Franciszek Skaryna patronem „modlitwy za naszych braci Białorusinów i za ich Ojczyznę”

Poświęcona Franciszkowi Skarynie uroczysta msza święta w warszawskiej archikatedrze pw. św. Jana Chrzciciela. Warszawa, Polska, 20.01.2022 r. Zdjęcie: JaM/belsat.eu

W czwartek  20 stycznia  o godz. 19 w warszawskiej archikatedrze pw. Jana Chrzciciela została odprawiona Msza św. w intencji Franciszka Skaryny (1490-1540), obywatela Wielkiego Księstwa Litewskiego, wybitnego białoruskiego humanisty, drukarza, wydawcy i tłumacza Biblii.

Eucharystii, odprawionej w 500. rocznicę publikacji pierwszej w historii książki w języku białoruskim, wydanej przez Franciszka Skarynę przewodniczył biskup pomocniczy stołecznej archidiecezji Michał Janocha, a białoruski chór „Concordia” zaśpiewał podczas liturgii.

Hierarcha podkreślił w kazaniu, że rocznica ta jest okazją do „modlitwy za naszych braci Białorusinów i za ich Ojczyznę”.

Przywołując karty z jej dziejów i umieszczając je „w wielkiej księdze dziejów tej części Europy”, zachęcił do uderzenia się „w nasze polskie, narodowe piersi”.
– Zbyt często, w czasach odległych i mniej odległych, patrzyliśmy na naszych sąsiadów ze Wschodu z poczuciem dumnej wyższości, może nawet lekceważenia. A matką lekceważenia jest ignorancja – wskazał biskup pomocniczy archidiecezji warszawskiej. Biskup przybliżył historię Białorusinów. Odniósł się do sporu o Mickiewicza jak i do współczesnej lekcji dla nas Polaków płynącej z białoruskiego współczesnego patriotyzmu, ich zmagan o wolność.

W wielojęzycznej modlitwie wiernych, którą rozpoczęli dyplomaci, proszono Boga o wolność i niepodległość dla Białorusi. Modlono się za rządzących tym krajem, aby rozumieli, że powinni wypełniać wolę narodu; za prześladowanych dla sprawiedliwości, a szczególnie za poległych w obronie wolności. Nie zapomniano o mieszkających na Białorusi Polakach, zwłaszcza o uwięzionych: Andżelice Borys i Andrzeju Poczobucie, jak również o Białorusinach, którzy musieli opuścić swą ojczyznę.

Dziękując po białorusku za udział w modlitwie o dar wolności dla Białorusi, bp Janocha powiedział na zakończenie: „Jesteśmy z wami!”.

Liturgie odbyły się też w Pradze, Wilnie i Mińsku.

Franciszek Skaryna urodził się w Połocku w latach 80. XV w. Rodzinne miasto opuścił w 1504 r., by studiować w Akademii Krakowskiej. Po dwóch latach uzyskał stopień bakałarza sztuk wyzwolonych, później także magistra medycyny, a na początku 1510 r. – doktora sztuk wyzwolonych. Studia kontynuował w Padwie, gdzie otrzymał tytuł doktora medycyny. Do historii przeszedł jednak jako drukarz i tłumacz.

Swoją pierwszą drukarnię założył w Pradze w 1517 r. Tam też wydał pierwszą książkę – „Psałterz” – przełożony na język staro-cerkiewno-słowiański. W następnych księgach Skaryna poszedł o krok dalej. Biblię tłumaczył sam na język ruski, będący wówczas językiem urzędowym Wielkiego Księstwa Litewskiego, który był o wiele bardziej zrozumiałym dla ówczesnego prawosławnego czytelnika. Właśnie z tego języka rozwinął się później m.in. język białoruski, toteż „Biblia Ruska” uważana jest za pierwszą książkę wydaną w tym języku. W sumie przez ponad roczną działalność w Pradze wydał dwadzieścia dwie księgi biblijne, które przeszły do historii jako „Biblia Ruska”. Było to niezwykłe osiągnięcie, które stawiało wschodniosłowiańską biblistykę w czołówce europejskiej i wyprzedzało biblistykę polską o co najmniej kilkanaście lat.

W Wilnie Skaryna zamieszkał dopiero na początku lat 20. XVI w., w domu najstarszego burmistrza wileńskiego Jakuba Babicza, gdzie założył pierwszą w Wielkim Księstwie Litewskim drukarnię. Około 1522 r. wydał w niej „Małą książeczkę podróżną”. W marcu 1525 r. wydrukował ostatnią swoją książkę – „Apostoł”.

Czytaj więcej na portalu misyjne.pl 

Podziel się tym z innymi. Udostępnij na: