Siedem goździków – tylko tyle jest warte rosyjsko- białoruskie „braterstwo”

Reakcja mieszkańców Mińska na katastrofę rosyjskiego samolotu na Synaju i śmierć 224 osób, pokazała sukces Putina na niwie cementowania „jedności bratnich narodów” Rosji i Białorusi, oraz  prawdziwe osiągnięcia zachłannego „ruskiego miru”.

Rosyjski samolot zniknął z radarów o 7 rano w sobotę 31 października. Tymczasem reporterzy, którzy kręcili materiał spod ambasady rosyjskiej w Mińsku naliczyli (po upływie 12 godzin) … siedem goździków. Czy zachodzi jeszcze potrzeba, żeby tłumaczyć ten fenomen osławionego „Państwa Związkowego” i „jedności bratnich narodów”?- pyta retorycznie Zmicier Daszkiewicz na portalu charter97.org.

– No dobrze – zastraszone „rosyjskim światem” społeczeństwo białoruskie, a gdzie tysiące adeptów tego „miru”? Gdzie te prorosyjskie zgrupowania, które z pistoletami biegają po lesie i przygotowują się do wojny; gdzie ideolodzy, którzy krzyczą o duchowym triumfie wielkiej Rosji; gdzie te pismaki, którzy w sieciach społecznościowych produkują niezliczone ilości prorosyjskich komentarzy? Gdzie oni wszyscy? Czy w dwumilionowym Mińsku jest ich tylko siedmiu?

Siedem goździków w stolicy najbardziej prorosyjskiej republiki byłego ZSRR – to jak wyrok dla putinowskiej Rosji.

Niektórzy mówią: zostawmy teraz analogie do ociekającego krwią – za sprawą Rosji – Donbasu, do innych zbrodni popełnionych przez Moskwę, szczerze współczujmy ofiarom. Oczywiście współczujemy, ale cóż się od tego zmieni?

Osobiście uważam, że coś powinno się zmienić. Przede wszystkim Rosjanie muszą pomyśleć o tym, co takiego zgotowali „bratnim narodom”, że nawet podczas takich tragedii, pod rosyjskie ambasady idą nieliczni? Aby na Białorusi i Ukrainie znalazły się  tłumy, które chciałyby szczerze współczuć, zanieść kwiaty, Rosja musi się nawrócić i zmienić się – przez pokutę.

– W historii miało miejsce podobne wydarzenie – pisze Daszkiewicz. – Według Biblii, w czasach Jezusa Chrystusa runęła wieża w Siloa, pod gruzami której zginęło 18 osób. Do tej katastrofy odniósł się Jezus, o czym napisał Łukasz Ewangelista.

„Albo myślicie, że owych osiemnastu, na których zawaliła się wieża w Siloe i zabiła ich, było większymi winowajcami niż inni mieszkańcy Jerozolimy? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie”. (Łk 13:4,5).

– Myślę, że ktoś mógłby i wtedy powiedzieć, odrzucamy wszystko na bok i opłakujemy ofiary! Ale dlaczego Chrystus nie o opłakiwaniu mówi, ale o skrusze? Czyż Bóg nie mógł zapłakać? Mógł, możemy o tym przeczytać w innym miejscu, kiedy Jezus zapłakał nad śmiercią swojego przyjaciela Łazarza.

„Gdy więc Jezus zobaczył ją płaczącą i płaczących Żydów, którzy razem z nią przyszli, wzruszył się w duchu, rozrzewnił i zapytał: „Gdzie go położyliście?” Odpowiedzieli Mu: „Panie chodź i zobacz!” Jezus zapłakał. Żydzi zaś mówili: „Oto jak go miłował!” (J 11. 33 – 36).

W przypadku ofiar wieży w Siloam, Chrystusa nie skupia się na smutku, ale wzywa naród Izraela do refleksji, do nawrócenia, by nie zginął w ten sam sposób, jak osiemnaście ofiar pod gruzami. Jak wiemy z późniejszej historii, Izrael się nie pokajał i ponad 30 lat po ukrzyżowaniu Chrystusa, Jerozolima została zrujnowana, a Judea zajęta. Na pewno większość ludzi, którzy słyszeli wezwanie Chrystusa do nawrócenia, na własne oczy widzieli potem wojnę i śmierć, która przyszła do ich domów.

224 pasażerów, którzy zginęli na pokładzie rosyjskiego samolotu, w tym dzieci, czy były to najbardziej grzeszni Rosjanie? Myślę, że nie. Ale ta tragedia, i te pustki pod rosyjskimi amabasadami na całym świecie, czy nie jest to Boże wezwanie dla Rosji: „Jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie”?

Zmicier Daszkiewicz dla charter97.org

Kresy24.pl

Podziel się tym z innymi. Udostępnij na: