Po dwóch latach intensywnych prac konserwatorskich zakończyła się właśnie renowacja elewacji wileńskiej świątyni pw. św. Katarzyny (ul. Vilniaus 30); kościół odzyskał swój charakterystyczny, autentyczny kolor czerwonej ochry, ale odrestaurowano też krzyże oraz rzeźby, a budynek podświetlono bezpiecznymi dla zabytku lampami LED.
Fot. Marian Paluszkiewicz/https://kurierwilenski.lt
Drewniany kościół i murowany klasztor zostały wzniesione w latach 1619–1622 z fundacji hetmana Jana Karola Chodkiewicza dla Zakonu Sióstr Benedyktynek przybyłych do Wilna z Nieświeża. Od roku 1640 przez dziesięć lat rozbudowywano świątynię; powstała wówczas nowa nawa główna i jedna z naw bocznych.
Podczas najazdu moskiewskiego w 1655 roku kościół doszczętnie spłonął. W latach 1670–1694 odbudowano świątynię oraz wzniesiono prezbiterium z absydą. Fundatorem odbudowy kościoła był podkomorzy wileński Feliks Pac herbu Gozdawa, którego córki Sybilla i Anna były benedyktynkami; to z ich posagu sfinansowano prace budowlane. Konsekracja kościoła św. Katarzyny została dokonana w roku 1703.
Obecny kształt świątyni to wynik odbudowy po wielkim pożarze Wilna w 1737 roku. Projekt renowacji w stylu barokowym (tzw. barok wileński) przygotował Jan Krzysztof Glaubitz, dzięki któremu w latach 1741–1773 dodano dwie wieże, na końcu nawy głównej dobudowano wysoki rokokowy szczyt, a wnętrze ozdobiło sześć barokowych ołtarzy.
W roku 1812 przebywające w Wilnie wojska napoleońskie zamieniły klasztor benedyktynek w szpital, a kościół w skład apteczny.
Po Powstaniu Styczniowym klasztor nie został zamknięty, natomiast rosyjskie władze zaborcze w 1842 roku odebrały mu majątek.
W okresie II Rzeczypospolitej siostry zakonne prowadziły Gimnazjum Żeńskie pw. św. Scholastyki.
W czasie II wojny światowej zakonnice zaangażowały się w działalność konspiracyjną; m.in. wyhaftowały sztandar dla Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, a od grudnia 1941 roku regularnie odprawiały zakonspirowane Msze Święte. W roku 1942 benedyktynki zostały aresztowane i uwięzione na Łukiszkach, a w 1944 roku okupacyjne władze sowieckie rozwiązały zgromadzenie, zaś świątynię zamieniono na magazyn nawozów sztucznych i chemikaliów.
Pierwszy remont kościoła św. Katarzyny rozpoczęto w 1994 roku.
Kościół posiada jedną nawę z wysoką absydą i dwiema wieżami po obu stronach fasady. Do kościoła przylega Kaplica Opatrzności Bożej, będąca arcydziełem architektury barokowej.
Renowacja kościoła św. Katarzyny, wpisanego do rejestru zabytków, wymagała szczególnie odpowiedzialnej i fachowej opieki konserwatorskiej, dlatego nadzór nad wszystkimi pracami nadzorowany był przez specjalistów z Departamentu Dziedzictwa Kulturowego Litwy.
Jak informuje red. Justyna Giedrojć z „Kuriera Wileńskiego”, wicemer Wilna Edyta Tamošiūnaitė tak skomentowała zakończone właśnie prace restauratorsko-konserwatorskie w świątyni:
„Odnowiony kościół św. Katarzyny przyciąga uwagę przechodniów i naprawdę wyróżnia się niepowtarzalną autentyczną elewacją, która do dziś pozostaje taką, jaką architekci stworzyli kilkaset lat temu. Szczególnie dbamy o jakość oblicza architektonicznego miasta, dlatego cieszymy się, że kościół stał się wyrazistym akcentem, prawdziwą ozdobą starówki wileńskiej”.
Obecnie kościół św. Katarzyny jest jedną z najbardziej lubianych przez wilnian sal koncertowych.
RES
Dodaj komentarz
Uwaga! Nie będą publikowane komentarze zawierające treści obraźliwe, niecenzuralne, nawołujące do przemocy czy podżegające do nienawiści!