To Tito zabił Stalina?

Tak sugeruje słoweński historyk. Joze Pirjevec  nie wyklucza, że do wylewu, który spowodował śmierć sowieckiego dyktatora, doprowadził płatny zabójca przysłany przez Josipa Broz Tito.

O prawdziwości wersji, którą Pirjevec opisuje w nowej biografii Josipa Broz Tito, ma świadczyć odnaleziony w dokumentach Stalina list Tito, a w nim słowa, że  Tito, na którego z rozkazu Stalina przygotowano 22 zamachy, m. in. przy pomocy szkatułki na biżuterię, z której podczas otwierania wieczka ulatniał się gaz paraliżujący, nie potrzebuje tak wielu prób, żeby zabić Stalina, wystarczy mu bowiem jedna.

Teza o tym, że Stalin został zamordowany, ma wśród historyków swoich zwolenników. Bez względu na to, czy jest prawdziwa i czy za zabójstwem stoi Josip Broz Tito, warto przypomnieć, że w 1948 Tito sprzeciwił się Stalinowi. Spowodowało to wykluczenie Jugosłowiańskiej Partii Komunistycznej z Kominformu. Kominform było to  Biuro Informacyjne Partii Komunistycznych i Robotniczych utworzone w 1947 roku na naradzie partii komunistycznych i robotniczych w Szklarskiej Porębie, na konferencji zwołanej przez Stalina w odpowiedzi na kontrowersje wśród komunistycznych rządów europejskich, czy wziąć udział w paryskiej konferencji dotyczącej planu Marshalla.

Pierwszą siedzibą Kominformu był Belgrad, a po wykluczeniu Komunistycznej Partii Jugosławii centrala organizacji została przeniesiona do Bukaresztu. Celem Biura była koordynacja działań partii komunistycznych kierowanych przez ZSRS.  Było ono narzędziem polityki sowieckiej. Kominform został rozwiązany w kwietniu 1956.

Negowanie sowieckiego przywództwa przyniosło Ticie rozgłos na świecie, a w państwach komunistycznych rozpoczęła się czystka przeciwko „titoistom”. Na przykład w stalinowskiej Polsce funkcjonował propagandowy slogan „Tito – pies łańcuchowy imperializmu”.

Pod przywództwem Tity Jugosławia stała się członkiem-założycielem Ruchu Państw Niezaangażowanych. W 1963 państwo zmieniło oficjalną nazwę na Socjalistyczną Federalną Republikę Jugosławii (SFRJ).

Od 1967 Jugosławia stała się pierwszym krajem komunistycznym, który otworzył granice dla cudzoziemców i zniósł wizy. W tym samym roku Tito zaczął promować pokojowe rozwiązanie konfliktu izraelsko-arabskiego.

W tym samym roku Tito zaoferował przywódcy Czechosłowacji Alexandrowi Dubčekowi, że przyleci do Pragi, jeśli Dubček będzie potrzebował pomocy w walce z ZSRS.

W 1971 Tito został, po raz szósty, wybrany na Prezydenta Jugosławii. W 1974 została przyjęta nowa konstytucja, a Josip Broz Tito został dożywotnim prezydentem SFRJ.

Kresy24.pl

Podziel się tym z innymi. Udostępnij na: