Jedno z najbardziej wymownych zdjęć węgierskiego powstania – zdemolowany pomnik Stalina
Zbigniew Herbert – „Węgrom” (z tomu „Hermes, pies i gwiazda”, 1957)
Stoimy na granicy
wyciągamy ręce
i wielki sznur z powietrza
wiążemy bracia dla was
z krzyku załamanego
z zaciśniętych pięści
odlewa się dzwon i serce
milczące na trwogę
proszą ranne kamienie
prosi woda zabita
stoimy na granicy
stoimy na granicy
stoimy na granicy
nazwanej rozsądkiem
i w pożar się patrzymy
i śmierć podziwiamy
1956
Podziel się tym z innymi. Udostępnij na:
Dodaj komentarz
Uwaga! Nie będą publikowane komentarze zawierające treści obraźliwe, niecenzuralne, nawołujące do przemocy czy podżegające do nienawiści!