„Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (XI) Walerian Wiczyński

Wiczyński Walerian
Fot. Wikipedia – domena publiczna

Wiczyński Walerian urodził się 12 XI 1882 roku w Biłce Szlacheckiej (powiat Lwów) jako syn Fryderyka i Petroneli.

Ukończył 5 klas gimnazjum w Rzeszowie oraz Szkołę Kadetów Piechoty we Lwowie, a po jej ukończeniu od sierpnia 1903 roku służył zawodowo w armii austriackiej. Jako kadet został przydzielony do 95 pułku piechoty. W jednostce tej awansował od stopnia porucznika  i stanowiska oficera łączności pułku.

Po wybuchu wojny pozostał w kadrze zapasowej pułku, a w marcu 1915 roku odszedł do pułku na front rosyjski, obejmując dowództwo kompanii i na tym stanowisku 1 V 1915 roku awansował do stopnia kapitana. Podczas ofensywy Brusiłowa dostał się 7 VI 1916 roku pod Łuckiem do niewoli rosyjskiej, z której w kwietniu 1918 roku zbiegł i powrócił do Austrii. Po urlopie zdrowotnym został zastępcą dowódcy obozu dla powracających jeńców Śmiłowie i funkcję tę pełnił do rozpadu Austro-Węgier.

Od 1 listopada 1918 roku brał udział w walkach o Lwów, dowodząc oddziałem na Persenkówce. Po dotarciu do miasta odsieczy został 27 listopada 1918 roku przydzielony do Komendy Straży Bezpieczeństwa dla Galicji Wschodniej. Od 1 lutego 1919 roku był powiatowym dowódcą żandarmerii we Lwowie, a 15 września 1919 roku został komendantem okręgowym żandarmerii w Przemyślu. W wyniku unifikacji formacji policyjnych w grudniu 1919 roku przeszedł do służby w Policji Państwowej w stopniu inspektora, przechodząc jednocześnie jako oficer wojska do rezerwy. Dekretem z 15 VII 1920 roku został zweryfikowany jako major rezerwy piechoty.

Pierwsza strona oficerskiej karty ewidencyjnej
Fot. Centralne Archiwum Wojskowe (Warszawa)

Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej został pierwszym komendantem wojewódzkim Policji Państwowej we Lwowie. Komendą wojewódzką we Lwowie kierował do  czerwca 1927 roku, kiedy to został przeniesiony na stanowisko komendanta wojewódzkiego w Lublinie. W październiku 1934 roku przeniesiono go w stan nieczynny, a w kwietniu 1935 na emeryturę. Powrócił wówczas do Lwowa.

Aresztowany przez NKWD 2 listopada 1939 roku, został zamordowany wiosną 1940 roku w Bykowni.

Odznaczony m.in.: Krzyżem Walecznych, Orderem Odrodzenia Polski IV klasy, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Obrony Lwowa z Mieczami.

RTR

Podziel się tym z innymi. Udostępnij na:

Powiązane wiadomości:

„Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (X) Władysław Jędrzejewski „Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (IX) Stanisław Wiszniewski „Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (VIII) Tadeusz Ruebenbauer „Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (VII) Roman Schmutz W 105. rocznicę wojny polsko-ukraińskiej 1918–1919… (II)