Jaka polityka wobc Litwy? Odpowiada Andrzej Duda

@tagore: Calkowita racja.

A tobą czekiści.

Oczywiście jako bezkrytyczny wyznawca doktryny Giedroycia w luźnej interpretacji polskich elit politycznych nie jesteś w stanie przyjąć do wiadomości, że wnikliwie obserwując rozwój sytuacji (w jakiejkolwiek dziedzinie życia) można po prostu zmienić zdanie. Najlepszym tego przykładem w przypadku Ukrainy był w ostatnim czasie generał Skrzypczak – do niedawna jeden z największych lobbystów na rzecz Ukrainy, który obecnie przejrzał na oczy i potrafił przyznać się do błędu. Pamiętam jedno z ostatnich expose marszałka Sikorskiego jako ministra spraw zagranicznych. Ze strony opozycji padło wtedy pod jego adresem wiele krytycznych uwag, z wyjątkiem jednej kwestii, a mianowicie polskiej polityki wschodniej. Każdy z posłów by zadowolony, że pan minister postępuje zgodną z przyjętą w 1989 roku doktryną polskiej polityki wschodniej. Słowo doktryna zarezerwowane jest raczej dla spraw niezwykle ważnych i podstawowych np. zasad moralnych, czy religijnych – to zbiór poglądów nie podlegających dyskusji. Jeżeli dziś polscy politycy od prawa do lewa są szczęśliwi, bo od ponad 25 lat stosują w polityce zagranicznej doktrynę i zespół dogmatów, których bez względu na sytuację zewnętrzną, uwarunkowania wewnętrzne i relacje międzypaństwowe nie podlegają zmianie, to jest zakładanie pętli na szyję własnego państwa. W XVIII wieku polska elita polityczna również mówiła o doktrynie „złotej wolności” i niezbywalnych zasad funkcjonowania państwa usankcjonowanych wieloletnią tradycją. Myślenie w kategorii doktryny zakończyło egzystencję naszego państwa na grubo ponad 100 lat. Jest jednak zasadnicza różnica pomiędzy elitą z XVIII wieku a tą z obecnych czasów. Elita XVIII wieku doskonale znała założenia wyznawanej przez siebie doktryny, obecna elita nie wie nic o Ukrainie poza tym, że leży na wschód od Polski, przez lata była częścią rosyjskiej państwowości i że stolicą Ukrainy jest Kijów. I to właśnie ta elita, która poza Kijowem i Lwowem nie była w stanie wymienić innych ukraińskich miast odpowiedzialna jest za sporządzanie „mapy drogowej” dla Ukrainy. O kwalifikacjach owych „adwokatów” sprawy ukraińskiej najlepiej świadczy to, że robili złudne nadzieje Ukraińcom na wstąpienie do struktur UE nie mając najmniejszego pojęcia jako jest satnowisko poszczególnych krajów Wspólnoty w sprawie rozszerzenia struktur europejskich. Zadanie to nie wymagało bynajmniej tytanicznej pracy wywiadu a wejścia w Internet i zapoznania się z ważniejszymi tytułami prasowymi w Niemczech, Francji, Anglii, czy Włoszech. Jest niesamowitym paradoksem, że najwięksi lobbyści Ukrainy w Polsce, którzy zdają się kochać Ukrainę bardziej, niż własną ojczyznę, którzy interes państwa ukraińskiego przedkładają nad interes własnego państwa, którzy naprawdę chcieliby dla Ukrainy jak najlepiej pomogli doprowadzić do państwa nad skraj przepaści i katastrofy. Popatrz co dzieje się na Ukrainie od Majdanu aż po dzień dzisiejszy i zobacz do czego doprowadzili polscy ukrainofile? Nie mając pojęcia jak delikatną konstrukcją jest Ukraina, ignorując nie tylko słabość ekonomiczną, system oligarchiczny i gigantyczne nierówności społeczne panujące w tym państwie, potraktowali Ukrainę jak unitarne państwo, homogenicznie kulturowo i narodowo, jako taką Polskę z 1989 roku, która wychodzi z dawnej strefy wpływów. Poza wyobraźnią ukrainofilów było to, że podgrzewanie atmosfery konfliktu doprowadzi do uruchomienia demona państw wielonarodowych, czyli konfliktów narodowościowych, etnicznych i wyznaniowych, które doprowadziły do rozpadu Ukrainy. Mówili i pisali o tym wszyscy, którzy poza ślepą miłością do Ukrainy dostrzegali jej zróżnicowanie i kiedy Rosja anektowała Krym nikt się nie dziwił prócz ukrainofilów, którzy do dziś nie rozumieją, że Ukraińcy to nie jedyna grupa narodowa w swoim państwie w dodatku dość mocno zróżnicowana. Do głowy ukrainofilom nie przychodzi, że konflikt między Rosją a Ukrainą i konflikt między Rosjanami a Ukraińcami jako obywatelami jednego państwa przechodzi często przez domy licznych rodzin mieszanych. Dziś ukrainofile dziwią sie secesji Donbasu i dziwią sie bombom wybuchającym w Charkowie i Odessie. Jeśli chcesz kogoś oskarżać to oskarżaj właśnie ukrainofilów. Ja mam kontakt z Ukraińcami, nawet tymi, którzy walczą w Donbasie. Jeśli uważasz, że panuje powszechna wdzięczność dla Polski to się grubo mylisz – oni Polskę obwiniają o to, że ich oszukała – bo miała być Unia a jest izolacja, miał być dobrobyt a jest wojna, miał być koniec oligarchów a jest coraz większa oligarchizacja, miały być duma i patriotyzm, a jest wojna i rozpad państwa. Polityka zagraniczna musi być odpowiedzialna i opierać się na naszych narodowych interesach. Ja nie dziwię się, że Ukraina uchwala ustawę o UPA podczas wizyty polskiego prezydenta, bo dobrze tam wszyscy wiedzą, że cokolwiek by nie zrobili Polska zawsze postąpi tak samo. Wystarczyłoby, że do MSZ zaposzono by ambasadora Rosji i wydano komunikat, że rozmawiano o stosunkach wzajemnych, a Kijów trzy razy zastanowiłby się nad swoim postępowaniem wobec Polski. Nawet jak nie ma się pola manewru to trzeba je wskazać, bo to Ukraina jest w stytuacji, w której powinna się czołgać do Polski i lizać jej stopy, bo innych sojuszników nie ma. Tymczasem jest zupełnie odwrotnie i nie dziwię się, że Paweł Kukizm, gen. Skrzypczak i wielu innych Polaków zaczyna w kwestii Ukrainy zmieniać stanowisko. Ja osobiście uważam, że można pomagać Ukrainie, ale nie za darmo, tylko wyznaczać swoją cenę. Putin przesłał wczoraj gratulację nowemu prezydentowi. Gdyby chciał z Polską rozmawiać to obowiązkiem prezydenta jest się na to zgodzić i podczas spotkania powiedzieć: „panie Putin, proszę podać mi trzy powody, dla których mielibyśmy być neutralni w sprawie Ukrainy?” i zobaczyć co Rosja jest w stanie zaoferować , a potem podobne pytanie zadać Poroszence: „proszę mi wymienić trzy powody dla których nadal mamy was wspierać?” Po to są właśnie elity polityczne, bo od bezinteresownej pomocy jest Czerwony Krzyż, Caritas, PAH i inne organizacje. Nie dziwię się, że Polacy nie chcą by ich państwo było instytucją charytatywną, której w dodatku zamiast wdzięczności okazuje się lekceważenie i wrogość. A jak chce się działać na rzecz Ukrainy to ci wszyscy politycy na czele z panem prezydentem Komorowskim mogą wystąpić o ukraińskie obywatelstwo i robić tam kariery ministerialne, ale już nie kosztem polskiego podatnika i polskiego bezpieczeństwa.

