„Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (VIII) Tadeusz Ruebenbauer

Tadeusz Ruebenbauer
Fot. Centralne Archiwum Wojskowe (Warszawa)

Tadeusz Marian Ruebenbauer urodził się 8 XI 1892 roku we Lwowie jako syn Fryderyka, sędziego, i Aleksandry z domu Teppa.

Kształcił się we Lwowie, gdzie uczęszczał do V, a następnie VIII Gimnazjum, gdzie w 1912 zdał maturę. Następnie ukończył kurs abiturientów w lwowskiej Akademii Handlowej, po czym rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim. Powołany w październiku 1913 rok udo armii austriackiej i wcielony jako jednoroczny ochotnik do 3 pułku artylerii ciężkiej, przy którym ukończył szkołę jednorocznych ochotników. Po wybuchu wojny walczył na froncie, awansując do stopnia kaprala.

Od stycznia 1915 roku przebywał jako chory w szpitalu, a po wyleczeniu został przydzielony do marszówki 3 baterii 3 pułku artylerii ciężkiej. 22 III 1915 roku dostał się do niewoli rosyjskiej, w której przebywał do lutego 1918 roku. Po powrocie do Austrii odsłużył w kadrze 3 pułku artylerii, kończąc kurs oficerów rezerwy artylerii. Po ukończeniu kursu został awansowany do stopnia plutonowego. 16 IX 1918 otrzymał 3-miesięczny urlop dla powracających z niewoli i wyjechał do Lwowa.

Po rozpoczęciu walk o miasto 5 XI 1918 wstąpił do oddziałów Obrony Lwowa i w stopniu jednorocznego plutonowego walczył na odcinku „Szkoła Kadecka”. Po dotarciu odsieczy został 29 listopada 1918 roku przydzielony do 2 kompanii 1 pułku Strzelców Lwowskich, a w grudniu 1918 roku został przeniesiony do 1 baterii 1 pułku artylerii polowej gdzie awansował na podchorążego. W marcu 1919 roku został przesunięty do kolumny amunicyjno-prowiantowej pułku, skąd w marcu 1920 odszedł do prokuratury 5 Dywizji Piechoty i tam też dekretem z 15 VII 1920 został mianowany podporucznikiem.  Po zwolnieniu z wojska związał się z administracją państwową.

Zaświadczenie o służbie Tadeusza Ruebenbauera
Fot. Centralne Archiwum Wojskowe (Warszawa)

Pracę rozpoczął 12 I 1922 w Urzędzie Wojewódzkim we Lwowie jako praktykant konceptowy X stopnia służby. Po zdaniu egzaminu z ustawodawstwa i postępowania administracyjno-politycznego został mianowany na komisarza powiatowego w tym samym urzędzie a w sierpniu 1923 roku został przeniesiony na takie samo stanowisko do Dyrekcji Policji we Lwowie, gdzie niebawem (1 V 1924) awansował na urzędnika referendarskiego. W maju 1924 roku został przeniesiony do Starostwa Powiatowego w Katowicach, gdzie został mianowany urzędnikiem. Od listopada 1925 pracował w Urzędzie Wojewódzkim Śląskim w Katowicach, początkowo jako urzędnik, a od 1 II 1928 jako referendarz.

W 1935 przeniósł się do Lwowa i pracował w tamtejszej administracji wojewódzkiej. Aresztowany przez NKWD w październiku 1939 we Lwowie. Został zamordowany w 1940 roku w Bykowni.

Był odznaczony m.in.: Krzyżem Walecznych, Krzyżem Obrony Lwowa.

RTR

Podziel się tym z innymi. Udostępnij na:

Powiązane wiadomości:

„Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (VII) Roman Schmutz „Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (IV) Jan Papeć „Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (III) Bernard Mond „Semper Fidelis”. Bohaterowie obrony Lwowa (I) Janina Prus-Niewiadomska W 105. rocznicę wojny polsko-ukraińskiej 1918–1919… (I)