Białoruś poznaje Witolda Pileckiego

 Nie chcę, by był nazywany żołnierzem wyklętym, lecz niezwyciężonym – mówiła o Witoldzie Pileckim Małgorzata Kupiszewska z Fundacji Gdzie podczas zorganizowanych w dniach 19-22 czerwca w różnych miastach Białorusi „Spotkań z Historią: Żołnierz Niepodległej-Rotmistrz Pilecki Bohater Niezwyciężony”.

„Celem spotkań jest przybliżenie postaci Witolda Pileckiego i sprawienie, byście chcieli być takimi jak on” – mówiła Kupiszewska, koordynator projektu, która w swojej działalności reprezentuje córkę rotmistrza Zofię Pilecką-Optułowicz. W spotkaniach brał także udział ks. Grzegorz Radzikowski z Wydawnictwa Apostolicum, członek komitetu redakcyjnego „Raportu Witolda” i Zbigniew Babiński – zdobywca I miejsca w konkursie na plakat poświęcony Pileckiemu.

Międzynarodowy projekt poświęcony Witoldowi Pileckiemu jest realizowany pod patronatem prezydenta RP Andrzeja Dudy. Na Białorusi spotkania przygotowane przez ambasadę RP w Mińsku we współpracy z konsulatami generalnymi, a także z organizacjami polskimi, odbyły się  w Mińsku, Brześciu i Grodnie.

Małgorzata Kupiszewska przypomniała, że rodzina Pileckich pochodzi spod Lidy na dzisiejszej Białorusi, a kilkanaście lat młodzieńczych Pilecki spędził w rodzinnym majątku Sukurcze w okolicy Krupowa. W kościele w Krupowie do dzisiaj wisi obraz pędzla Pileckiego, przedstawiający św. Antoniego, zaś na cmentarzu znajduje się grób jego krewnych. W czasie spotkań prezentowano krótki film dokumentalnego „Tatusiu…”, w którym Pileckiego wspomina jego córka, Zofia.

Witold Pilecki urodził się 13 maja 1901 r. w Ołońcu w północno-zachodniej Rosji. Był bohaterem wojny z bolszewikami i uczestnikiem kampanii 1939 r. W okupowanej stolicy współtworzył Tajną Armię Polską. 19 września 1940 r., aby zebrać informacje o niemieckim nazistowskim obozie Auschwitz dobrowolnie wszedł w „kocioł” podczas łapanki. Trafił do Auschwitz, skąd uciekł pod koniec kwietnia 1943 r. Służył w AK i brał udział w Powstaniu Warszawskim. W latach 1944-45 był w niewoli niemieckiej w oflagu w Murnau. Po wyzwoleniu obozu dołączył do II Korpusu Polskiego we Włoszech. W październiku 1945 r. wrócił do Polski, by prowadzić działalność wywiadowczą na rzecz II Korpusu.

W maju 1947 r. został aresztowany przez funkcjonariuszy UB; oskarżony m.in. o działalność wywiadowczą na rzecz polskiego rządu na emigracji, w śledztwie był torturowany. 15 marca 1948 r. rotmistrz został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 25 maja w więzieniu mokotowskim przy ul. Rakowieckiej. Miejsce pochówku Pileckiego nigdy nie zostało ujawnione przez komunistyczne władze, prawdopodobnie ciało rotmistrza wrzucono do dołów śmierci wraz z innymi ofiarami komunizmu na Łączce Cmentarza Wojskowego na Powązkach.

Do 1989 r. wszelkie informacje o dokonaniach i losie rotmistrza Pileckiego podlegały w PRL cenzurze. Witold Pilecki został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Orderem Orła Białego; w 2013 r. został awansowany do stopnia pułkownika.

Kresy24.pl/msz.gov.pl