Jeśli tylko Samorząd Miasta Wilna wyrazi zgodę, to czterem dotąd bezimiennym mostom w Wilnie zostaną nadane nazwy – dwie z nich nierozerwalnie związane z polska kulturą!
Trzy mosty na Starym Mieście mają nosić nazwy: „Naujojo meno” („Nowej Sztuki”), „Šubravcų” („Szubrawców”) oraz w jidysz „Jung Vilne” („Młode Wilno”). Czwarty most-kładka w dzielnicy Rossa będzie zapewne nosił nazwę „Žagary”(„Żagary”).
Most „Szubrawców”, przeprawa dla pieszych w kwartale Tymo, łączący ulicę Aukštaičių oraz ścieżkę dla pieszych po drugiej stronie Wilenki, nazwany ma być na cześć Towarzystwa Szubrawców – polskiego stowarzyszenia moralnego, działające w latach 1817‒1822 oraz 1899‒1914 w Wilnie, a stawiające sobie za cel zrównanie w prawach wszystkich obywateli, poprawę położenia chłopów oraz zwalczanie przesądów, obskurantyzmu i nieuctwa.
Most-kładka „Żagary” na Wilence, na wileńskich Popławach, przy ulicy Manufaktūrų 34, w kierunku Belmontu, będzie upamiętniał polską grupę poetycka, która narodziła się w Wilnie w 1931 roku i była określana także „awangardą wileńską”. Powstanie grupy wiąże się ze środowiskiem akademickim Uniwersytetu Stefana Batorego (obecnie Uniwersytet Wileński), głównie z istniejącymi tam kołami naukowymi i stowarzyszeniami: Klubem Intelektualistów, Legionem Młodych, Klubem Włóczęgów oraz Sekcją Twórczości Oryginalnej Koła Polonistów. Wystąpienie programowe Teodora Bujnickiego, Kazimierza Hałaburdy, Stefana Jędrychowskiego, Czesława Miłosza oraz Jerzego Zagórskiego odbyło się w lutym 1931 roku podczas wieczorku poetyckiego, zorganizowanego pod nazwą Najmłodsze Wilno Literackie, w sali Związku Literatów. To wydarzenie, oraz wydane wcześniej (w latach 1927–1929) trzy wspólne tomiki poetyckie: STO, Spod arkad oraz Patykiem po niebie dały początek grupie literackiej „Żagary”.
Dodajmy, iż „żagary” to w wileńskiej gwarze suche patyki, żerdki, chrust.
RES
Dodaj komentarz
Uwaga! Nie będą publikowane komentarze zawierające treści obraźliwe, niecenzuralne, nawołujące do przemocy czy podżegające do nienawiści!