Ja też liczę na zmiany. Polityka, POpaprańców, postkomunistycznej, zinfiltrowanej przez mafię i obce wywiady władzy, poczyniła straszne spustoszenie i straty w różnych dziedzinach. Między innymi w stosunkach międzynarodowych. mam nadzieję, że niedługo będzie rządził PIS wraz ruchem Kukiza. Oby udało się Polskę wysprzątać z tej swołoczy, zdrajców złodziei i sprzedawczyków.

Oczywiscie ze tak Wilenszczyzna jest etnicznie Polska ostatnio zyrinowski nawet powiedzial ze Wilno trzeba odebrac Litwie

Ależ ja wiem że Chiny sa bardziej niebezpieczne niż Rosja, Vandal. Ale wiem również że obecnie bardziej nam zagraża Rosja ,a nie Chiny. Rosja to jest taki kleszcz który wysysa ci krew zarażając przy tym różnym świństwem.Obecnie główną ofiarą kleszcza, centralnym żywicielem jest Ukraina ale to nie powinno nikogo uśpić bo ów insekt żywiciela może niebawem zmienić, ba może się przy sprzyjających warunkach rozmnożyć na wszystkie państwa regionu.Czy to jest więc moment aby martwić się o pestycydy(Chiny), ich oddziaływanie na organizm, skutni uboczne za ileś tam lat ? Oczywiście że nie! Jedynie Chiny będa miały potencjał aby zrobić z naszym kilkusetletnim wrogiem porządek.Tak szczerze to ja Rosjanom tego nie rzyczę, ale oni się sami o to proszą. Kochają wojować,mordować, panować, terroryzować, kraść, gwałcić, równać z ziemią, niszczyć wszystko, demolować. I skoro tak nadal tego pragną to pewno to dostaną ,tylko że teraz oni będą ofiarą.