Miejski Komitet Wykonawczy w Mińsku podjął decyzję o udostępnieniu parafianom Czerwonego Kościoła (św. Szymona i Heleny w Mińsku) tymczasowego lokum, w który będą mogli się modlić i przechować wyposażenie świątyni, podała telewizja ONT. Nie wiadomo jednak, czy informacja jest prawdziwa, a jeśli tak, pozostaje pytanie jak długo potrwa taka sytuacja, i kiedy wierni wrócą do kościoła (czy w ogóle?).
Parafia Rzymskokatolicka pw. św. Szymona i św. Heleny zwróciła się do samozwańczego prezydenta Białorusi Aleksandra Łukaszenki o zwrócenie kościoła wiernym, zamkniętego po „pożarze” w świątyni. Przypomnijmy, pod w nocy z 25 na 26 września „nieznani sprawcy” włamali się do świątyni i podpalili jedno z pomieszczeń. Zniszczenia były śladowe , ale i tak władze kazały zamknąć świątynię i zerwać jakiekolwiek stosunki z Kościołem.
Czerwony Kościół otrzymał także pismo z żądaniem opuszczenia plebanii, budynku przylegającego do świątyni, w którym mieszkają księża.
14 października zorganizowano spotkanie, w którym uczestniczyli przedstawiciele Kościoła z reprezentantami władz państwowych i samorządowych.
Przyszedł komisarz ds. religii i narodowości Aleksander Rumak, zastępca przewodniczącego Komitetu Wykonawczego Miasta Mińska Artem Curan, dyrektor państwowej spółki „Mińskie Dziedzictwo” Aleksander Kochan, która zarządza mieniem Czerwonego Kościoła (kościół należy do państwa a nie do parafii).
Kościół reprezentował na spotkaniu Nuncjusz Apostolski w Republice Białorusi abp Ante Jozić, Metropolita Mińsko-Mohylewski abp Józef Staniewski, sekretarz prasowy archidiecezji mińsko-mohylewskiej ks. kanonik Jurij Sanko.
Dyrektor „Mińskiego Dziedzictwa” nakreślił plan pracy mający na celu wyeliminowanie skutków pożaru w „Czerwonym Kościele” oraz przeprowadzenie napraw na dużą skalę, aby zapobiec podobnym incydentom w przyszłości. Zdaniem Aleksandra Kochana, ponieważ prace są zaplanowane w całej świątyni, przebywanie w niej jest niemożliwe. Co ciekawe, świątynia przeszłą niedawno gruntowny remont.
Komisarz Rumak oświadczył, że „jest to kościół i tak pozostanie, a teraz musimy konstruktywnie pracować nad przeprowadzeniem remontów”.
Arcybiskup Staniewski zwrócił się z kolei do władz miasta z prośbą o udostępnienie parafii pomieszczenia, w którym możliwe byłoby czasowe odprawianie nabożeństw i organizowanie życia parafialnego, a także przechowanie mienia kościelnego.
Zwrócono się o włączenie przedstawiciela Kościoła do komisji mającej zbadać szkody spowodowane przez pożar i przeprowadzenia prac naprawczych. Zaproponowano powołanie dwustronnej rady wysokiego szczebla, która zajmowałaby się i omawiała kwestie związane z naprawą i odbudową.
Na zakończenie spotkania wyrażono chęć kontynuowania współpracy – czytamy w komunikacie.
Kościół św. Szymona i św. Heleny w Mińsku został zbudowany w latach 1905–1910 na obrzeżach Mińska, dziś to centrum białoruskiej stolicy, w sąsiedztwie budynków rządowych i pomnika Lenina (wybudowane jeszcze w czasach stalinizmu).. Jego fundatorem był Edward Woyniłłowicz, a wezwanie otrzymał na pamiątkę zmarłych przedwcześnie jego dzieci Helenki i Szymona. Mury kościoła zbudowano z cegły sprowadzonej spod Częstochowy, marmury wewnątrz przyjechały spod Kielc, a dachy pokryto dachówką z Włocławka.
Zwany Czerwonym Kościołem jest pierwszą katolicką świątynią zwróconą Polakom i katolikom w Mińsku.
W 1923 świątynia została zbezczeszczona przez bolszewików, dziewięć lat później ostatecznie ją zamknięto, przekazując budynek Państwowemu Teatrowi Polskiemu Białoruskiej SRR. Przed II wojną światową zamieniono go na kino.
Na fali pieriestrojki, w roku 1988 roku Polacy, członkowie miejscowego Stowarzyszenia „Polonia” w Mińsku rozpoczęli walkę o zwrot świątyni, organizowali liczne protesty i głodówki. Ostatecznie w 1990 r. budynek został przekazany katolikom do swobodnego użytkowania, ale bez prawa własności dla parafii, co postrzegane jest jako dziejowa niesprawiedliwość, gdyż Woyniłłowicz budował obiekt dla katolików .
ba/KAI/catholic.by
1 komentarz
józef III
18 października 2022 o 20:10Pierwszą zwróconą (użytkowanie) świątynią w Mińsku był kościół Podwyższenia Krzyża Świetego, na mińskiej Kawarii.