Klimkin „naprawia” stosunki. Proponuje Polsce, by zakazała czcić Piłsudskiego i Armię Krajową

p. Klimkin, oddaj pan kasę jaką UA pożyczyła Polska i złóż pan (jako załącznik do prośby – akcesu do UE) wniosek do PE o uznanie Bandery, Szuchewycza i Diaczenki za patronów europejskości Ukrainy …

W tym wystąpieniu ukraińskiego oficjela są pewne skandaliczne wypowiedzi, np. ta o Piłsudskim i AK, ale i takie które sygnalizują pole kompromisu, a mianowicie potępienia ludobójstwa polskiego i ukraińskiego i odpowiedzialności za te czyny konkretnych sprawców, ale nie całego ruchu nacjonalistycznego.

To jest nowy wątek dotyczący oceny sprawców, bo do tej pory Ukraińcy opowiadali się za formułą „wybaczmy sobie zbrodnie”, ale nie jasne było, jaki mają stosunek do ich sprawców? Dla Polski było oczywiste, że powinien być on negatywny, ale jak wiadomo Ukraińcy tak nie myśleli. Nie widzą sprzeczności między wybaczeniem za zbrodnię i czczeniem zbrodniarzy, którzy tę zbrodnię popełnili.
Pytanie, jak to miałoby wyglądać w praktyce to ustalanie zbrodniarzy i kto miałby to robić? Bo jeżeli Wiatrowycz – czyli ukraiński minister ds. propagandy historycznej i kontaktów z Polską to dialog będzie bezsensu.
Trudno się zgodzić na postawienie znaku równości między zaplanowaną i przeprowadzoną akcją ludobójczą UPA, a uderzeniami w ukraińskie zgrupowania na wsiach podczas, których ginęli cywile nie wchodzi w grę. To tak naprawdę byłoby przyznanie racji Wiatrowycza narracji o wzajemnym konflikcie.
Niedopuszczalne jest, aby oficjel ukraiński oceniał polski akt prawny na dodatek błędnie, bo piętnuje się tak tylko zbrodnie ukraińskich nacjonalistów.

Wypowiedz pojawia się po skandalicznym zachowaniu Ukrainy – ustawach gloryfikujących UPA i sankcjach karnych za krytykę UPA sprzed 2 lat na Ukrainie, nazywaniu ulic imieniem Szuchewycza, który dowodził akcją mordowania polskiej ludności cywilnej i absolutnie skandalicznym zakazie ekshumacji Polaków pomordowanych na Ukrainie i żądaniu budowy w Polsce pomnika ku czci UPA.
Dobrze, że Ukraińcy dostrzegają rosyjskie zagrożenie i mimo wszystko deklarują potrzebę zbliżenia z Polską.

Moim zdaniem należy poczekać , aż władze Ukrainy same dojrzeją do rzeczywistego dialogu. My mamy czas , Ukraina ma go coraz mniej.
Najważniejsze jest aby nasze społeczeństwa się nie antagonizowały .
To jest najważniejsze. Władza przychodzi i odchodzi , a ludzie zostają i nie można nastawiać się jedni przeciw drugim. Tylko prawda wyzwoli Ukraińców. Dajmy im jeszcze trochę czasu. Nagłe i impulsywne działanie do niczego dobrego nie prowadzi, niestety niektórzy z polityków ukraińskich tego nie rozumieją i wypowiadają swoje „mądrości” aby pokazać jacy to są odważni i broniący sprawy ukraińskiej. Megalomania polityków ukraińskich osiąga szczyty, niestety.
Tylko spokój i bez oddawania cios za cios. Chodzi o Nasze Narody by nastąpiło pojednanie.Bądźmy mądrzejsi i nie dajmy się poróżnić.

Jak m.s.z. Ukrainy prosi to wyrażam zdanie.

1. Nie bardzo wiem o które stulecia pokojowej koegzystencji pan Klimkin ma na uwadze. Wydaje się, że taki okres, pomimo powstań kozackich, był jedynie za czasów I Rzeczypospolitej. W zasadzie to rozsądne stanowisko, ale do federacji droga dalsza niż do członkostwa w UE.
2. My stawiamy znak równości pomiędzy „walką narodowo-wyzwoleńczą UPA” a mordami ludności cywilnej gdyż głównie na mordowaniu owa walka polegała. Późniejsze starcia z NKWD to walka o przeżycie.
3. Porównywanie Bandery do Piłsudskiego (choćby w piętrowych elipsach erystycznych) albo AK do UPA… cóż powiem jak się mówi na Wołyniu – na gołą d…pę każde gacie są dobre.
4. Jednostronne podejście do historii – jak to ujął pan Klimkin – rozpoczął w 2010 były prezydent Juszczenko a rozwinęła je werchowna rada w 2015. Polska odpowiedź w postaci uchwały sejmowej i noweli IPN to swoistego rodzaju retorsje. Nic więcej. Stan równowagi.