Kreml chce świętować 250. rocznicę I rozbioru Polski. Mówi o powrocie Białorusi „do rodzimego portu”

Dmitrij Miedwiediew/ fot: scrf.gov.ru

Były prezydent i premier Rosji Dmitrij Miedwiediew w swoim kolejnym antypolskim artykule dla rosyjskiej propagandowej agencji „Sputnik”, proponuje świętować w tym roku 250. rocznicę pierwszego rozbioru Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

Rozbioru dokonanego w 1772 roku na rzecz Królestwa Prus, Monarchii Habsburgów  i Imperium Rosyjskiego. Pierwszy z trzech rozbiorów Polski, do których doszło pod koniec XVIII wieku.

Oto co pisze;

„W tym roku mija 250 lat od historycznego wydarzenia, kiedy to został rozwiązany problem wielowiekowego polsko-katolickiego ucisku większości ludności tych ziem – uciśnionych ocalono od ciemiężców. Białoruś wróciła „do swojego rodzimego portu”. Myślę, że w tym roku należy obchodzić tę rocznicę – jako datę zjednoczenia Wielkiej i Białej Rusi, narodów rosyjskiego i białoruskiego”.

Dlaczego tę właśnie datę proponuje były prezydent FR? Dlaczego nie 1795, kiedy nastąpił ostatni, trzeci rozbiór, w wyniku którego Rzeczpospolita została doszczętnie zniszczona?

Jak zauważa białoruski publicysta Wiktor Bogdziewicz na portalu Svaboda.org, może tylko dlatego, że teraz mamy 2022 rok, a nie 2025,  łatwiej zatem uzasadnić wymyśloną „rocznicę”?

Autor przypomina, że dla Białorusinów rok 1772 był rokiem dramatycznym. W wyniku I rozbioru doszło do podziału narodu białoruskiego, który żył w jednym wspólnym państwie – Rzeczypospolitej. Odcięto od kraju ogromny obszar na wschodzie (92 tys. km z 1,3 mln osób).

Połock, Witebsk, Mohylew stały się prowincjonalnymi miastami rosyjskimi. Granica państwowa rozciągała się na zachód od Dniepru, Druci i Dźwiny. Przodkowie Białorusinów odebrali to jako tragedię ich wyczerpanej ojczyzny, która nie mogła się oprzeć potężniejszym, chciwym sąsiadom.

Był to dopiero pierwszy akt tragedii: w 1772 r. mało kto mógł się spodziewać, że za dwie dekady Rzeczpospolita zniknie z mapy świata.

Tmczasem Dmitrij Miedwiediew proponuje przepisać na nowo historię XVIII wieku i twierdzi, że w ogóle nie było podziałów:

„Nasze sowieckie pragnienie przypodobania się Polsce wyrażało się także w tym, że w odniesieniu do wydarzeń historycznych drugiej połowy XVIII wieku używano określenia „rozbiór Polski”. Więc my w Rosji zaczęliśmy patrzeć na te wydarzenia jakby z polskiego punktu widzenia. Nie jest jednak tajemnicą, że tak naprawdę z rozbiorem Polski wówczas (podobnie jak w 1939 r.) Rosja nie miała nic wspólnego. Katarzyna II odzyskała tylko swoje „własne” bez porywając się na ziemie zamieszkane przez Polaków. A ich powrotu nie można nazwać „rozbiorami” czegoś innego. Polska została wówczas podzielona między Prusy i Austrię. A ziemie podbite przez Litwę w średniowieczu zostały przyłączone do Rosji. Z ludnością głównie prawosławną” –  tak widzi wydarzenia sprzed 250 lat były prezydent państw okupanta..

Tak więc okazuje się, że nie doszło do zniszczenia niepodległego państwa, nie było żadnej aneksji: rosyjska cesarzowa po prostu „wzięła tylko co swoje” (orientując się oczywiście na mapy starożytnych księstw).

A co, jeśli potomkowie chanatów kazańskiego, astrachańskiego, krymskiego, syberyjskiego, Złotej Ordy również postanowią „przywrócić swoje”? Co by zostało z państwa rosyjskiego, którego cała historia od 500 lat jest historią nieprzerwanych podbojów terytorialnych sąsiednich państw i narodów?

Bogdziewicz wskazuje, że propaganda Łukaszenki z jakiegoś powodu milczy i nie popiera bezczelnej inicjatywy wysokiego rangą urzędnika rosyjskiego. W oficjalnych mediach nie ma przedruków ani komentarzy do artykułu Miedwiediewa. Dlaczego?

Bo „powrót do rodzimego portu” nie jest w planach Łukaszenki: dla Białorusi i dla niego osobiście miałoby to fatalne konsekwencje.

oprac. ba za svaboda.org.

Podziel się tym z innymi. Udostępnij na:

Powiązane wiadomości:

Tego dnia Białorusini i Ukraińcy nie zapomną już nigdy