nowogródka.

Mieczysław Klimowicz, autor anglojęzycznej książki pt. „The Last Day of Naliboki” ( “Ostatni dzień Nalibok”), jest synem Józefy i Wilhelma. W książce na stronie 21 jest błąd. Pomyłkowo jestem ujęty jako Marian.

Brat ojca Michał Łojko ( 1892 – 1942) ożenił się z Urszulą Korżenko (1898 – 1976) i posiadał gospodarstwo za cmentarzem i plebanią. Podczas I wojny światowej był w armii rosyjskiej, a w 1920 r., w Wojsku Polskim gen. Lucjana Żeligowskiego. Chorował i zmarł jeszcze przed wybuchem II wojny światowej. W latach 1943 – 45, Urszula z dziećmi była na przymusowych robotach w Niemczech.

Drugi brat ojca Wacław (1893) ożenił się z Marią Arciszewską i był gajowym. „Za pierwszego sowieta” w 1940 r., został wywieziony z żoną i synami na Syberię. Jego nazwisko znajduje się w spisie gajowych i leśniczych aresztowanych i wywiezionych na Syberię.

W dniu 3 maja 1941 r., zmarł na Syberii jego najmłodszy syn Henryk. Wacław z żoną i drugim synem Czesławem w dniu 31 sierpnia 1941 r., zostali zwolnieni z zesłania i dołączyli do Armii gen. Andersa. Po wojnie mieszkali w USA.

Ich córka Janina wyszła za mąż za Eugeniusza Klimowicza (Żenię) dowódcę samoobrony w Nalibokach. Okres okupacji sowieckiej i niemieckiej spędziła w Nalibokach. Zmarła w 2005 r., w Koszalinie.

Widziałem się z nią kilka miesięcy przed śmiercią. Podarowała mi pracę magisterską “Eugeniusz Klimowicz – Życiorys Żołnierza” napisaną w 1993 roku pod kierunkiem doc. dr. Tadeusza Gasztolda przez studenta Instytutu Historii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Słupsku Marcina Nawrockiego.

Trzeci brat ojca Józef uciekł z domu i w wieku 17 lat zaciągnął się do Legionów Piłsudskiego. Po II wojnie światowej osiedlił się na Śląsku, gdzie w latach siedemdziesiątych zmarł.

Ja urodziłem się w Szczecinie w 1962 roku. Będąc w Nalibokach poznałem księdza Szerszenia i Leonardę Juncewicz. W Polsce poznałem Henryka i Bronisławę Miszuków ze Szczecina i Naliboczan z Brzeska Szczecińskiego – Bogusławę Miszuk z domu Stasiukiewicz, Jadwigę Ogiejko z domu Baszuro, Genowefę Szarżanowicz z domu Farbotko. Wszystkie panie urodzone w latach 1929/1930 roku, chodziły do jednej klasy Szkoły Powszechnej w Nalibokach. Spotkałem się z nimi i odbyłem rozmowy”.

We wrześniu – październiku 2012 r., w czasopiśmie „Na poważnie” ukazał się artykuł Joanny Puchalskiej i Mariusza Łojko pt. „W niebie było słychać”.

Zredagował: Stanisław Karlik

Podziel się tym z innymi. Udostępnij na: