„Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (XVI) Władysław Batorczak

Batorczak Władysław
Fot. Centralne Archiwum Wojskowe (Warszawa)

Batorczak Władysław urodził się 22 listopada 1892 roku we Lwowie jako syn Stanisława i Albiny z domu Rutkowskiej.

Ukończył 7-klasową szkołę powszechną we Lwowie, po czym w 1908 roku rozpoczął naukę zawodu rzeźnika, początkowo jako terminator, a od 1911 roku jako czeladnik.

Jesienią 1913 roku został powołany do służby w armii austriackiej i wcielony do 30 pułku piechoty. Po wybuchu I wojny światowej w szeregach swego pułku służył na froncie serbskim do stycznia 1915, kiedy to został przeniesiony do dowództwa Grupy Kawalerii nr 9 na froncie rosyjskim, a w styczniu 1918 roku przeniesiony został do Streifregiment, gdzie służył do października 1918 roku.

Po powrocie do domu wstąpił 8 listopada 1918 roku do oddziałów obrony Lwowa. Walczył na odcinku V (Szkoła Sienkiewicza). Ranny 10 listopada 1918 roku, przebywał w szpitalu w szkole Sienkiewicza, skąd zbiegł w grudniu 1918 roku i służył w 6 kompanii 1 pułku strzelców lwowskich (późniejszy 38 pułk piechoty). Podczas walk wyróżnił się jako dowódca patroli.

W maju 1920 roku przeniesiony został do żandarmerii z przydziałem do 6 dywizjonu żandarmerii. Ukończył kurs próbny dla żandarmów we Lwowie (25 V – 10 VII 1920) i służył początkowo w dowództwie dywizjonu, a następnie w plutonie żandarmerii „Lwów”, gdzie od 1 III 1921 roku był podoficerem zawodowym.

W kwietniu 1924 roku z powodu redukcji żandarmerii przeniesiony do piechoty i przydzielony do lwowskiego 40 pułku piechoty. Wiosną 1925 roku przeniesiono go do Korpusu Ochrony Pogranicza, gdzie został przydzielony do 13 batalionu KOP i tam 1 listopada 1926 roku  awansował do stopnia plutonowego.

W batalionie tym, przemianowanym następnie na batalion KOP „Skałat”, pełnił funkcje: dowódcy drużyny, dowódcy strażnicy, podoficera gospodarczego i szefa kompanii. 1 stycznia  1934 roku awansowany do stopnia sierżanta, od 15 lutego 1934 roku służył jako szef 1 kompanii „Podwołoczyska” batalionu KOP „Skałat”.

Podczas kampanii wrześniowej pozostawał na dotychczasowym stanowisku. Po rozwiązaniu batalionu 18 września 1939 roku wrócił do domu w Podwołoczyskach, gdzie wkrótce został aresztowany przez NKWD. Zamordowany wiosną 1940 roku w Bykowni.

Odznaczony m.in.: Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości, Brązowym Krzyżem Zasługi Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Medalem 10-lecia Odzyskania Niepodległości, Odznaką Honorową „Orlęta”.

RTR

Podziel się tym z innymi. Udostępnij na:

Powiązane wiadomości:

„Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (XV) Karol Baczyński „Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (XIV) Stanisław Smereka „Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (X) Władysław Jędrzejewski „Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (IX) Stanisław Wiszniewski „Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (VIII) Tadeusz Ruebenbauer