0,15% terytorium Ukrainy: Rachityczne postępy Rosjan w Donbasie nie warte kolosalnych strat

Ukraińska haubica w akcji. Fot. facebook.com/UALandForces

W wyniku obecnej ofensywy Rosjanie zdobyli tereny głównie na zachód od Awdijiwki. W sumie zajęli prawie 900 km kw. Wydaje się, że to dużo, ale to tylko 0,15 proc. powierzchni Ukrainy. Dowódca armii brytyjskiej powiedział w tym tygodniu, że w tym tempie podbicie czterech częściowo okupowanych regionów Ukrainy zajęłoby Rosjanom pięć lat. Sprawę analizuje portal nzz.ch

Tak niewielki zysk okupacyjny pociągnął za sobą kolosalne straty. O najbardziej kosztownym etapie wojny mówią nie tylko zachodnie służby wywiadowcze, ale także rosyjskie media. Na początku lipca portal Meduza obliczył tę liczbę na 120 tys. zabitych na podstawie danych z rejestrów zmarłych i nekrologów. Codziennie przybywa od 200 do 250 zabitych. Razem z rannymi, od początku inwazji rosyjskie straty przekroczyły już pół miliona.

Choć w ubiegłym roku Rosjanom udało się werbować nowych żołnierzy, siły zbrojne muszą teraz ciężej pracować nad rekrutacją. Miasto Moskwa oferuje ochotnikom dodatkowe wynagrodzenie w ramach umowy, ale liczba rekrutów znacznie spadła.

Jednostkom rosyjskim brakuje także pojazdów. Produkcja nowych czołgów i transporterów opancerzonych nie jest w stanie zaspokoić potrzeb wojska. Dlatego armia ponownie czerpie uzbrojenie z poradzieckich magazynów. Platforma Warsspotting naliczyła w ciągu ostatnich dziewięciu miesięcy 4 tys. zniszczonych jednostek wyposażenia, z czego 1114 w samym kierunku pokrowskim. Wśród Ukraińców straty są dziesięciokrotnie mniejsze.

Niedawno w Internecie pojawiło się wideo pokazujące skalę rosyjskich strat. W pobliżu Uhłedaru ostrzelano kolumnę 57 pojazdów opancerzonych. Używając dronów i artylerii, Siły Zbrojne Ukrainy szybko zniszczyły 13 sztuk sprzętu, zanim Rosjanie się wycofali. W ciągu ostatnich kilku miesięcy doszło do kilkudziesięciu takich nieudanych ataków.

Jednak takie filmy to nie tylko oznaka ukraińskiej siły i skuteczności. Z jednej strony eksperci wojskowi zauważają, że część takich kolumn osiąga swoje cele. Z drugiej strony ukraińskie pojazdy opancerzone są prawie niewidoczne – dlatego, że armia ukraińska ma ich niewiele. Oznacza to, że nie mogą przeprowadzać kontrataków i nie mają wsparcia ogniowego ani pojazdów. Ukraińcy tylko część tego niedociągnięcia mogą zrekompensować tzw. dronami uderzeniowymi.

Brak sprzętu, broni i żołnierzy dotyka niemal cały front ukraiński na wschodzie. Mobilizacja i szkolenie nowych żołnierzy jest powolne, a nowe dostawy broni z USA powoli docierają na najbardziej wrażliwe sektory frontu. Przerywanie łańcuchów dostaw jest jednym z priorytetów obu walczących stron.

Ukraińcy opierają się przede wszystkim na dronach i ograniczonym arsenale rakiet HIMARS i ATACM. Nawet jeśli Kijów regularnie będzie przeprowadzał zmasowane ataki, niszczycielska siła rosyjskiego lotnictwa jest znacznie większa. Rosyjskie bombowce wystrzeliwują ciężkie bomby szybujące i rakiety daleko za linia frontu. Niszczą całe pozycje i powodują znaczne szkody w infrastrukturze cywilnej. A ponieważ wojska ukraińskie na froncie mają za mało broni przeciwlotniczej, w walkach od czasu do czasu uczestniczą ukraińskie myśliwce. Naczelny dowódca armii ukraińskiej gen. Ołeksandr Syrski powiedział niedawno, że samoloty F-16, które niebawem otrzyma Ukraina, rozwiążą problem, ale nie będą cudownym lekarstwem.

Choć dziś sytuacja Ukraińców wygląda mniej beznadziejnie niż wiosną, nie wiadomo, czy ofensywa Moskwy osiągnęła już swój punkt kulminacyjny. W czerwcu i lipcu Frontelligence Insight obserwowało transport kilkuset pojazdów opancerzonych z Rosji w pobliżu frontu. Sprzęt nie pojawił się jeszcze na polu bitwy. Syrski spodziewa się dalszego wzrostu liczebności rosyjskich wojsk okupacyjnych z 520 tys. do 690 tys. do końca roku.

Ataki prawdopodobnie będą więc kontynuowane, zwłaszcza że Ukraińcy nie są w stanie przeprowadzić kontrofensywy w krótkim i średnim terminie. Rosyjski ekspert wojskowy Kirył Michajłow zwraca uwagę na „oportunistyczną strategię” Moskwy polegającą na próbie rozszerzenia mniejszych przełomów poprzez rozmieszczenie rezerw i przybliżeniu się w ten sposób do podboju całego Donbasu. Strategia ta przyniosła pewien sukces, ponieważ wiele jednostek ukraińskich było wyczerpanych i brakowało im personelu, a linie obronne były zróżnicowane pod względem obsady osobowej i sprzętu.

Rosjanie posunęli się wyraźnie szczególnie w rejonie Pokrowska. Opanowali teren pięć kilometrów od ważnej drogi pomiędzy ważnymi miastami Donbasu – Pokrowskiem i Kramatorskiem. Jeśli dojdą do tego punktu, mogą znacznie skomplikować lub nawet uniemożliwić zaopatrzenie ważnych odcinków frontu, w tym Czasiw Jaru. Ukraina może być także zmuszona do wycofania się w perspektywie średnioterminowej na południowym wschodzie, gdzie na skraju upadku jest prawdopodobnie Krasnohoriwka.

„Ale tego wszystkiego nie należy mylić z chaotycznym upadkiem frontu ukraińskiego. Eksperci uważają to za bardzo mało prawdopodobne. Co więcej, nie jest jasne, w jaki sposób Rosjanie planują zająć najważniejsze ośrodki Donbasu swoimi obecnymi siłami. Zdolność Ukrainy do dalszej obrony leży gdzie indziej: w zmęczeniu wojną własnego społeczeństwa, a przede wszystkim jej zachodnich partnerów, którzy coraz bardziej domagają się zakończenia tego konfliktu. To sprawia, że ​​wsparcie zewnętrzne, od którego Ukraina jest uzależniona, staje się coraz bardziej nieprzewidywalne. Sytuacja pogorszy się, jeśli Donald Trump wygra wybory prezydenckie w USA” – zauważa publikacja.

Rosyjskie siły okupacyjne atakują najsilniej w rejonie strategicznie ważnego Pokrowska w obwodzie donieckim. Miasto znajduje się przy głównej drodze, która stanowi szlak zaopatrzenia dla innych zgrupowań wojsk Ukraińców – w Czasiw Jarze i Konstantinowce w obwodzie donieckim.

Rosjanie uaktywnili się także w pobliżu Hulajpola na Zaporożu.

Opr. TB, nzz.ch

Podziel się tym z innymi. Udostępnij na: