Portret Św. Faustyny pędzla Stanisława Sztama
Fot. Wikipedia – domena publiczna
5 października w Kościele katolickim przypada wspomnienie Św. Faustyny Kowalskiej. Znana dziś w całym świecie apostołka Miłosierdzia Bożego nierozerwalnie związana jest z Wilnem!
Helena Kowalska – przyszła święta Faustyna – urodziła się 25 sierpnia 1905 r. w Głogowcu koło Łodzi. W wieku lat 16 lat poprosiła rodziców o zgodę na wstąpienie do klasztoru. Rodzice odmówili. Swoją prośbę ponowiła dwa lata później i znów spotkała się z odmową. Gdy miała 20 lat, z koleżankami uczestniczyła w zabawie w parku koło łódzkiej katedry, Pan Jezus przemówił do niej i polecił niezwłocznie pojechać do Warszawy i wstąpić do klasztoru. Helena postanowiła nie wracać do domu i pierwszym pociągiem przyjechała do Warszawy. Tu zgłosiła się do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Musiała jednak jeszcze rok przepracować w Warszawie, aby odłożyć pieniądze na skromną wyprawę. 1 sierpnia 1925 r. została przyjęta do Zgromadzenia, a 30 kwietnia 1928 r. złożyła pierwsze śluby zakonne. Pracowała w różnych domach zakonnych, m.in. w Krakowie, Płocku i Wilnie, pełniąc rozmaite obowiązki. Jej bogate życie wewnętrzne wspierane było poprzez wizje i objawienia.
Siostra Faustyna dostąpiła wielu nadzwyczajnych łask, w tym objawień Jezusa Chrystusa. Po raz pierwszy ujrzała Pana Jezusa Miłosiernego 22 lutego 1931 r. Otrzymała wtedy polecenie namalowania takiego obrazu, jak ukazana jej postać Zbawiciela, oraz publicznego wystawienia go w kościele. Po trzech nieudanych próbach spełnienia skierowanego do niej w płockim klasztorze życzenia Pana Jezusa namalowania obrazu, dopiero w Wilnie znalazła odpowiednie warunki do przystąpienia do realizacji powierzonej jej misji. Nieodzowną pomocą okazał się kapłan, którego znała już z wcześniejszych wizji, bł. ks. Michał Sopoćko.
Na prośbę ks. Michała Sopoćki, swojego spowiednika i późniejszego błogosławionego, rozpoczęła też notowanie mistycznych przeżyć. Zapiski te znane są jako „Dzienniczek”. Pisany był w Wilnie i Krakowie w latach 1934–1938 na polecenie Jezusa.
To w Wilnie podczas objawień 13–14 września 1935 r. Pan Jezus podyktował siostrze Faustynie słynną koronkę do Miłosierdzia Bożego, która ma być ratunkiem dla świata i grzeszników. Miała ona także wpływ na ustanowienie Święta Miłosierdzia Bożego, a Chrystus uczynił siostrę Faustynę odpowiedzialną za szerzenie kultu Jego Miłosierdzia.
Siostra Faustyn zmarła 5 października 1938 r. w wieku zaledwie 33 lat. Jej ciało pochowano na cmentarzu zakonnym w Krakowie-Łagiewnikach. Została beatyfikowana 18 kwietnia 1993 r., a ogłoszona świętą 30 kwietnia 2000 r.
Relikwie Św. siostry Faustyny znajdują się w Krakowie-Łagiewnikach, gdzie mieści się sanktuarium Miłosierdzia Bożego. Relikwie Świętej znajdują się również w sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Wilnie.
Dom siostry Faustyny Kowalskiej w Wilnie, ul. Vinco Grybo 29a (dawniej Senatorska)
Fot. Wikipedia – domena publiczna
W domu na Antokolu, w którym św. Faustyna mieszkała podczas swoich pobytów w Wilnie (w roku 1929 i w latach 1933–1936), obecnie znajduje się muzeum, poświęcone Świętej.
Św. Faustyna jest patronką szkoły podstawowej w Rzeszy w rejonie wileńskim.
W 2020 roku papież Franciszek rozszerzył wspomnienie Św. Faustyny na cały Kościół. Decyzja ta została podyktowana licznymi prośbami, które napływały w tej sprawie do Watykanu ze strony pasterzy, osób konsekrowanych i stowarzyszeń wiernych świeckich, a także szerzeniem się duchowości Św. Faustyny w różnych regionach świata. Jej Postać zachęca do wzywania Bożego miłosierdzia i dawania o nim wiarygodnego świadectwa w swoim życiu.
RES na podst.: l24.lt; brewiarz.pl
Dodaj komentarz
Uwaga! Nie będą publikowane komentarze zawierające treści obraźliwe, niecenzuralne, nawołujące do przemocy czy podżegające do nienawiści!