Ormianie odpowiedzieli na wezwanie kandydata opozycji do protestów przeciwko wyborczym fałszerstwom we wczorajszych wyborach prezydenckich. Pod siedzibą Centralnej Komisji Wyborczej w Erywaniu zebrał się już tłumy.
Centralna Komisja Wyborcza poinformowała 19 lutego, że urzędujący prezydent Serż Sarkisjan wygrał wczorajsze wybory w pierwszej turze, zdobywając 58,46 proc. głosów.
Jego główny kontrkandydat, Raffi Owannisjan, pierwszy szef dyplomacji niepodległej Armenii, który wg danych CKW otrzymał 36,95 proc., nie uznał tych rezultatów i zakwestionował wynik wyborów.
„Głosowanie było naznaczone ogromną liczbą oszustw. Miały miejsce masowe naruszenia ordynacji wyborczej, kupowanie głosów i zastraszanie wyborców” – oświadczył rzecznik Owannisjana, który wezwał zwolenników opozycji do demonstracji przeciwko sprawującemu władzę w Armenii od 2008 roku Serżowi Sarkisjanowi.
Przypomnujmy, że pierwsza kadencja Sarkisjana zaczęła się krwawo. W zamieszkach, do których doszło w 2008 roku po ogłoszeniu jego wygranej w pierwszej turze, zginęło co najmniej 10 osób, a ponad 250 zostało rannych. 1 marca 2008 protesty zostały brutalnie stłumione przez policję, a w kraju wprowadzono 20 dniowy stan wyjątkowy.
Karierę polityczną Serż Sarkisjan zaczynał w 1979 roku w Komsomole – jako kierownik wydziału, II sekretarz, I sekretarz i kierownik wydziału propagandy i agitacji w komitecie miejskim Komsomołu w Stepankercie, od 1985 asystent I sekretarza Komitetu Obwodowego Komunistycznej Partii Związku Sowieckiego w Górskim Karabachu.
W 1990 został wybrany do Rady Najwyższej Armenii, a w 1991 do Rady Najwyższej Republiki Górskiego Karabachu. W latach 1992-1993 pełnił obowiązki ministra obrony republiki karabachskiej.
W 1993 ówczesny prezydent Armenii Lewon Ter-Petrosjan mianował go ministrem obrony w rządzie Republiki Armenii. Dwa lata później stanął na czele Zarządu ds. Bezpieczeństwa Narodowego. W 1996 został szefem nowo utworzonego resortu spraw wewnętrznych i bezpieczeństwa narodowego (MSWiBN). Zachował stanowisko w rządzie pod kierownictwem Koczariana, powołanego na premiera w marcu 1997.
Po rezygnacji Ter-Petrosjana z funkcji prezydenta w 1998 Sarkisjan poparł kandydaturę Koczariana w wyborach prezydenckich. Latem 1999 po rozdzieleniu MSWiBN został ministrem bezpieczeństwa narodowego. Podał się do dymisji po ataku terrorystów w budynku parlamentu ormiańskiego, do którego doszło 27 października 1999.
W listopadzie 1999 prezydent Koczarian powołał go na szefa swojej administracji i sekretarza Rady Bezpieczeństwa Narodowego. W maju 2000 Sarkisjan, zachowując stanowisko sekretarza RBN, objął funkcję ministra obrony w rządzie Andranika Markariana. W 2003 kierował sztabem wyborczym Koczariana w wyborach prezydenckich. Wstąpił również do proprezydenckiej Republikańskiej Partii Armenii.
Po śmierci premiera Markariana objął 26 marca 2007 funkcję p.o. premiera. 2 kwietnia 2007 został zatwierdzony przez parlament na stanowisku szefa rządu. Jednocześnie zrezygnował ze stanowiska szefa resortu obrony.
Z poparciem prezydenta Koczariana i Republikańskiej Partii Armenii wystartował w wyborach prezydenckich w 2008 roku. Według wyników ogłoszonych przez Centralną Komisję Wyborczą, zdobył 52,82%, co dało mu zwycięstwo już w I turze.
Opozycja nie uznała wyników, protestując przeciwko nieprawidłowościom, do których doszło w trakcie wyborów. Zwolennicy Lewona Ter-Petrosjana, który w wyborach 2008 roku zajął drugie miejsce z wynikiem 21,5% głosów, zorganizowali w Erywaniu masowe protesty uliczne, domagając się unieważnienia wyborów.
Kresy24.pl
Dodaj komentarz
Uwaga! Nie będą publikowane komentarze zawierające treści obraźliwe, niecenzuralne, nawołujące do przemocy czy podżegające do nienawiści!