Sportowy świat dawnego Lwowa (WIDEO)

W ramach 6. Przeglądu Najnowszych Filmów Polskich „Pod Wysokim Zamkiem” we Lwowie otwarto w sobotę wystawę „Sportowy świat dawnego Lwowa: ludzie i miejsca”. – Przedstawiliśmy sportowców z różnych dziedzin, którzy urodzili się we Lwowie lub spędzili tu znaczną część życia. Byli prawdziwymi gwiazdami. Ta wystawa przypomina ich zasługi dla lwowskiego i polskiego sportu – powiedział Marek Horbań, prezes Pogoni Lwów.

Przed lwowskim pokazem filmu „Gwiazdy” Jana Kidawy-Błońskiego, opartym na życiorysie Jana Banasia (polska premiera miała miejsce 9 maja br.), odbyło się spotkanie z gościem specjalnym 6. Przeglądu „Pod Wysokim Zamkiem” – była to pierwsza wizyta Banasia w mieście, z którego pochodziła jego matka.

Jan Banaś, syn Niemca i Polki,  urodził się 29 marca 1943 w Berlinie jako Heinz-Dieter Banas (imię i nazwisko zmienił 2 marca 1967). Z wykształcenia technik górniczy. Karierę piłkarską zaczynał w AKS Mikołów (1956-1958), następnie w Szkółce Wojewódzkiego Komitetu Wychowania Fizycznego Katowice (1958-1959). W 1959 przeszedł na trzy lata do Zrywu Chorzów, uzyskując w tym czasie powołanie do juniorskiej reprezentacji Polski, gdzie grał razem m.in. z Zygfrydem Szołtysikiem i Antonim Piechniczkiem. Karierę ligową rozpoczął po przejściu w 1962 do bytomskiej Polonii. W czerwcu 1966 był jednym z bohaterów afery, kiedy przed meczem Polonii ze szwedzkim IFK Norrköping w ramach rozgrywek Pucharu Intertoto zdecydował się pozostać na Zachodzie. Nakłonił go do tego ojciec, obiecując szybkie załatwienie gry w Niemczech. Rok później, rozczarowany postawą ojca, postanowił wrócić do Polski i został zrehabilitowany ze względu na wysokie umiejętności sportowe. Zmienił wówczas oficjalnie pisownię nazwiska. W 1969 przeszedł do Górnika Zabrze, w barwach którego zdobył dwa tytuły mistrza Polski (1971, 1972) i trzy Puchary Polski (1970, 1971, 1972). Występował także w najlepszym sezonie Górnika w europejskich pucharach – przyczynił się do awansu zespołu do finału Pucharu Zdobywców Pucharów, strzelając m.in. bramki Lewskiemu Sofia w ćwierćfinale; zdobył także gola w pierwszej z trzech słynnych półfinałowych potyczek Górnika z AS Roma. W Górniku rozegrał łącznie 170 oficjalnych meczów, w tym 124 w ekstraklasie i 20 w pucharach europejskich. W 1975 zakończył karierę w Górniku i wyjechał za granicę. Grał początkowo w polonijnych klubach w Chicago (Wisła, Polonia, Eagles), następnie w Atlético Español (1976), francuskich US Melun (1977), US Bolougne (1977-1978), AS Cambrai (1978-1981), Porto Vecchio (1981-1983), Saintes (1984-1985, także grający trener), Mantes (1986-1990). Jako piłkarz Banaś imponował świetnym wyszkoleniem technicznym, zbierał oklaski za sztuczki techniczne, posiadał znakomity przegląd sytuacji, strzelał bramki w nieprawdopodobnych sytuacjach. W latach 1964-1973 zaliczył 31 oficjalnych spotkań w reprezentacji Polski, zdobywając w nich 7 bramek. Wystąpił m.in. w meczu z Anglią na Stadionie Śląskim w Chorzowie w czerwcu 1973, wygranym przez Polskę 2:0 (pierwsza bramka tego meczu, zaliczona oficjalnie Gadosze, bywa niekiedy przypisywana Banasiowi). Banaś nie znalazł się jednak w kadrze na mistrzostwa świata w 1974, podobnie jak dwa lata wcześniej w kadrze olimpijskiej z przyczyn pozasportowych, gdyż po jego ucieczce z 1966 roku polskie władze uniemożliwiały mu wyjeżdżanie z reprezentacją Polski do Niemiec, choć pozwalały mu tam wyjeżdżać z klubem; zarówno igrzyska olimpijskie w 1972 r., jak i mistrzostwa świata w 1974 r. odbywały się właśnie w Niemczech.

Kresy24.pl/Kurier Galicyjski, nota biograficzna za pl.wikipedia.org (HHG)

Podziel się tym z innymi. Udostępnij na: