Pamiętamy!

Dokładnie dwa lata temu, 13 lutego 2014 roku zmarł Zbigniew Romaszewski. Był legendą opozycji antykomunistycznej, działaczem Komitetu Obrony Robotników i Solidarności, twórcą podziemnego radia „Solidarność” oraz wieloletnim senatorem. Środowiska kresowe zapamiętają Go jako tego, który zawsze gorąco wspierał inicjatywy na rzecz Polaków na Wschodzie. Pamiętamy jak osobiście wstawiał się wielokrotnie za prowadzeniem przez polskie władze programu pomocy dla ofiar represji politycznych na Białorusi.To w dużej mierze dzięki Jego pomocy i życzliwości powstał kiedyś także nasz portal – Kresy24.pl. Ruchy demokratyczne na Białorusi, Ukrainie i w innych krajach naszego regionu straciły w Nim oddanego orędownika i przyjaciela.

Zbigniew Romaszewski urodził się w Warszawie, 2 lutego 1940 r. – to data oficjalna, zapisana w metryce urodzenia (data podawana przez samego polityka to 12 grudnia 1939 r.). Po Powstaniu Warszawskim został wywieziony wraz z matką do obozu pracy w Gross Rosen. W 1964 r. ukończył studia na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. W październiku 1980 r. obronił doktorat w Instytucie Fizyki Polskiej Akademii Nauk, gdzie pracował od ukończenia studiów do 1983 r.

W okresie PRL był aktywnym opozycjonistą. W 1967 r. wraz z żoną Zofią zbierał podpisy pod petycją pracowników naukowych w obronie Adama Michnika. W 1976 r., po protestach robotniczych w Radomiu i Ursusie, wywołanych przez drastyczną podwyżkę cen żywności, uczestniczył w organizowanej przez Komitet Obrony Robotników akcji pomocy represjonowanym. Od 1977 r. był członkiem Komitetu Samoobrony Społecznej – KOR; wraz z żoną Zofią prowadził Biuro Interwencyjne, rejestrujące przypadki łamania praw człowieka i niosące ofiarom bezprawia pomoc prawną i materialną. Na przełomie 1979/80 r. zorganizował Komisję Helsińską, nadzorującą wprowadzanie w życie postanowień Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (KBWE). Pod jego redakcją Komisja opublikowała Raport Madrycki omawiający stan przestrzegania praw człowieka w PRL. W latach 1980-1981 kierował Komisją Interwencji i Praworządności NSZZ „S”, został wybrany do Prezydium „S” Zarządu Regionu Mazowsze, a następnie do Komisji Krajowej. W stanie wojennym ukrywał się, był poszukiwany przez SB. W tym czasie zorganizował podziemne Radio „Solidarność”. Pierwszą audycję nadano 12 kwietnia 1982 r. w Warszawie. Aresztowany w sierpniu 1982 r., Romaszewski był sądzony w dwóch kolejnych procesach: twórców Radia „Solidarność” i Komitetu Samopomocy Społecznej KOR. Został skazany w lutym 1983 r.; wyszedł na mocy amnestii w sierpniu 1984 r.; uniewinniono go w 1991 r. Po zwolnieniu z więzienia, centralne władze PAN uniemożliwiły mu podjęcie dalszej pracy w Instytucie Fizyki w Warszawie. Został zatrudniony wówczas jako redaktor „Acta Physica Polonica” w Instytucie Fizyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po uwolnieniu kierował też reaktywowaną w podziemiu Komisją Interwencji i Praworządności NSZZ „S”, która zajmowała się dokumentowaniem przypadków represji i pomocą ofiarom. W 1988 r. Komisja organizowała pomoc dla strajkujących robotników (Stalowa Wola, Nowa Huta, kopalnie Górnego Śląska, Szczecin, Gdańsk). W 1988 r. zorganizował I Międzynarodową Konferencję Praw Człowieka w kościele w Mistrzejowicach w Nowej Hucie pod Krakowem. II Międzynarodowa Konferencja Praw Człowieka odbyła się w 1990 r. w Leningradzie w ZSRR. W 1998 r. Romaszewski założył Fundację Obrony Praw Człowieka. Od 1989 r. Romaszewski zasiadał w Senacie. W 1989 r. startował z listy Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie; w 1991 – jako kandydat niezależny, w 1993 – z listy NSZZ „S”, w 1997 – z listy Ruchu Odbudowy Polski; w 2001 r. – z listy „Blok Senat 2001”, a w 2005, 2007 – z listy PiS. W 2007 r. został wicemarszałkiem Senatu. W 2011 r. został wybrany przez Sejm na członka Trybunału Stanu. Odznaczony Orderem Orła Białego.

Kresy24.pl

Podziel się tym z innymi. Udostępnij na: