Syryjska Bdada, czyli Dom Boży (I)

Fot. ze zbiorów Barbary Anny Hajjar

Według  przekazów  historycznych, opartych na bogatej dokumentacji, dotyczących  starochrześcijańskiego plemienia  Dahdal  osiadłego do naszych dni w Hauranie – południowa Syria, w osadzie Tisja  oraz  w damasceńskiej dzielnicy Tobbale, znaczna część z tegoż plemienia wywędrowała na wybrzeże Syrii  i osiadła w ówczesnej wiosce Bdada koło Safity.

Moje publikacje o tymże plemieniu, jednego z najstarszych, chrześcijańskich plemion syryjskich znajdują się na portalu wspaniałej Fundacji Wolność i Demokracja – kresy24.pl – Południowa Syria – 22 stycznia 2021 r. – Południe Syrii).

Wywędrował z południa Syrii przede wszystkim  klan plemienia  Dahdal  noszący miano Farah,  a z którego wywodził się mój  śp. Małżonek  dr Dawid Elias  Hajjar, znany lekarz pediatra, chrześcijanin, wykształcony w mojej Ojczyźnie – Akademia Medyczna w Warszawie.  Ojciec, Dziadek i Pradziadek: trzech synów, siedmiu wnuków i trzech prawnuków.

Co ciekawe przodkowie plemienia Dahdal – klan  Farah, osiedlili się w Bdadzie, gdzie w okolicy  królują złoża bazaltowego czarnego kamienia, tak jak w   rodzinnym Huranie! I tak po exodusie  w kierunku wybrzeża Syrii, tu na nowym miejscu, gdzie się osiedlili zapracowali  sobie na nowe nazwisko, pracując  intensywnie  przy obróbce tegoż trudnego  kamienia, czyli  arabskie… Hajjar.  Co oznacza po prostu  kamień,  czyli w naszym polskim języku, jak twierdził żartobliwie mój śp. Mąż – po prostu Kamiński! I tak dawne Farah  z biegiem czasu przekształciło się  w Hajjar, czyli Hajjar vel Farah.

Dlatego też pragnę obecnie połączyć i powiązać w jedną całość, myślę, że interesujące  wiadomości historyczne na temat  jednego z najstarszych syryjskich plemion  starochrześcijańskich, naszych Braci w wierze – plemienia Dahdal, z tą malowniczą wioską, a dziś miejscowością Bdada. Miejscowością, która znam doskonale, już od roku 1965, czyli od czasu kiedy po raz pierwszy  stanęłam na syryjskiej  ziemi.  To rodzinna miejscowość mojego  śp. Męża  jak i całego klanu  Farah  vel  Hajjar.

Bdada  leży  w odległości  10 km na południowo-wschód od  białej, uroczej Safity, na szlaku  między Safita  a Meshta  Al Helou, czyli  na szlaku  Al  Wadi Nassara  (arab.) – słynnej, wspaniałej Doliny Nazarejczyków  czyli  Ludzi Nazaretu – Chrześcijan.  Piękna widokowo wioska, malownicza wioska, dziś  określana jako miejscowość  (beldi) należy administracyjnie do Safity.

Bdada potocznie nazywa jest  także przez mieszkańców  Daher Bdada. Daher po arabsku oznacza  wzniesione zaplecze, oparcie, gdyż niektóre domy  tej miejscowości  wznoszą się, wykorzystując  jako oparcie naturalne  wzniesienie  Bdady. Można spotkać także określenie tego miejsca jako  Al Doura, czyli  okrężna.  Wznosi się na  380 m n.p.m.  Odznacza  się  do naszych dni  dobrze zachowaną  przyroda, bujną i dostrzegalną ze wszech stron, wspaniałym, dorodnym, starym drzewostanem, bujnymi  ogrodami cytrusowymi  i licznymi, licznymi  gajami świętej, srebrzysto-zielonej  oliwki – „zielonego złota” i żywiciela tych okolic…

Na zachodzie miejscowości, w odległości  5 km leży  wspominana i znana,  urocza Mashta Al Halou, a  na północy, po przejechaniu  11 km, wznosi się wyniosła, słynna  Dzebel Saidy – Góra Pani Maryi, święte miejsce wiernych Chrystusowi, cel masowych pielgrzymek chrześcijan, a szczególnie  we wszystkie święta Maryjne.  Po  przebyciu  14 km, przyciąga wzrok pielgrzyma urocze chrześcijańskie miasteczko  Marmarita (Al Wadi Nassara).

Na zachód od Bdady, autostradą po  15 km wita  nas  słynna, wyniosła  Kalaat  Hosen, czyli potężny, wspaniały Krak des Chevaliers.

A na południu  Bdady  rozciąga się  Sahal Akar, czyli libańskie wybrzeże Morza Śródziemnego Akar i  góry Trypolisu  libańskiego, malowniczo pokryte – nawet w czasie upalnego lata – wielkimi płatami śniegu… Położenie  Bdady jest  zaiste  interesujące i piękne!

Nazwa miejscowości Bdada  należy do  n a j s t a r s z y c h  nazw aramejskich  (syriackich) i oznacza  po prostu  Dom Ciotki, czyli  Bejt  Ami,  lub jak spotkałam także  w innym tłumaczeniu , może oznaczać  Bejt Ille, czyli   aramejskie Dom Boga. Aramejczycy (syriani – syriacy) od dawien  dawna stosowali te nazwy  jednocześnie.

Liczba mieszkańców Bdady sięga dziś do 9 tysięcy (dokładnie  8450), a pochodzących z aż  210 rodzin(!), przede wszystkim  chrześcijańskich. Znane chrześcijańskie rodziny tej miejscowości  to przede wszystkim bejt (arab.), czyli z domu Hajjar (vel  Farah),  bejt: Hanna, Haddad, Krejshi, Nadur, Haluf, Shahin.

Większość  z nich pracuje, prawie 50%  w wolnych zawodach, jak w budownictwie, ogrodnictwie, rolnictwie.  Jeżeli chodzi o rolnictwo zajmują się przede wszystkim uprawą drzew oliwnych. Okolica jest bardzo bogata w uprawy  oliwek, obfituje w znakomite, zadbane uprawy, wspaniałe gaje oliwne, a szczególnie na obszarach ziemi należącej do  Bdady  położonych w pobliżu pięknej widokowo i życiodajnej rzeki  Abrash  (arab. Naher  Abrash).

Wielu mieszkańców beldi  Bdada wyemigrowało i nadal emigruje, przede wszystkim do Brazylii, Stanów Zjednoczonych. Wielu pracuje od lat w Arabii Saudyjskiej,  w Kuwejcie,  Dubaju i Emiratach Arabskich. Obecnie Bdada  posiada wiele wykształconej, pochodzącej stąd  młodzieży, jak znanych lekarzy, dentystów, farmaceutów, inżynierów, informatyków. Pracujących  i działających przede wszystkim na uchodźstwie, poza granicami Syrii, a szczególnie legitymujących się pochodzeniem z klanu  Hajjar vel  Farah,  a w tym moich dwóch synów żyjących i pracujących od lat  w Stanach: lekarz Martin Michel Hajjar  i inżynier  John Edward  Hajjar.  Trzeci mój syn Robert Dawid  Hajjar – prawnik jest z nami, mieszkamy od lat siedemdziesiątych XX wieku w  nadmorskim Tartousie.

Barbara Anna Hajjar

Syria, Tartous

Podziel się tym z innymi. Udostępnij na: