24 czerwca w Czerniowcach w niedawno zwróconym wiernym kościele Najświętszego Serca Jezusowego wikariusz generalny archidiecezji lwowskiej ks. infułat Józef Pawliczek poświęcił odnowioną kryptę, w której spoczywają polscy legioniści.
Walka o zwrot kościoła trwała 14 lat. Starania o odzyskanie świątyni rozpoczął jezuita o. Krzysztof Choma w 1996 roku. Pomieszczenie oddano w bardzo zniszczonym stanie. – Co soboty nasi parafianie przychodzili i rozbierali wewnętrzne mury i stropy kamień po kamieniu, cegłę po cegle – mówi Inna Keller, historyk, przewodnicząca rady parafialnej.
W czasach komuny w dolnej części kościoła zamurowaną kryptę, w której znajdowało się 60 cynkowych trumien, sztandar z orłem białym oraz niewielki ołtarzyk polowy z napisem po polsku: „Tutaj są pochowani 59 Polaków i jeden ruski Kozak”. Według badaczy z Polski i Ukrainy są to szczątki polskich legionistów, którzy w szeregach armii austrowęgierskiej walczyli na Bukowinie przeciwko Rosji. Najcięższe walki odbywały się pod Rarańczą (obecnie Ridkiwci) koło Nowocelicy.
Po tym jak Bukowina znalazła się w składzie Rumunii, od 1923 roku zaczęto porządkować cmentarze wojskowe. W 1936 roku dzięki inicjatywie Polaków w Czerniowcach do stolicy Bukowiny przybyła polska delegacja na czele z ambasadorem II RP w Rumunii, która przeprowadziła ekshumację szczątków legionistów i złożyła je w niewielkich cynkowych trumnach. Część szczątków przetransportowano na Cmentarz Rakowicki w Krakowie, innych legionistów powtórnie pochowano w krypcie kościoła w Czerniowcach. W 1952 roku władze sowieckie zamurowały wejście do krypty, a na ścianie umieścili napis w języku rosyjskim: „Tutaj leżą prochy 60 polskich żołnierzy, którzy zginęli podczas wojny w latach 1914-1917”.
Kresy24.pl/Kurier Galicyjski/HHG
2 komentarzy
pol
30 czerwca 2017 o 12:47Cześć ich Pamięci .
józef III
2 lipca 2017 o 12:06Pod Rarańczą nie walczono z Rosjanami. Polski Korpus Posiłkowy (głównie d. II Brygada Legionów) pod dowództwem płk. Hallera przebijał się przez front austro – niemiecki dla połączenia się z II Korpusem Polskim na Ukrainie. Bój odbył się wskutek buntu PKP przeciwko oddawaniu Ukrainie Chełmszczyzny na mocy traktatu pokojowego brzeskiego zawartego przez rządy państw centralnych z tzw. Ukraińską Republiką Ludową.