Najwięksi Rosjanie o swoim kraju: “To żywy trup. Prawda jest tu zbrodnią, a zbrodnia – prawem”

Kto mógł znać Rosję lepiej, niż jej najwięksi twórcy – pisarze, poeci, publicyści, kompozytorzy? I choć w rosyjskich szkołach tego nie uczą, u wielu z nich ich własna ojczyzna budziła często głęboką odrazę.

Okazuje się, że prawie 200 lat minęło, a przekleństwo Rosji jest wciąż takie samo. Oto co pisali na jej temat, począwszy od pierwszej połowy XIX wieku, aż do czasów współczesnych:

Michaił Lermontow (pisarz, poeta):

“Rosja to kraj, który nie ani zna swojej przeszłości, ani swojego obecnego losu” / “Bohater naszych czasów” (1840)

“Rosja to kraj, który nie potrafi niczego zrozumieć ani zrobić, ale wciąż rośnie i rośnie, jak gigantyczna, pustynna rzeka, nie zwracając uwagi na to, co się dzieje wokół niej” / omówienie z “Bohatera naszych czasów” (1840)

Fiodor Dostojewski (pisarz):

“Rosja nie ma swojej tożsamości. To kraj, który przez wieki wciąż szuka siebie i nie wie, kim jest. To państwo, w którym zbyt wiele rzeczy musi być robione pod przymusem” / Listy i dzienniki (XIX w.)

“Naród rosyjski nie ma tego, co nazywamy dumą narodową. I dlatego brnie w coraz gorsze nieszczęścia” / “Bracia Karamazow” (1880)

“Rosja jest jak niekończące się zbiorowisko brudnych i zaplątanych w siebie ludzi, którzy nie potrafią zrozumieć, że to nie chaos, ale brutalna represja rządzi ich życiem” / “Biesy” (1872)

Iwan Turgieniew (pisarz):

“Rosja nie jest prawdziwym krajem, to tylko pozornie żywe ciało, ciągnące wszystkich za sobą, ale nie mogące niczego zrobić samo” / “Ojcowie i dzieci” (1862)

“Rosja to kraj, w którym nie da się zrobić niczego. Przypadkowe siły i okrucieństwo są podstawą istnienia tej ziemi, ponieważ tylko ból nadaje jej sens” / “Ojcowie i dzieci” (1862)

Nikołaj Gogol (pisarz, dramaturg):

“Rosja to kraj, w którym nikt nie rozumie, co się dzieje, ale wszyscy czują, że coś musi się zmienić” / “Martwe dusze” (1842)

Lew Tołstoj (pisarz):

“Rosja nigdy nie była w stanie rozwinąć w sobie wewnętrznej siły, by podtrzymać to, co można by nazwać cywilizacją” / Listy (1875-1910)

“Naród rosyjski jest jak strona w książce, która nigdy nie została napisana” / “Wojna i pokój” (1869)

Anton Czechow (pisarz):

“Rosja jest w pełni zdolna do przetrwania, ale nie jest zdolna się rozwijać. To kraj, który niewiele się zmienia, bo zmiany tu są albo niemożliwe, albo po prostu niepotrzebne” / Dzienniki i listy

“Rosja to kraj, w którym wykształceni ludzie są o wiele bardziej odrażający i ohydni, niż ci, których nazywają oni barbarzyńcami” / Listy (1892)

Astolphe de Custine (francuski podróżnik i pisarz, który zwiedzał Rosję w I poł. XIX wieku):

“Rosja jest krajem, który rozwija się jedynie po to, by powrócić do swoich najgorszych tradycji. Naród ten nigdy nie nauczy się niczego od siebie samego. Jest pogrążony w bałwochwalstwie, a jego duchowa egzystencja to nieustanna mistyfikacja” / “Listy z Rosji” (1839)

“Rosja to kraj zbudowany na przeszłości, z której nie może się wyrwać. To kraj, w którym każdy krok jest zaplątany w kłamstwa, a każde spojrzenie jest śmiercią” / “Listy z Rosji” (1839)

“Rosja jest krajem, gdzie wszystko jest na pokaz, a na samym dnie tej góry kłamstw, przemocy i obłudy leży prawda” / “La Russie en 1839” (1843)

Władimir Sołowjow (filozof):

“Rosja nie potrafi poradzić sobie ani z problemami wewnętrznymi, ani z problemami zewnętrznymi. Zamiast się cywilizować, ciągle upada” / “Siła i słabość Rosji” (1883)

“Rosja zawsze szukała odpowiedzi w religii i wierzeniach, ale nie w duchu. To jak zapomnienie siebie” / “Historia rosyjskiej filozofii” (1912)

Maksim Gorki (pisarz, dramaturg, publicysta):

“Rosja to kraj, w którym nie ma miejsca dla ludzi myślących i czujących. To kraj, który zmusza do bierności” / “Matka” (1906)

“Rosja to kraj, gdzie wszystko jest kompletnie poplątane. Z tego powodu naród cierpi i poświęci wszystko, byle tylko przeżyć” / “Matka” (1906)

“Rosja jest jak olbrzymi trup, który nadal się porusza, ale nikt nie potrafi zapobiec jego upadkowi. Niczego nie możemy zrobić z tym narodem, bo to naród, który nie wie, co to wolność” / “Człowiek” (1903)

“Rosja to kraj, w którym człowiek, któremu powierzono rządy, może zostać uznany za bożka, a jego działania – za absolutnie nieomylne” / “Jestem tylko człowiekiem” (1914)

Władimir Majakowski (poeta):

“Rosja to kraj, w którym wszystko jest zabójcze: nie tylko rządy, ale także jego społeczeństwo, które nie ma żadnej idei, żadnej energii, tylko czeka na katastrofę” / “Wojna” (1919)

“Rosja to kraj, w którym przemoc jest traktowana jak codzienność, a każde dobro jest tylko chwilową przerwą w ciemnościach” / “Oda do rewolucji” (1921)

Michał Bułhakow (pisarz):

“Z Rosją nic się nie da zrobić, z nią trzeba się zmagać. Jej nie można zrozumieć, ją trzeba zniszczyć, a potem zbudować od nowa” / “Mistrz i Małgorzata” (1966)

“Rosja to największa choroba, która nie chce umrzeć. Zawsze odbija się w lustrze śmierci, śmieszności i prawdy, której nikt nie potrafi dotknąć” / “Mistrz i Małgorzata” (1966)

Władimir Nabokow (pisarz):

“Rosja jest jak niepoczytalny rodzic, który kocha swoje dzieci, ale w sposób destrukcyjny. Zamyka je w ciemnym pokoju i tłamsi ich wolność” / “Rosja, której nie ma” (1976)

„Rosja to kraj, który wyklucza indywidualność. To kraj, w którym wyobraźnia jest traktowana jak karaluch, którego można zabić butem, a każda idea jest duszona w zarodku” / “Rosja, której nie ma” (1976)

Igor Strawiński (pianista, kompozytor):

“Rosja nigdy nie potrafiła żyć własnym życiem, zawsze przyklejała się do innych cywilizacji, nie potrafiąc rozwinąć swojej. To kraj o zawieszonym czasie” / Wywiady i eseje

“Rosja to kraj, który nigdy nie rozumiał ani kultury, ani polityki i tylko patrzy, jak krwawi na oczach świata” / Wywiady i eseje

Aleksandr Sołżenicyn (pisarz, noblista):

“W Rosji nie ma prawdy. Są tylko narracje, które usiłują legitymizować władzę” / “Archipelag GUŁag” (1973)

Wasilij Grossman (pisarz):

„Rosja to kraj, gdzie ludzie to nie są ludzie, tylko biologiczne organizmy, żyjące w ciągłym strachu i niezaspokojonej potrzebie” / “Życie i los” (1959)

Andriej Siniakow (pisarz, publicysta):

“Rosja to nie kraj, to stan umysłu, w którym nie ma miejsca na sprawiedliwość, a przemoc jest uznawana za normę” / “Sierżant Siergiej” (1990)

“Rosja to kraj, który nie wie czym jest prawda. Prawda jest tu traktowana jak zbrodnia, a zbrodnia jak prawo” / “Życie bez wolności” (1992)

Leonid Słucki (publicysta):

“Rosja to kraj, który widzi swoje błędy, ale woli je ignorować, bo na każdym rogu można znaleźć kogoś, kto ci powie, że wszystko jest w porządku” / “Złe ziemie” (1995)

Jurij Dołgorukow (publicysta):

“Zamiast iść do przodu, Rosja ciągle zawraca na ślepy tor, nie potrafiąc rozstać się z przeszłością” / “Tragedia narodów” (2000)

Boris Akunin (pisarz):

“Rosja nie jest krajem, Rosja to gigantyczna tradycja, która z dnia na dzień robi się coraz trudniejsza do rozbicia” / Wywiady i publicystyka

“Rosja jest jak niekończący się serial z rozdzierającym wyciem syreny alarmowej, która nigdy nie milknie, bo naród wciąż czeka na katastrofę. Zresztą ona już jest jej częścią” / “Śmierć na Kremlu” (2006)

Aleksiej Nawalnyj (opozycjonista):

“W Rosji nie ma normalnych instytucji, w Rosji wszystko jest budowane na korupcji i władzy, której nikt nie chce oddać” / Wywiady i publicystyka

(Od Redakcji: wybór i tłumaczenie powyższych cytatów zostało dokonane przy użyciu Sztucznej Inteligencji. Zweryfikowaliśmy je najstaranniej jak to możliwe, ale jeśli Czytelnicy natrafią na jakieś nieścisłości lub zaproponują lepsze wersje tłumaczenia, chętnie naniesiemy poprawki).

Zobacz także: Taśmociąg śmierci na pełnych obrotach! Nie kłamię: zabijamy 30:1.

KAS