„Czekamy na odpowiedź strony ukraińskiej, aby włączyła się w proces pojednania”

JAREMA TO MŁOT … NIE, NIE NA UKRAIŃCÓW, ALE KONCEPCJI SFORMUŁOWANEJ PRZEZ J.GIEDROYCIA.
Koncepcja ta ma swoje słabości, które w ostatnim czasie dały o sobie głośno znać. Zasadne jest wobec tego przeprowadzić konstruktywną krytykę założeń i efektów wspomnianej koncepcji, a także przedstawić wnioski na przyszłość.
1. Paradoks koncepcji J. Giedroycia. Fundamentalnym założeniem tej koncepcji było wsparcie niezależności LBU (Litwy, Białorusi, Ukrainy)i ułożenie poprawnych relacji z tymi krajami, nawet za cenę utraty pradawnych polskich terytoriów z Wilnem i Lwowem, o co było łatwo, bo one już nie były częścią Polski, ale także poświęcając pamięć o pomordowanych Polakach (tą kwestię przedstawiam z tzw. drugiej ręki, nie dotarłem do oryginału wypowiedzi). Efektem takiej polityki miało być: A. powstanie antyrosyjskich państw – LBU, które B. jednocześnie byłyby propolskie lub co najmniej nie byłyby antypolskie.
2. Tu tkwi fundamentalna wada w/w koncepcji, którą poddaje częściowej krytyce, a mianowicie twórca tej koncepcji nie przedstawił żadnych środków, które pozwoliły osiągnąć w/w cele, tj. antyrosyjskość LBU i propolskość LBU. Widocznie wychodził z założenia, że polska polityka, która będzie jednoznacznie pro-LBU zapewni wspomniany skutek propolskości w/w państw, a zagrożeniem rosyjskie zadba o ich antyrosyjskość.
Pojawia się wobec tego pytanie, czy i jak działa ten genialny zdaniem współczesnych zwolenników koncepcji J. Giedroycia mechanizm?
3. Jeżeli chodzi o wymóg antyrosyjskości to spełnia go Litwa i ostatnio dopiero Ukraina, ale nie spełnia go Białoruś.
4. Jeżeli chodzi o wymóg propolskości, to ponownie sprawa wygląda inaczej niż wyobrażał sobie J. Giedroyc. Otóż niewielka Litwa jest w pewnych obszarach – pomijając zagrożenie rosyjskie – jawnie antypolska, czego dowodzi traktowanie polskiej mniejszości, czy polskiego kapitału – PKN Orlen. Białoruś nie jest może antypolska, ale jej prorosyjskość wyklucza lub znaczenie ogranicza propolską postawę i politykę. Pamiętamy także o pewnej dyskryminacji mniejszości polskiej. Ukraina – to chyba najtrudniejszy orzech do zgryzienia, gdy chodzi o ocenę jej stosunku do Polski. Sondaże pokazują ogromne pokłady pokłady sympatii Ukraińców, co nie koresponduje, np. z komentarzami zamieszczanymi, np. przez czytelników portalu zaxid komentujących stosunki polsko-ukraińskie. Postawmy pytanie, czy polityka edukacyjna i historyczna uznająca Polskę za historycznego okupanta „etnicznych ziem ukraińskich” jest propolska? Czy probanderowska wersja historii jest propolska? Czy sprawa kościołów i materialnych polskich zabytków kultury jest rozwiązywana propolsko na Ukrainie? Bądźmy życzliwi i ustalmy: z propolskością Ukrainy może być kłopot.
Jak widać koncepcja J. Gedroycia, choć zdaniem jego zwolenników doskonała nie działa lub nie działa jak należy. A jest tak, dlatego, że pozbawiła ona Polskę jakichkolwiek instrumentów wpływania i kształtowania państw LBU! Więcej jej zwolennicy nie chcą po te instrumenty sięgać w obawie, że będzie to w sprzeczności z założeniami w/w koncepcji, tj. wyzbycia się przez Polskę jakichkolwiek żądań wobec państw LBU.
Tu widzę paradoks koncepcji Giedrojcia. Polska ma wprawdzie (genialną?) koncepcję ułożenia wzajemnych relacji między Polską a Ukrainą, Białorusią i Litwą, ale nie ma instrumentów służących wprowadzeniu jej w życie, a przez to spowodowanie, jaki będzie kształt tych państw i jaka będzie ich polityka wobec Polski.
5. Jak reagują zwolennicy koncepcji J. Giedrycia na zarzut jej nieefektywności?
6. Problem polega na tym, że nie dostrzegają lub nie chcą dostrzegać częściowego fiaska tej koncepcji, a w razie pojawienia się zarzutów jej niskiej efektywności ich reakcja jest następująca: A. oskarżenia o prorosyjskość (inna sprawa, że Rosja jest też aktywna), B. sięgają do argumentu, słusznego(?) – lepsza dżuma niż cholera, tj. lepiej mieć na przeciwko nawet banderowską Ukrainę, zwłaszcza że nie jest ona – jak twierdzą – antypolska, ale antyrosyjska, niż Rosję, która obejmuje Ukrainę. Pytanie, czy lepiej także mieć na przeciwko banderowską Ukrainę wspieraną przez Niemcy nie doczekało się dotychczas odpowiedzi sformułowanej przez zwolenników J. Giedroycia. C. Posuwają się zamiast do budowania związku Polski i Ukrainy, czyli budowy środków oddziaływania Polski na obszarze LBU do poszerzania środków oddziaływania Ukrainy w Polsce, np. ostatnio prasa doniosła o tym, że czołowi dziennikarscy przedstawiciele koncepcji J. Giedroicia w Polsce, opowiadają się poszerzaniem strefyy języka ukraińskiego w Poznaniu, czy Wrocławiu. Skoro nie udało się rozszerzać wpływów polskich na Ukrainie i tak budować wzajemne polsko-ukraińskie więzi, to rozszerzają oni wpływy ukraińskie w Polsce i w ten sposób w swoich założeniach doprowadzają do silniejszych związków Polski i Ukrainy. Jest to oczywiście zachowanie niezasadne.
5. Dziś pan Waszczykowski reaguje – dość chaotycznie na braki i niedostaki koncepcji J. Giedroicia, ale nie ma się mu co dziwić, skoro przez 25 lat III RP była ona traktowana jako dogmat. Lenistwo intelektualne, powierzchowność, czy samotraktowanie się jako eksperta od spraw wschodnich jest w Polsce epidemią.
6. Niezbędne jednak sformułowanie szerszej refleksji, gdy widać wyraźnie, że dotychczasowy model zawodzi. Pierwsze jaskółki zmian już są: to karanie za propagowanie banderyzmu. Coś mi się wydaje, że propagatorzy banderyzmu ze swoimi pseudonaukowymi wytworami mogą mieć kłopoty i dobrze. Konieczna jest szersza koncepcja, a nie doraźne działanie.
7. Czy to znaczy jednak, że krytykowana koncepcja J. Giedroycia jest w całości do odrzucenie? Nie, w żadnym razie, ale ma być poddana istotnej modyfikacji. Ja nazywam to odejściem ku koncepcji J. Piłsudskiego, z którego J. Giedroyc. Pora wracać do źródeł Panowie i Panie, o czym jeszcze mam nadzieję napisać.

Czy PiS nie rozumieją tego, że Ukraińcy przynależą do innej cywilizacji turańskiej tak jak Rosjanie i jakiekolwiek; rozmowy, mediacje muszą brać ten czynnik pod uwagę!
Ludzie cywilizacji turańskiej nie pojmują na czym polega KOMPROMIS!
Jeśli czynią jakieś USTĘPSTWA to tylko dlatego, ze muszą ustępować pod działaniem, presji i SIŁY przeciwnika, którego muszą respektować i którego siłę szanują!
Nigdy nie uszanują słabszego! Słabszego brutalnie zniszczą!
naczelną zasadą postępowania wobec innych jest: podstęp, siła, chytra przebiegłość …. w.g. zasad teoretyka nazizmu ukraińskiego Dońcowa!
Ich przedstawiciel ; historyczny oszust, krętacz, manipulator – Wiatrowycz to miniaturka Putina tej samej cywilizacji turańskiej!!!..