Ostatecznie będziemy kontynuować ten spór prycza w pryczę na Kołymie albo będziemy pogodzeni z kulą w potylicy w jednym dole – część 1

20.03.2014 Warszawa Konferencja PIS n/t Parlamentu Europejskiego n/z dr. Przemyslaw Żurawski vel Grajewski fot. Jacek Dominski/REPORTER

O kondycji relacji polsko-ukraińskich i zorganizowanej i państwowo sterowanej agresji propagandowo-informacyjnej zmierzającej do skłócenia Polaków z Ukraińcami, a także o tym czemu na Ukrainie powstają pomniki Bandery, a w Polsce nie powstanie pomnik Żeligowskiego mówi profesor Przemysław Żurawski vel Grajewski, doradca ministra spraw zagranicznych RP.

Rozmowę dla Stop Fake PL podczas XI Forum Europa-Ukraina w Rzeszowie przeprowadzili Paweł Bobołowicz i Wojciech Pokora.

Stop Fake PL: Jakie określenie najlepiej dzisiaj charakteryzuje stan relacji polsko-ukraińskich?

Prof. Przemysław Żurawski vel Grajewski: Myślę, że jest to odwrotność sytuacji sprzed 2015 roku, kiedy formalne relacje były bardzo dobre, a jednocześnie powszechne i słuszne narzekanie na brak  substancji politycznej, która tę dobrą atmosferę by wypełniała. Teraz mamy bardzo dużo substancji politycznej przy złej atmosferze.

Nie mamy żadnych liczących się incydentów

– Często mówi Pan o skali faktycznych działań pomiędzy Polską i Ukrainą. Podkreślając przede wszystkim współpracę militarną. Zwraca Pan uwagę na działania gospodarcze. Czy nie jest jednak tak, że toną one w problemach historycznych? Wystarczy chociażby wspomnieć sprawę zakupu oleju napędowego z Rosji z wyeliminowaniem Orlenu. A może jednak treść tych relacji wcale nie jest tak dobra?

– Nie, myślę, że ona zasadniczo jest dobra, co nie znaczy, że nie może być lepsza. Trzeba pamiętać o tym, że w ogóle kondycja państwowa Ukrainy, odpowiadając na pytanie o wydolność struktury państwowej państwa ukraińskiego, jest jaka jest i nie należy tego przeceniać.

Powiedzmy jednak o tych konkretnych przykładach.

Jeszcze w 2015 roku oba nasze państwa podpisały umowę swapową pomiędzy bankami narodowymi.

Mamy współpracę wojskową, o której wspomnieliśmy, która dotyczy zarówno stworzenia wspólnej brygady polsko-litewsko-ukraińskiej, której gotowość bojową certyfikowano w grudniu 2016 roku. Proszę pamiętać, że w roku 2010 rozwiązano batalion polsko-ukraiński, a wcześniej polsko-litewski, więc teraz nie tylko tę współpracę odtworzono, ale podźwignięto na wyższy poziom, bo brygada jest większą jednostką taktyczną niż batalion. Prowadzone są szkolenia dla żołnierzy armii ukraińskiej zarówno przez instruktorów polskich z 21 Brygady Strzelców Podhalańskich, jak i z Brygady Powietrznodesantowej oraz z jednostki w Lublińcu i to jest realizowane zarówno w relacjach dwustronnych polsko-ukraińskich jak i natowskich razem z Litwinami, Brytyjczykami, Amerykanami i Kanadyjczykami. Mamy umowę  z czerwca 2017 roku o dostawach optyki wojskowej dla bojowych wozów piechoty armii ukraińskiej. We wrześniu 2017 roku na Targach Zbrojeniowych w Kielcach wystawiono wspólny model czołgu PT 17.

Mamy dobrą współpracę w zakresie rozwoju komunikacyjnego. Koleje ukraińskie (Ukrzaliznica) utworzyły połączenia  Kijów – Przemyśl i Odessa – Przemyśl. I będą następne. LOT w tej chwili właśnie wdraża porozumienie na połączenia lotnicze Zaporoże – Warszawa i jest to szóste lotnisko obsługiwane przez LOT na Ukrainie.

