„Odtruwa wątrobę, na kaszel pomaga” (III)

Fot. ShutterStock

Od „czwórniaka” do „półtoraka”

Historia produkcji miodu pitnego zaczęła się w momencie, gdy okazało się, że zebrany miód pszczeli łatwo fermentuje – wystarczyło wymieszać go z wodą, wlać do starej tykwy lub glinianego dzbana i odstawić go na kilka miesięcy. Metoda była prosta, nic więc dziwnego, że miodosytnictwo bardzo się w Polsce rozpowszechniło.

Miód pitny otrzymuje się w procesie fermentacji rozcieńczonego wodą miodu pszczelego (zazwyczaj lipowego). Nie jest to zatem – jak często błędnie się uważa – mieszanka spirytusu, miodu i przypraw! Produkcję zaczynamy od przygotowania brzeczki miodowej, czyli zmieszania miodu i wody (według wybranych proporcji). Do wyboru mamy dwa rodzaje brzeczki: syconą, zwaną warzoną (metoda ta polega na podgrzewaniu miodu i wody w otwartym naczyniu, do momentu uzyskania odpowiedniego stężenia – tak przyrządzone miody pitne są ciemniejsze) oraz niesyconą, przygotowaną na zimno (szczególnie z miodów o intensywnym aromacie i smaku, których szkoda tracić w czasie sycenia). Następnie brzeczkę szczepimy drożdżami winiarskimi, pod wpływem których cukry z miodu zostają przerobione na alkohol. Gdy miód sfermentuje i się sklaruje, odstawiamy go do leżakowania.

Moc trunku zależy od tego, w jakiej proporcji zostały wymieszane owe dwa podstawowe składniki. Według tego kryterium dzieli się również miody pitne na następujące rodzaje: „półtorak” – jedną objętość miodu rozcieńcza się połowa objętości wody; „dwójniak” – jedną objętość miodu rozcieńcza się jedną objętością wody; „trójniak” – jedną objętość miodu rozcieńcza się dwiema objętościami wody; „czwórniak” – jedną objętość miodu rozcieńcza się trzema objętościami wody.

Fot. ShutterStock

W związku z tym „półtorak” jest najmocniejszym spośród miodów pitnych (ma 15–18% alkoholu), „czwórniak” zaś – najsłabszym. Duża zawartość miodu sprawia też, że ten pierwszy musi dłużej leżakować. „Czwórniak” dojrzewa już w 8–12 miesięcy, „trójniak” w 2–3 lata, „dwójniak|” w około 5 lat, zaś „półtorak” – 8–10 lat.

W procesie wytwarzania miodu pitnego można dodawać również inne, mające wpływ na smak, składniki: soki owocowe lub przyprawy korzenne i zioła.

RES

Podziel się tym z innymi. Udostępnij na:

Powiązane wiadomości:

Końskie łby, jagnięce jądra i kogucie grzebienie (II) Końskie łby, jagnięce jądra i kogucie grzebienie (I) „Bez kapłona szlachcic kona”… (IV) „Bez kapłona szlachcic kona”… (III) „Bez kapłona szlachcic kona”… (II)