„Polska Zbrojna” (Warszawa), niedziela 17 IX 2017 r., nr okazyjny, s. 1
23 sierpnia 1939 roku w Moskwie, po trwających zaledwie jeden dzień negocjacjach, podpisano pakt o nieagresji pomiędzy Związkiem Sowieckim i III Rzeszą, który został poszerzony o tajny protokół. Porozumienie to znane jest jako pakt Ribbentrop–Mołotow. Józef Stalin i Adolf Hitler wspólnie przygotowali Europie i całemu światu hekatombę wojny o niespotykanych dotąd rozmiarach. Pierwszą ofiarą ich zbrodniczej współpracy padła Polska, zaatakowana z dwóch stron 1 i 17 września 1939 roku.
Współpraca ZSSR i Niemiec mająca na celu wymazanie Polski z mapy Europy oraz powiększenie własnych stref wpływów miała miejsce jeszcze przed narodzinami stalinizmu i dojściem nazistów do władzy.
Współpraca ta została ostatecznie skonkretyzowana 23 sierpnia 1939 roku, sojuszem zawartym pomiędzy stalinowskim Związkiem Sowieckim a hitlerowskimi Niemcami, zwanym potocznie paktem Ribbentrop-Mołotow. To porozumienie stało się ostatecznym czynnikiem powodującym wybuch II wojny światowej!
23 sierpnia 1939 roku przedstawiciele dwóch totalitarnych mocarstw – minister spraw zagranicznych III Rzeszy Joachim von Ribbentrop oraz ludowy komisarz spraw zagranicznych ZSSR, pełniący jednocześnie funkcję przewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych (premiera), Wiaczesław Mołotow – podpisali w Moskwie, w obecności Józefa Stalina niemiecko-sowiecki pakt o nieagresji wraz z tajnym protokołem dodatkowym, którego konsekwencją był m.in. IV rozbiór Polski.
Oryginalny tekst paktu Ribbentrop-Mołotow w języku rosyjskim
„Dariusz i teki Jana Szembeka (1935–1945)”, t. IV, oprac. Józef Zarański, Londyn 1972
Tajny protokół dodatkowy składał się z czterech punktów. W pierwszym z nich zapisano, iż:
„W wypadku terytorialnych i politycznych na terenach należących do państw bałtyckich (Finlandia, Estonia, Łotwa i Litwa) północna granica Litwy stanowić będzie jednocześnie granicę stref interesów Niemiec i ZSSR. W związku z tym obie strony uznają zainteresowanie Litwy w stosunku do rejonu Wilna”.
Drugi punkt, bezpośrednio dotyczący Polski, brzmiał następująco:
„W wypadku terytorialnych i politycznych przekształceń na terenach należących do Państwa Polskiego granica stref interesów Niemiec i ZSSR przebiegać będzie w przybliżeniu po linii rzek Narwi, Wisły i Sanu. Kwestia, czy w obopólnym interesie będzie pożądane utrzymanie niezależnego Państwa Polskiego i jakie będą granice tego państwa, będzie mogła być ostatecznie wyjaśniona tylko w toku dalszych wydarzeń politycznych. W każdym razie oba rządy rozstrzygną tę kwestię na drodze przyjaznego porozumienia”.
Trzeci punkt odnosił się do obszaru Europy Południowo-Wschodniej. Strona sowiecka podkreśliła w nim swoje zainteresowanie Besarabią (należącą do Rumunii), natomiast strona niemiecka wyraziła całkowity brak zainteresowania, co do tych terenów.
W ostatnim punkcie dokumentu stwierdzano:
„Niniejszy protokół będzie traktowany przez obie strony, jako najściślej tajny”.
Punkt paktu Ribbentrop-Mołotow, dotyczące podziału Polski został zrealizowany kilka tygodni od podpisania. Układ ten przyniósł Hitlerowi pozornie mniejsze korzyści niż Stalinowi: terytorium polskie na zachód od linii Wisły oraz uznanie Litwy za niemiecką strefę wpływów. Ale Hitler otrzymywał równocześnie – i to było bezcenne – gwarancje neutralności Moskwy w jego konflikcie z Zachodem. Groźba wojny na dwa fronty, przynajmniej w najbliższym czasie przestawała istnieć dla Niemiec.
Adolf Hitler entuzjastycznie wita Joachima von Ribbentropa po jego powrocie
z Moskwy
Anthony Read, David Fischer, „The Deadly Embrace: Hitler, Stalin and the Nazi-Soviet Pact, 1939–1941”, London 1988
RTR
Dodaj komentarz
Uwaga! Nie będą publikowane komentarze zawierające treści obraźliwe, niecenzuralne, nawołujące do przemocy czy podżegające do nienawiści!