W 105. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości (III). Ignacy Jan Paderewski

Portret Ignacego Jana Paderewskiego, mal. Lawrence Alma-Tadema, 1891 r.
Muzeum Wojska Polskiego (Warszawa)

Pianista, kompozytor, wybitny polityk i działacz polonijny, delegat Polski na konferencję w Paryżu w 1919 roku i jeden z sygnatariuszy traktatu wersalskiego, premier RP.

Ignacy Jan Paderewski urodził się w Kuryłówce na Podolu 18 listopada 1860 roku. Ukończył studia muzyczne w Instytucie Muzycznym w Warszawie, naukę kontynuował w Berlinie i Wiedniu. Talent Paderewskiego został szybko rozpoznany, już w 1888 roku zagrał serię koncertów w paryskiej Salle Érard, następnie sukces powtórzył w Stanach Zjednoczonych. Od tej pory jego kariera nabrała tempa, sporo podróżował po świecie, zyskał ogromną popularność oraz majątek, który w dużej mierze przeznaczał na działalność charytatywną.

Po wybuchu I wojny światowej zaangażował się w działalność społeczno-polityczną. Razem z Henrykiem Sienkiewiczem prowadził Generalny Komitet Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce. Do wspomagania Komitetu zachęcał podczas swoich koncertów i spotkań. Dzięki staraniom Paderewskiego prezydent USA Thomas Woodrow Wilson w wygłoszonym 8 stycznia 1917 roku orędziu w Kongresie USA zawarł punkt dotyczący odbudowy państwa polskiego.

„Pierwsze posiedzenie gabinetu Ignacego Paderewskiego”
„Świat. Pismo Tygodniowe Ilustrowane” (Warszawa), 25 stycznia 1919 r., nr 4

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Paderewski przybył w święta Bożego Narodzenia 1918 roku do Polski. W Poznaniu jego obecność wywołała wielką manifestację patriotyczną, która zapoczątkowała Powstanie Wielkopolskie. Równie entuzjastycznie był witany w Warszawie. 16 stycznia 1919 roku został powołany na stanowisko prezesa Rady Ministrów i ministra spraw zagranicznych. Razem z Romanem Dmowskim reprezentował Polskę na konferencji pokojowej w Paryżu; to on w imieniu Polski złożył podpis pod traktatem wersalskim. Po rezygnacji z funkcji premiera wyjechał do Szwajcarii, był delegatem przy Radzie Ambasadorów oraz delegatem do Ligii Narodów. Był jednym z inicjatorów Frontu Morges, czyli opozycji wobec sanacji. W czasie II wojny światowej został powołany na stanowisko przewodniczącego Rady Narodowej RP we Francji.

Okładka wydawnictwa Hej Orle Biały! Hymn bojowy poświęcony Armji Polskiej, słowa i muzyka Ignacy Jan Paderewski, Nowy Jork b.d. wyd., z której to publikacji cały dochód był „przeznaczony na cele narodowe”
Zbiory Autorów

Ignacy Jan Paderewski zmarł 29 czerwca 1941 roku w Nowym Jorku i został pochowany na Narodowym Cmentarzu w Arlington w pobliżu Waszyngtonu. Jego prochy dopiero w 1992 roku zostały sprowadzone do Polski i złożone w krypcie archikatedry św. Jana w Warszawie.

Odznaczony m.in.: Orderem Orła Białego, Wielką Wstęgą Orderu „Polonia Restituta”, Krzyżem Srebrnym Orderem Wojennego „Virtuti Militari”.

7 stycznia 1880 roku poślubił Antoninę Korsak, z którą miał syna Alfreda. 31 maja 1899 roku Paderewski ożenił się ponownie, z Heleną Marią Górską z domu Rosen.

„Nie zginie Polska, nie zginie, lecz żyć będzie po wieki wieków w potędze i chwale – dla Was, dla nas i dla całej ludzkości”

Ignacy Jan Paderewski, przemówienie na inauguracyjnym posiedzeniu Rady Narodowej RP, Paryż, 23 stycznia 1940 r.

RES

Podziel się tym z innymi. Udostępnij na:

Powiązane wiadomości:

W 105. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości (II). Józef Piłsudski W 105. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości (I). 7 października czy 11 listopada? Śladami Aleksandry Piłsudskiej Jak Polska wróciła do życia? Dni przed i po 11 listopada