1 lutego 2023, w Wołgogradzie odsłonięto popiersie radzieckiego dyktatora Józefa Stalina, a tablice na wjeździe do miasta zastąpiono tymczasowo (a może nawet na zawsze) nazwą Stalingrad, to wszystko w ramach uroczystości rocznicowych, na które miał przybyc sam Władimir Putin.
W środę, w przeddzień 80. rocznicy zwycięstwa ZSRR nad Niemcami w bitwie pod Stalingradem, w Wołgogradzie odbyła się też parada wojskowa. Według agencji RIA, „mimo mroźnej pogody na centralny plac przyszły setki widzów”, lokalni dygnitarze i weterani. Nie było jednak Władimira Putina.
Media podają, że 1 lutego defilowały pododdziały wołgogradzkiego garnizonu, pracownicy resortu sytuacji nadzwyczajnych, Kozacy Dońscy, policja w mundurach NKWD, junarmiejcy i kadeci. Kolumnę zamykał T-34. Paradę zakończyło zrzucenie z An-2 pocztówek stylizowanych na wojenne.
Rosyjska propaganda twierdzi, że Wołgograd, któremu Stalin nadał miano „miasta bohatera”, jest domem dla jednych z najbardziej entuzjastycznych zwolenników wojny prezydenta Władimira Putina na Ukrainie.
Ale „setki widzów” w ponad milionowym mieście nie wskazują na szczególny zapał patriotyczny, szczególnie po odliczeniu oficjeli, weteranów i aparatu urzędniczego. Brak Putina wynikał zapewne z obawy o jego zdrowie, a może po prostu odradzono mu widoku tak niskiej frekwencji.
Bitwa pod Stalingradem, która 80 lat temu zmieniła bieg II wojny światowej, kiedy wojska niemieckie skapitulowały przed Armią Czerwoną, pozostaje potężnym symbolem patriotyzmu w Rosji. Toczyła się przez ponad sześć miesięcy na przełomie 1942 i 1943 roku, zanim Rosjanie pokonali Niemców otoczonych w środku zimy w zrujnowanym mieście. Jest jedną z najkrwawszych bitew w historii wojen, charakteryzującą się zaciekłymi walkami na krótkim dystansie i bezpośrednimi atakami na ludność cywilną, z całkowitą liczbą ofiar sięgającą 2 milionów.
Pierwszą klęskę niemców w Rosji okrzyknięto wydarzeniem, które uratowało Europę przed Adolfem Hitlerem.
Jak podaje Wikipedia, wydarzenia z bitwy stalingradzkiej zostały przedstawione w wielu wytworach kultury popularnej, tworzonych zwłaszcza w Rosji, Niemczech, Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych ze względu na jej znaczenie jako punktu zwrotnego w II wojnie światowej i ogromną liczbę ofiar. Bitwa zajęła poczesne miejsce zwłaszcza w literaturze radzieckiej, opisana w kilkudziesięciu utworach, w tym w monumentalnej powieści Wasilija Grossmana Życie i los (wstrzymanej przez cenzurę na prawie 50 lat) oraz autobiograficznej powieści Wiktora Niekrasowa W okopach Stalingradu należącej do nurtu prawdy okopów (oba utwory przetłumaczono m.in. na język polski).
oprac. ba
Dodaj komentarz
Uwaga! Nie będą publikowane komentarze zawierające treści obraźliwe, niecenzuralne, nawołujące do przemocy czy podżegające do nienawiści!