Wyspa Arwad leżąca na przeciw Tartous
Fot. Barbara Anna Hajjar
Tartous jest związany z wyspa leżąca vis a vis miasta historycznie i ekonomicznie. Nazywano niegdyś te wyspę Antradus, Aradus, a Krzyżowcy, którzy długi czas przebywali na tej ziemi, zwali ją Sahra, czyli skała, kamień. Dzisiejsza nazwa wywodzi się z języka arabskiego. Przed Chrystusem zamieszkiwali ją Kananejczycy i była Królestwem. Nosi ślady wielu cywilizacji starożytnego świata: akadyjskiej, egipskiej, hetyckiej, asyryjskiej, perskiej, fenickiej, hellenskiej i rzymskiej.
Wyspa Arwad na Morzu Śródziemnym leży w odległości około 5 km morzem naprzeciw miasta Tartous. Żyje na niej około 5 tysięcy mieszkańców. Jest skalista i ma powierzchnię 800/500 m. Była wymieniana w wielu przekazach historycznych już 2000 lat przed Chrystusem.
Za czasów fenickich Arwad stanowiła silną bazę morską, najsilniejsza w ówczesnym świecie. Wpływy , znaczenie i władze na lądzie i Morzu Śródziemnym dzieliła z Tyrem, a jej mieszkańcy panowali nad całym wybrzeżem Morza Śródziemnego i wznosili nowe miasta jak: Palatos, Banias, Karny, Anchedre, Amrit, Jebli. Handlarze feniccy docierali aż do Eforatu. Wyspa walczyła przeciw Grekom.
W roku 333 przed Chrystusem, kiedy władze przejął Aleksander Macedoński, wyspa zachowała jednak niezależność, niepodległość, odrębność i miejscową władze.
Światło wiary w Chrystusa dotarło na wyspę już w I wieku… Mieszkańcy wyspy, według starochrześcijańskich przekazów gościli dwóch wielkich Apostołów Chrystusa św. Piotra i św. Pawła, którzy w drodze do Antiochii zatrzymali się w Tartousie i odwiedzili Arwad, a by spotkać się z jej mieszkańcami i podziwiać tutejszą sztukę rzeźbiarską, między innymi dzieła Fidiasza. Według innych przekazów tradycji podróżujący ze św. Pawłem uczniowie prosili Apostoła, aby pozwolił im odwiedzić Arwad i zobaczyć kolekcje dzieł Fidiasza.
Widok na morze i leżący na przeciw wyspy Tartous
Fot. Barbara Anna Hajjar
Już w pierwszych wiekach chrześcijaństwa na wyspie była siedziba biskupa. W kronikach i starych dokumentach starochrześcijańskich można odnaleźć imiona kolejnych biskupów od roku 325 do 600 roku. W późniejszych latach Tartous i Arwad miały wspólnego biskupa, aż do IV–VI wieku, kiedy Fenicja została podzielona na dwie części. Dokumenty z X i XI wieku nie wymieniają już kolejnych pasterzy.
W okresie bizantyjskim wyspa odżyła ekonomicznie, zaczęło się na niej rozwijać chrześcijaństwo. Po nasze dni znane są w Tartousie stare rody, rodziny chrześcijańskie legitymujące się pochodzeniem właśnie z wyspy Arwad. Do tych najstarszych rodzin wywodzących się z wyspy należą, między innymi rodziny: Sajeh, Bejruti, Raful, jak i innych rodzin chrześcijańskich. Jak przekazują stare dokumenty na wyspie można obejrzeć nawet pozostałości, ruiny ich domów, miejsc dawnego zamieszkania, a w dokumentach zapisana jest ich przynależność.
Jak przekazuje mnie chrześcijańska starszyzna Tartousu, na wyspie i dziś można odnaleźć miejsce , które wskazują sami miejscowi mieszkańcy, miejsce symbolicznego grobu Świętej Tekli (arab. Mar Tekla), a która cieszy się wielkim kultem i ogromną czcią na ziemi syryjskiej (24 września wspomnienie św. Tekli). Przypominam, że główne Sanktuarium, klasztor i grobowiec Świętej pustelnicy Mar Tekli znajduje się w Górach Kallamounu, w drodze do Damaszku.
Kiedy natomiast Syria przeszła we władanie Arabów, wyspa Arwad pozostała jeszcze na długo w rękach Bizantyjczyków, stanowiąc ich ważną bazę morską. Poddała się dopiero w roku 650, kiedy spalono na wyspie większość budynków i zrujnowano jej potężne mury.
W roku 1099 zdobyli wyspę Krzyżowcy, którzy odbudowali mury wyspy i wzmocnili linie obronną.
Barbara Anna Hajjar
Tartous – Syria
Dodaj komentarz
Uwaga! Nie będą publikowane komentarze zawierające treści obraźliwe, niecenzuralne, nawołujące do przemocy czy podżegające do nienawiści!