Mamy świetną współpracę w zakresie branży energetycznej, gdzie nie tylko zwiększono o 100 procent dostawę gazu w ostatnich dwóch latach z Polski na Ukrainę, czyli rewersu gazowego, co chroni Ukrainę przed naciskiem gazowym Rosji, ale też przy ostatnim konflikcie z Gazpromem, gdy odcięto gaz – w ciągu kilkunastu godzin Polska udzieliła pomocy. Mamy wspólne stanowisko, teraz została podpisana przecież deklaracja Łotwy, Litwy, Polski i Ukrainy sprzeciwiająca się koncepcji Nord Stream 2, która przecież głównie uderzy w interesy ukraińskie i nie należy zapominać, że także słowackie, zatem wręcz występujemy tutaj w obronie interesów całego regionu.

Mamy też drobne przykłady współpracy, sam uczestniczyłem we wrześniu 2017 roku w uroczystości otwarcia pierwszej części odremontowanego obserwatorium astronomicznego i meteorologicznego w Karpatach Wschodnich na górze Pop Iwan, gdzie znajdowało się przedwojenne polskie obserwatorium i strażnica KOP zburzone przez sowietów w 1939 roku. Teraz jest odbudowywane wspólnym wysiłkiem, został tam zainstalowany posterunek odpowiednika Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, a należy pamiętać, że 70 procent turystów chodzących w tej części Karpat to obywatele polscy, więc ta inwestycja też nie jest oderwana od opieki państwa polskiego nad obywatelami polskimi, a oba wyremontowane obserwatoria będą własnością Uniwersytetu Warszawskiego, tak jak było to przed 1939 rokiem.

Dodajmy do tego jeszcze fakt, że 54 procent studentów-obcokrajowców na uczelniach polskich to Ukraińcy. 68 procent pracowników cudzoziemców na polskim rynku pracy to są Ukraińcy, a Sejm w 2017 roku przyjął specjalne ustawodawstwo chroniące prawa pracownicze cudzoziemców, więc de facto przede wszystkim Ukraińców. Biorąc pod uwagę obecność prawie milionowej rzeszy Ukraińców w Polsce, możemy postawić tezę, że faktycznie nie ma incydentów z tym związanych. Imigracja ukraińska w Polsce jest wręcz przyjmowana jako przykład pozytywny imigranta w stosunku do tego stereotypu imigranta muzułmańskiego.

Kilkadziesiąt tysięcy młodych Ukraińców studiujących w Polsce, co roku to jest ponad 30 tysięcy, po paru latach stworzy pewną masę krytyczną ludzi, którzy będą przyszłą elitą ukraińską, którzy będą mieli inne rozumienie Polski niż wykształcone wśród elit jeszcze przecież w znacznej części sowieckiego systemu, inne zrozumienie polskiej psychologii i polskiej wrażliwości historycznej i będzie nam łatwiej rozwiązywać problemy pamięci historycznej, będzie to także dla tych młodych ludzi kraj ich młodości, ich edukacji, co zawsze pomaga. To w ten sposób właśnie narody się ze sobą mentalnie i psychologicznie zbliżają i jest to poza tym pewien powrót do normalności. Proszę pamiętać, że separacja Polaków od Ukraińców nigdy w historii nie istniała – poza okresem niewoli sowieckiej i dopiero złamanie tej niewoli otworzyło możliwości powrotu do normalności. To, że mamy w tej chwili wielu Ukraińców w Polsce i w miarę otwarte granice, to jest właśnie stan normalny, tak zawsze było, a nie odwrotnie.

Bandera nie był wodzem ani heroicznym partyzantem

–  Ukraińcy do niedawna wymieniali Polskę jako kraj o najlepszych przykładach rozwiązań ekonomicznych, a przede wszystkim wymieniali Polaków jako najlepszych sąsiadów i naród im najbliższy. Można powiedzieć, że mieliśmy doskonały potencjał do tego, by budować pozytywne relacje z Ukrainą. Ciężko powiedzieć, że dzieliła nas przepaść i stereotypy, które przecież mogłyby funkcjonować, a jednak okazuje się i dowodzą tego wszystkie badania społeczne z ostatnich lat, że Ukraińcy przyjmowali nas bardzo dobrze. Na czym zatem polega problem, który mamy dzisiaj? Wizerunek Polski na Ukrainie w ostatnich miesiącach dramatycznie się pogarsza. Problem zatem jest po naszej stronie, czy jednak po stronie ukraińskiej? czytaj dalej

Podziel się tym z innymi. Udostępnij na: