Eldar Riazanow urodził się w 1927 r. w Samarze. Twórca satyrycznych komedii, scenarzysta, aktor, dramaturg, poeta. Zmarł w 89. roku życia. O jego śmierci poinformował wnuk, Dmitrij Trojanowski.
Riazanow był między innymi uczniem Eisensteina. Początkowo pracował jako dokumentalista, jednak zasłynął w dziedzinie fabuły, głównie jako krytyczny obserwator życia w ZSRR, pokazujący je z całą jego śmiesznością oraz nieporadnością. Zrealizował ponad 30 filmów. Najpopularniejsze to: „Dworzec dla dwojga” (1982), „Gorzki romans” (1984), „Noc karnawałowa” (1956), „Ironia losu”/”Szczęśliwego Nowego Roku” (1975) i „Zapomniana melodia na flet” (1987). Odkrył wiele nowych twarzy dla filmu. W „Nocy karnawałowej” zadebiutowała w głównej roli Ludmiła Gurczenko. „Złodziej samochodów” (1966) był przełomowy dla Innokientija Smoktunowskiego. „Ironia losu” uczyniła z Barbary Brylskiej pierwszą blondynkę Związku Radzieckiego i najpopularniejszą polską aktorkę w krajach rosyjskojęzycznych po dziś dzień. Produkcje „Romans biurowy” (1977), „Garaż” (1979), „Dworzec dla dwojga”, „Gorzki romans” i „Zapomniana melodia na flet” uznawane są za klasykę kina radzieckiego. Riazanow jako jeden z nielicznych pozostał w branży po rozpadzie imperium. Nakręcił wówczas takie filmy jak: „Niebiosa obiecane” (1991), „Wróżba” (1993), „Cześć, pajace!” (1996), „Stare klacze” (2000), „Klucz od sypialni” (2003), „Andersen. Fantazje na temat” (2006).
Kresy24.pl/gazetavv.com,Filmweb.pl, PAP, Wikipedia
Dodaj komentarz
Uwaga! Nie będą publikowane komentarze zawierające treści obraźliwe, niecenzuralne, nawołujące do przemocy czy podżegające do nienawiści!