Szukam rodziny Godycki – Ćwirko

Dzień dobry, jak ktoś ma informacje o Jadwiga Ćwirko-Godycka ur w Łodzi pod koniec lat 20-tych, a zmarła w Krynicy-Zdrój w 2013. Prosiłbym o informacje o potomkach lub jakichkolwiek innych.

Z opowiadań wiem,że miał brata i trzy siostry.Brat zginął w czasie wojny(zastrzelony w lesie),jedna siostra została w Baranowiczach, a dwie po wojnie mieszkały w Krzyżu (mówiono,że wyjechały na zachód).Dziadek mówił,że była to Idala i Andzia.

Oboze może to mój Dzadek Maria

Moja babcia była z rodu Ćwirko-Gotycka Waleria była zesłania wraz z rodziną na Syberię po mężu Litawor.

nazywam się Augustyn Mirosław Ćwirko -Godycki syn Ireny z domu Diemientiejew i Augustyna Ćwirko-Godyckiego
moja babcia to Maria Diemientiejew z domu Orłow a dziadek JAN Ćwirko -Godycki HISTORIA mojej rodziny jest bardzo burzliwa Mama łączniczka AK Tata oficer AK W 13 brg.Nietoperza na wilneńszczyżnie, dziadek żołnierz armii Andersa, majątek Ćwirko-Godyckich Zalesie koło Mołodeczna punktem kontaktowym AK.brat mamy Michał zginął śmiercią bohaterską pod MONTE CASINO.to historia współczesna ale sięgając dalej wstecz to babcia MARIA DIEMIENTIEJEW z domu znanej rodziny carskiej Rosji ORŁOW z koligacoej z rodziną Zasztowt itp itd
z poważanie AUGUSTYN

vi*********@wp.pl

Dla poszukiwań krewnych, którzy figurują w dokumentach dotyczących II wojny światowej, można wykorzystać bazę straty.pl.

straty.pl

Baza jest uzupełniana na bieżąco, można dodać też własne zgłoszenie dotyczące losów krewnych podczas II wojny światowej.

Nie czytałam wszystkich komentarzy, wiele ich. Myślę że książka pt NIGDY NIE RODZI SIĘ BYLE KTO- da odpowiedź. Może już Państwo na nią wpadliście. Ja kupiłam przypadkiem i wywarła na mnie ogromne wrażenie. Wydaje mi się że opisuje wspomniane tu osoby. Napisała ją pani Malina Stahre- Godycka mieszkająca poza granicą Polski. Mam nadzieję że pomogę choć trochę… Pozdrawiam.

Kolejne zainteresowanie losami rodziny Godyckich-Ćwirko związane jest z informacją zawartą w kartotece Wandy Godyckiej-Ćwirko , w której podano: nazwisko – Godycka-Ćwirko, imię – Wanda, zawód – lekarz weterynarii.
W dostępnych dokumentach nie znajdujemy żadnego potwierdzenia jakoby Wanda Godycka-Ćwirko była z wykształcenia lekarzem weterynarii. Owszem, mąż Wandy, Aleksander Godycki-Ćwirko ukończył uczelnię weterynaryjną w Dorpacie w 1900 roku. Opis jego tragicznego losu przedstawiłem w publikacji O wolność Polski :
ALEKSANDER GODYCKI-ĆWIRKO
Urodził się w 1872 r. Dyplom lekarza weterynaryjnego uzyskał w 1900 r. w Instytucie Weterynaryjnym w Dorpacie (w „Spisie lekarzy weterynaryjnych RP” z 1931 r. poz. 307 podano, że w Charkowie). Państwowy lekarz weterynarii w Nieświeżu. Zamordowany przez Niemców 13 lipca 1942 r. w lesie koło Baranowicz. Zastanawiające jest natomiast nie umieszczenie nazwiska tego lekarza w „Zestawieniu lekarzy weterynarii niezarejestrowanych po wojnie” z 1949/50 r.?
W opisie rozstrzelania Polaków w lesie k. Baranowicz 13 lipca 1942 r. według naocznego świadka Ludwika Pade, czytam (opis udostępniony przez Mariana Podgórecznego): „W piątek, 26 czerwca 1942 r. dowiedziałem się o aresztowaniu przez Niemców i czarnych policjantów (Białorusinów) mego wuja Piotra Pacierzyńskiego. Okazało się, że aresztowanych Polaków było więcej. Znaleźli się wśród nich: ksiądż Józef Bartuszek, felczer weterynarii Józef Dynowski (…). Wywieziono ich najpierw do więzienia w Baranowiczach. Tam też przetransportowano innych aresztowanych z powiatu nieświeskiego, razem około sto trzydzieści osób. Byli wśród nich między innymi: Stefan Prószyński (…), lekarz weterynarii z Nieświeża Wanda Godycka-Ćwirko (?) i jej brat — student Mieczysław Godycki-Ćwirko (…). W pierwszym dniu pobytu w tym więzieniu pozbawiono aresztowanych obuwia. Po tygodniu wywieziono ich do więzienia w Kołdyczewie odległego o dwadzieścia kilometrów — z wyjątkiem Mikołaja Jermulowicza, którego zwolniono. W poniedziałek 13 lipca 1942 roku około godziny dziesiątej pod bramę więzienną zajechały samochody ciężarowe. Aresztowanych wygnano z cel na więzienny dziedziniec bijąc ich i wyzywając. Tam rozkazano zjąć ubrania: płaszcze, marynarki, kamizelki nawet szelki i paski. W koszulach i spodniach ósemkami ładowano ich do oczekujących samochodów. Więźniowie musieli uklęknąć po dwóch w rzędzie, po czym dopiero otoczyła ich eskorta składająca się z dziesięciu esesmanów i białoruskich policjantów. Punktualnie o dwunastej uruchomiono silniki i kolumna ruszyła. Nie ujechała daleko. Po kwadransie samochody zatrzymały się w rzadko porośniętym sosnowym lesie nieopodal głębokiego dołu w widocznym z daleka świeżym wysypiskiem żółtego piasku. Więźniom kazano wskakiwać do dołu. Nie było już wątpliwości, że to ostatnie ich chwile. Eskortujący otworzyli ogień… spośród stu trzydziestu aresztowanych Polaków tylko jednemu Ludwikowi Pade udało się szczęśliwie zbiec z miejsca egzekucji”.
W zaprezentowanym powyżej opisie mordu po słowach „lekarz weterynarii z Nieświeża” brakuje przecinka, a wymieniona następna osoba, to żona lekarza weterynarii z Nieświeża — Wanda Godycka-Ćwirko. Moim zdaniem wspomniany zapis winien brzmieć następująco: /…/ lekarz weterynarii z Nieświeża, Wanda Godycka-Ćwierko i jej brat – student Mieczysław Godycki-Ćwirko /…/.
W kolejnych rubrykach kartoteki IPN czytamy:
miejsce zamieszkania przed zatrzymaniem: Nieśwież, miejsce osadzenia – Baranowicze, data osadzenia – 1942-07, uwięzienie – obóz, miejsce osadzenia – Kołdyczewo, ofiara egzekucji,
data śmierci – 1942-07-13, miejsce śmierci – lasy kołdyczewskie.

Dodajmy za http://pawet.net/zl/zl/1997_23/9.html Ziemia lidzka opis obozu: Po uruchomieniu obozu w Kołdyczewie masy aresztowanych skazańców kierowano do tego kacetu. W okresach przepełnienia obozu, który jednorazowo mógł pomieścić do kilku tysięcy więźniów, aresztowanych przetrzymywano w obozie przejściowym w Zdzięciole k/Nowogródka i sukcesywnie, w miarę opróżniania obozu kołdyczewskiego przez systematycznie trwające mordy, dosyłano nowe partie skazańców. Mówię skazańców gdyż obóz nie był miejscem odbywania kary za jakieś tam przewinienie lecz miejscem zabijania. Każdy z zatrzymanych z góry był przeznaczony na stracenie i nie było wypadku zwolnienia kogokolwiek z uwięzionych. Aresztowania miały charakter łapanek, dlatego nawet osoby odwiedzające uwięzionych wtrącano do obozu.