Co prezes IPN usłyszał w Mińsku nt. białoruskiej części Listy Katyńskiej

Kuropaty. Droga śmierci

Tzw. „Białoruskiej Listy Katyńskiej”, czyli brakującej listy z nazwiskami 3 870 polskich obywateli, zamordowanych w 1940 roku przez funkcjonariuszy NKWD na terenach położonych obecnie w Republice Białoruś, w archiwach białoruskich nie ma.

Delegacja polskiego Instytutu Pamięci Narodowej spotkała się w poniedziałek z wiceszefem białoruskiego MSZ. Po spotkaniu w resorcie, prezes IPN Jarosław Szarek powiedział Radiu Svaboda, że w rozmowie z MSZ poruszył kwestię poszukiwania białoruskiej części listy katyńskiej. Usłyszał to samo, co od lat powtarzają urzędnicy Łukaszenki: „Nie było i nie ma”.

„Dzisiaj otrzymaliśmy informację, która potwierdza wcześniejsze wnioski, że nie ma białoruskiej listy katyńskiej w archiwach białoruskich. Tak nam powiedziano w białoruskim MSZ, choć nie był to główny temat rozmów w ramach naszej wizyty” – relacjonował Jarosław Szarek.

Postulat rozpoczęcia prac ekshumacyjnych na Kuropatach pod Mińskiem, gdzie według historyków może spoczywać 3 872 Polaków z tzw. „Białoruskiej Listy Katyńskiej” zamordowanych w kwietniu i maju 1940 roku, jest od lat podnoszony przez stronę polską. Po raz ostatni kwestia była  poruszana podczas obrad polsko-białoruskiej międzyrządowej komisji ds. dziedzictwa kulturowego, która obradowała w Mińsku w czerwcu 2017 roku. Uczestniczący w niej wiceminister Jarosław Sellin mówił wówczas, że wciąż nie ma pewności, czy Kuropaty to miejsce, gdzie dokonano części zbrodni katyńskiej.

„Skoro nie mamy pewności, to należy to sprawdzić” – przekonywał. „Bez wątpienia w Kuropatach spoczywają ofiary tzw. akcji polskiej NKWD z lat 1937–1938 i Polacy z zajętych przez sowietów przedwojennych Kresów zabici po roku 1940.  My jesteśmy również przekonani, że to jest to miejsce, gdzie można poszukiwać oficerów polskich zamordowanych wiosną 1940 r. w ramach zbrodni katyńskiej i chcielibyśmy tę pewność mieć” – mówił wiceminister.

Oficjalne i niezmienne od lat stanowisko władz w Mińsku jest następujące: Na Kuropatach nie ma polskich oficerów – ofiar zbrodni NKWD z 1940 roku, ale wyrażamy gotowość  do działania w tej sprawie.

Kuropaty odwiedziła w poniedziałek 29 stycznia delegacja pod przewodnictwem szefa polskiego IPN Jarosława Szarka. Uroczysko Kuropaty pod Mińskiem, to najprawdopodobniej ostatnie brakujące miejsce do dopełnienia obowiązku Rzeczpospolitej imiennego upamiętnienia ofiar NKWD i zbudowania ostatniego, piątego Cmentarza Katyńskiego.

30 stycznia delegacja udała się do Bobrujska, gdzie przeprowadzi rozmowy z tamtejszymi władzami na temat wzniesienia pomnika żołnierzy polskiego korpusu Dowbor-Muśnickiego. W 1918 roku to w Bobrujsku formowało się wojsko polskie. Korpus ten walczył z władzą sowiecką.

Korpus Polski powstał 24 lipca 1917 r. w armii carskiej na terenach dzisiejszej Białorusi, złożony z Polaków walczących na zachodnim i północnym froncie I wojny światowej. Oficerów i żołnierzy zwano „dowborczykami” od nazwiska gen. Dowbora-Muśnickiego. Historia tej formacji była nierozerwalnie związana z losami twierdzy w Bobrujsku.

Kresy24.pl/svaboda.org/AB

Podziel się tym z innymi. Udostępnij na: